Wapenmunt officieel symbool heraldry van de Sovjet Ronde Sticker

De Unie van Socialistische Sovjetrepublieken (USSR) was een constitutioneel socialistische staat die van 1922 tot 1991 in Eurazië bestond. De naam is Russisch: овСreparaties,,,nog. Soyuz Sovetskikh Sotsialisticheskh Respublik, IPA [sɐˈjʊɐvʲeʦˈʲɪk x sststisti,,S d.d. reparatiewerkstuk, SSSR. De gebruikelijke korte naam, van С к о,е souz, is de Sovjet-Unie в Sovjet-Unie. Een sovjet is een raad, de theoretische basis voor de socialistische samenleving van de USSR. Na de Russische revolutie van 1917 en de Russische burgeroorlog van 1918-1921 ontstond de Sovjet-Unie na het Russische Rijk, een unie van verschillende Sovjetrepublieken, maar de Russische Sowjetunie - na de Russische SFSR, haar grootste en meest populaire staat - werd nog steeds algemeen gebruikt in het gehele bestaan van het land. De geografische grenzen van de USSR varieerden van tijd tot tijd, maar na de laatste grote territoriale annexaties van de Baltische staten, Oost-Polen, Bessarabië en bepaalde andere gebieden tijdens de Tweede Wereldoorlog, van 1945 tot de ontbinding, kwamen de grenzen ongeveer overeen met die van wijlen Imperial Russia, met de opmerkelijke uitsluitingen van Polen en Finland. De USSR is oorspronkelijk opgericht als een unie van vier Socialistische Sovjetrepublieken en is in 1956 uitgegroeid tot 15 samenstellende of "vakbondsrepublieken": Armeense SSR, Azerbeidzjan SSR, Byelorussiaanse SSR, Estse SSR, Georgische SSR, Kazachse SSR, Kirghiz SSR, Letse SSR, Litouwse SSR, Moldavische SSR, Russische SFR, Russische SFRussische SFR., de Tadzjiekse SSR, de Turkmeense SSR, de Oekraïense SSR en de Oezbeekse SSR. Van de annexatie van de Estse SSR op 6 augustus 1940 tot de reorganisatie van de Karelo-Finse SSR in de Kareliaanse ASSR op 16 juli 1956, is het aantal republieken van de Unie 16. Als grootste en oudste socialistische staat onder constitutionele leiding van het communisme werd de Sovjet-Unie het belangrijkste model voor een aantal ideologisch nauwe marxistisch-Leninistische naties tijdens de Koude Oorlog. De regering en de politieke organisatie van het land zijn gedefinieerd door de Bolsjewieken en hun opvolger, de communistische partij van de Sovjet-Unie. Van 1945 tot de ontbinding in 1991 - een periode die bekend staat als de Koude Oorlog - waren de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten van Amerika de twee wereldsupermachten die de mondiale agenda van het economisch beleid, buitenlandse zaken, militaire operaties, culturele uitwisseling, wetenschappelijke vooruitgang, waaronder het baanbrekend onderzoek in de ruimte, en sport (waaronder de Olympische Spelen en diverse wereldkampioenschappen) domineerden. De Russische Federatie is de zogenoemde staat van voortzetting bij de uitoefening van de rechten en de nakoming van de verplichtingen van de voormalige Sovjet-Unie. Rusland is het leidende lid van het Gemenebest van Onafhankelijke Staten en een erkende wereldmacht, die voormalige Sovjetvertegenwoordigers en een groot deel van het Sovjetleger erft. Historisch gezien werden ze gebruikt door messeners om ze te identificeren, los van vijandelijke soldaten. Op het vasteland van Europa konden de commissarissen boerenwapens aannemen. In tegenstelling tot zegels en emblemen hebben wapenlagen een formele beschrijving die wordt uitgedrukt als een blazon. In de 21ste eeuw worden wapenlagen nog steeds gebruikt door allerlei instellingen en individuen (zo hebben verschillende universiteiten richtlijnen over hoe hun wapenhoeken kunnen worden gebruikt en hoe hun gebruik kan worden beschermd). De kunst om wapens te ontwerpen, weer te geven, te beschrijven en op te nemen wordt heraldry genoemd. Het gebruik van wapenlagen door landen, staten, provincies, steden en dorpen wordt heraldry als burgerlijk heraldry