Vrijheidsbeeld bij nacht - Emma Lazarus Poem

Niet zoals de brutale reus van de Griekse roem, met de overwonnen ledematen van land tot land; hier in ons zee-gewassen, zullen de zonsopgang een machtige vrouw opstaan met een fakkel, wiens vlam de gevangengenomen blikseminslag is, en haar naamMoeder van bannelingen. Van haar baken- handGlows welkom wereldwijd; Haar milde ogen commandoDe luchtbrug in de haven die de tweelingsteden lijsten. "Houd oude grond, je gesterkte pomp!" huilt ze met stille lippen. "Geef me je moe, je armen, je knuffelende massa's die hopen vrij te kunnen ademen, Het wrakkende afval van je teemende kust. Stuur deze, de daklozen, de verleidelijke tost naar mij, ik til mijn lamp op naast de gouden deur!"