Wapenstaart van Chiapas Officieel symbool voor her T-shirt

Chiapas is de zuidelijkste staat van Mexico, gelegen ten zuidoosten van het land. Chiapas ligt in het noorden van de staat Tabasco, in het noordwesten van Veracruz en in het westen van Oaxaca. Chiapas grenst aan Guatemala in het oosten van Chiapas en ten zuiden van de Stille Oceaan ligt een gebied van ongeveer 74.211 km2 (28.653 m²). De Mexicaanse volkstelling in 2005 bedroeg 4.293.459 mensen. In het algemeen heeft Chiapas een vochtig, tropisch klimaat. In het noorden kan de regenval in het grensgebied met Tabasco bij Teapa gemiddeld meer dan 3000 mm per jaar bedragen. In het verleden was de natuurlijke vegetatie in dit gebied laagland, lang en eeuwig regenwoud, maar deze vegetatie is bijna volledig vernietigd om plaats te maken voor de landbouw en de landbouw. De neerslag neemt af in de richting van de Stille Oceaan, maar is nog steeds overvloedig genoeg om de bananenteelt en veel andere tropische gewassen in de buurt van Tapachula mogelijk te maken. Op de verschillende parallelle "sierras"- of bergketens langs het centrum van Chiapas kan het klimaat vrij gematigd en broos zijn, waardoor de ontwikkeling van wolkenbossen mogelijk wordt, zoals die van de "Reserva de la Biosfera el Triunfo", waar een handjevol Resplendent Quetzals en Horned Guans wonen. De hoofdstad van de staat is Tuxtla Gutiérrez; andere steden in Chiapas zijn San Cristóbal de las Casas , Comitán en Tapachula . Chiapas is het huis van de oude Maya-ruïnes van Palenque, Yaxchilán, Bonampak, Chinkultic en Toniná. Vanaf het midden van de jaren negentig waren de meeste mensen in Chiapas arm, kleine boeren op het platteland. Ongeveer een kwart van de bevolking was volledig of overwegend Maya-afstammeling en op het platteland spraken velen geen Spaans. De staat lijdt onder de hoogste ondervoeding in Mexico, die naar schatting meer dan 40% van de bevolking treft. "Zonder wegen, steden of zelfs kleine steden is Oost-Chiapas een soort stortplaats voor de gemarginaliseerde landen, waar alle problemen waarmee boeren in de hooglanden worden geconfronteerd, worden verergerd." De toenemende aanwezigheid van de bendes van Midden-Amerika, de zogenaamde Maras, en de illegale immigratie uit Midden-Amerika in het algemeen (vooral immigranten die op weg zijn naar de Verenigde Staten), maken een toch al slechte staat duidelijk. Deze immigranten worden door de Mexicaanse autoriteiten onderworpen aan mensenrechtenschendingen. In 1994 brak er geweld uit tussen de Mexicaanse regering en het Zapatista Army of National Liberation (EZLN). Op dit moment zijn er 32 autonome regio’s van Zapatista (MAREZ) die banden hebben met de EZLN in Chiapas. Historisch gezien werden ze gebruikt door messeners om ze te identificeren, los van vijandelijke soldaten. Op het vasteland van Europa konden de commissarissen boerenwapens aannemen. In tegenstelling tot zegels en emblemen hebben wapenlagen een formele beschrijving die wordt uitgedrukt als een blazon. In de 21ste eeuw worden wapenlagen nog steeds gebruikt door allerlei instellingen en individuen (zo hebben verschillende universiteiten richtlijnen over hoe hun wapenhoeken kunnen worden gebruikt en hoe hun gebruik kan worden beschermd). De kunst om wapens te ontwerpen, weer te geven, te beschrijven en op te nemen wordt heraldry genoemd. Het gebruik van wapenlagen door landen, staten, provincies, steden en dorpen wordt heraldry als burgerlijk heraldry genoemd. In de heraldische tradities van Engeland en Schotland had een individu, in plaats van een familie, een wapen. In deze tradities zijn wapenlagen legale goederen die van vader