genoemd. In de heraldische tradities van Engeland en Schotland had een individu, in plaats van een familie, een wapen. In die tradities zijn wapenmantels legale bezittingen die van vader op zoon worden overgedragen; vrouwen en dochters kunnen ook wapens beren die zijn aangepast om hun relatie met de huidige wapenhouder aan te geven. Niet-gedifferentieerde wapens worden slechts door één persoon op een bepaald tijdstip gebruikt. Andere nakomelingen van de oorspronkelijke drager kunnen de voorouderlijke armen slechts met enig verschil beren: meestal een kleurverandering of de toevoeging van een onderscheidende lading. Een van die kosten is het etiket, dat in Brits gebruik (buiten de Koninklijke Familie) nu altijd het merk van een erfgenaam is. Wegens hun belang bij de identificatie, met name bij zegels op juridische documenten, was het gebruik van wapens streng gereguleerd; op dit moment zijn er maar weinig landen die dit nog steeds doen. Dit is uitgevoerd door herders en het onderzoek naar wapenlagen wordt daarom "heraldry" genoemd. Sommige andere tradities (zoals de Poolse heraldry) zijn minder restrictief, waardoor bijvoorbeeld alle leden van een dynastisch huis of familie dezelfde armen kunnen gebruiken, hoewel een of meer elementen aan het hoofd van het huis kunnen worden voorbehouden. Op termijn verspreidt het gebruik van wapens zich van militaire entiteiten naar onderwijsinstellingen en andere instellingen. Volgens een artikel van een ontwerpinstituut "is de moderne logo en het zakenleven geëvolueerd van de gevechtsstandaard en het militaire uniform van de middeleeuwse tijd". In zijn boek The Visual Culture of Violence in the Late Middle Ages betoogt Valentin Groebner dat de afbeeldingen die zijn samengesteld uit wapenlagen in veel hoesjes zijn ontworpen om een gevoel van macht en kracht over te brengen, vaak in militaire termen. De auteur Helen Stuart betoogt dat sommige wapenlagen een vorm van zakelijke logo waren. Musea op middeleeuwse wapenarsenaal wijzen er ook op dat ze als symbool kunnen worden gezien als voorlopers van de bedrijfslogo's van de moderne samenleving, die worden gebruikt voor het vormen van groepsidentiteit. Merk op dat niet alle persoonlijke of collectieve insignes heraldic zijn, hoewel zij vele eigenschappen kunnen delen. De vlaggen worden bijvoorbeeld gebruikt om schepen (waar ze tekens worden genoemd), ambassades en dergelijke te identificeren, en ze gebruiken dezelfde kleuren en design die in de heraldry voorkomen, maar worden meestal niet herkenbaar geacht. Een land kan zowel een nationale vlag als een nationale wapenmantel hebben, en de twee lijken misschien helemaal niet op elkaar. De vlag van Schotland (St Andrew's Cross) heeft bijvoorbeeld een witte zoutoplossing op een blauw veld, maar de koninklijke armen van Schotland hebben een rode leeuw in een dubbele tang op een goud (of) veld. De Grote Saal van de Verenigde Staten wordt vaak het wapen van de Verenigde Staten genoemd. De blazon ("Paleways of 13 stuks, argent and gules; a chief, azure") is bewust bedoeld om het symbolische getal 13 te behouden. De meeste Amerikaanse staten hebben over het algemeen zeehonden, die de rol van wapenschild vervullen. De staat Vermont (opgericht als de onafhankelijke republiek Vermont) volgt echter de Amerikaanse conventie om een zegel te gebruiken voor de waarmerking van officiële staatsdocumenten en heeft ook een eigen aparte wapenmantel. Veel Amerikaanse sociale partners en minderheden, met name universiteitsorganisaties, gebruiken wapens in hun symboliek. Deze wapens verschillen sterk in hun mate van gehechtheid aan de Europese heraldische traditie. Organisaties die buiten de Verenigde Staten met het Amerikaanse lidmaatschap zijn opgericht, kunnen ook een wapenschild hebben. Rooms-katholieke diocesen en kathedralen hebben een wapen.