op zoon worden overgedragen; vrouwen en dochters kunnen ook wapens beren die zijn aangepast om hun relatie met de huidige wapenhouder aan te geven . Niet-gedifferentieerde wapens worden slechts door één persoon op een bepaald tijdstip gebruikt. Andere nakomelingen van de oorspronkelijke drager kunnen de voorouderlijke armen alleen met enig verschil beren: gewoonlijk een kleurverandering of de toevoeging van een onderscheidende lading. Een van die kosten is het etiket, dat in Brits gebruik (buiten de Koninklijke Familie) nu altijd het merk van een erfgenaam is. Wegens hun belang bij de identificatie, met name bij zegels op juridische documenten, was het gebruik van wapens streng gereguleerd; er zijn nog maar weinig landen die dit vandaag nog steeds doen . Dit is uitgevoerd door herders en het onderzoek naar wapenlagen wordt daarom "heraldry" genoemd. Sommige andere tradities (zoals de Poolse heraldry) zijn minder restrictief, waardoor bijvoorbeeld alle leden van een dynastisch huis of familie dezelfde armen kunnen gebruiken, hoewel een of meer elementen aan het hoofd van het huis kunnen worden voorbehouden. Op termijn verspreidt het gebruik van wapens zich van militaire entiteiten naar onderwijsinstellingen en andere instellingen. Volgens een artikel van een ontwerpinstituut "is de moderne logo en het zakenleven geëvolueerd van de gevechtsstandaard en het militaire uniform van de middeleeuwse tijd". In zijn boek The Visual Culture of Violence in the Late Middle Ages betoogt Valentin Groebner dat de afbeeldingen die zijn samengesteld uit wapenlagen in veel hoesjes zijn ontworpen om een gevoel van macht en kracht over te brengen, vaak in militaire termen. De auteur Helen Stuart betoogt dat sommige wapenlagen een vorm van zakelijke logo waren. Musea op middeleeuwse wapenarsenaal wijzen er ook op dat ze als symbool kunnen worden gezien als voorlopers van de bedrijfslogo's van de moderne samenleving, die worden gebruikt voor het vormen van groepsidentiteit. Merk op dat niet alle persoonlijke of collectieve insignes heraldic zijn, hoewel zij vele eigenschappen kunnen delen. De vlaggen worden bijvoorbeeld gebruikt om schepen (waar ze tekens worden genoemd), ambassades en dergelijke te identificeren, en ze gebruiken dezelfde kleuren en design die in de heraldry voorkomen, maar worden meestal niet herkenbaar geacht. Een land kan zowel een nationale vlag als een nationale wapenmantel hebben, en de twee lijken misschien helemaal niet op elkaar. De vlag van Schotland (St Andrew's Cross) heeft bijvoorbeeld een witte zoutoplossing op een blauw veld, maar de koninklijke armen van Schotland hebben een rode leeuw in een dubbele tang op een goud (of) veld. De Grote Saal van de Verenigde Staten wordt vaak het wapen van de Verenigde Staten genoemd. de zon ("paleways of 13 stuks, argent and gules; een chef, azure") is bedoeld om het symbolische nummer 13 te behouden. De meeste Amerikaanse staten hebben over het algemeen zeehonden, die de rol van wapenschild vervullen. De staat Vermont (opgericht als de onafhankelijke republiek Vermont) volgt echter de Amerikaanse conventie om een zegel te gebruiken voor de waarmerking van officiële staatsdocumenten en heeft ook een eigen aparte wapenmantel. Veel Amerikaanse sociale partners en minderheden, met name universiteitsorganisaties, gebruiken wapens in hun symboliek. Deze wapens verschillen sterk in hun mate van gehechtheid aan de Europese heraldische traditie. Organisaties die buiten de Verenigde Staten met het Amerikaanse lidmaatschap zijn opgericht, kunnen ook een wapenschild hebben. Rooms-katholieke diocesen en kathedralen hebben een wapen.