William Shakespeare Statue in Central Park Briefkaart

William Shakespeare (26 april 1564 (gebaptized) - 23 april 1616)[nb 1] was een Engelstalige dichter en toneelschrijver, die algemeen beschouwd wordt als de grootste schrijver in de Engelse taal en de vooraanstaande drager ter wereld.[1] Hij wordt vaak de nationale dichter van Engeland en de "Bard of Avon" genoemd.[2] [nb 2] Zijn uitgebreide werk, met inbegrip van een aantal samenwerkingsverbanden, bestaat uit ongeveer 38 toneelstukken,[nb 3] 154 zonnetten, twee lange verhalingsgedichten en een paar andere verzen, waarvan de auteur onzeker is. Zijn toneelstukken zijn vertaald in elke belangrijke levende taal en worden vaker uitgevoerd dan die van andere toneelschrijvers.[3] Shakespeare is geboren en opgevoed in Stratford-upon-Avon. Op zijn achttiende trouwde hij Anne Hathaway met wie hij drie kinderen had: Susanna, en tweeling Hamnet en Judith. Tussen 1585 en 1592 begon hij een succesvolle carrière in Londen als acteur, schrijver en mede-eigenaar van een speelbedrijf genaamd de Mannen van Lord Chamberlain, later bekend als de Mannen van de koning. Hij lijkt rond 1613 op zijn 49ste met pensioen te zijn gegaan in Stratford, waar hij drie jaar later stierf. Er zijn weinig gegevens over het privéleven van Shakespeare overleven en er is veel gespeculeerd over zaken als zijn uiterlijk, seksualiteit, religieuze overtuigingen en of de werken die hem worden toegeschreven door anderen zijn geschreven.[4] Shakespeare heeft het grootste deel van zijn bekende werk tussen 1589 en 1613 geproduceerd.[5][nb 4] Zijn vroege toneelstukken waren voornamelijk comedies en geschiedenissen, hij bracht tegen het einde van de 16e eeuw de hoogtepunt van de verfijning en de artistiek kunst in . Vervolgens schreef hij voornamelijk tragedies tot ongeveer 1608, waaronder Hamlet, King Lear, Othello en Macbeth, enkele van de beste werken in de Engelse taal beschouwden. In zijn laatste fase schreef hij tragicomedies, ook wel bekend als romancen, en werkte hij samen met andere toneelschrijvers. Veel van zijn toneelstukken werden gepubliceerd in edities van verschillende kwaliteit en nauwkeurigheid tijdens zijn leven. In 1623 publiceerden John Heminges en Henry Condell, twee vrienden en medespelaars van Shakespeare, de Eerste Folio, een verzamelde editie van zijn dramatische werk waarin alle toneelstukken, op twee na, die nu als Shakespeare worden erkend, waren opgenomen. Het werd voorgespiegeld met een gedicht van Ben Jonson, waarin Shakespeare met veel aanzien wordt geprezen als "niet van een leeftijd, maar voor altijd"[6] Shakespeare was een gerespecteerde dichter en toneelschrijver op zijn eigen dag, maar zijn reputatie kwam pas in de 19e eeuw op het cadeau terecht. Met name de Romantici beweerden het genie van Shakespeare en de Victorianen droegen Shakespeare aan met een eerbied die George Bernard Shaw "bardolatrie" noemde.[7] In de 20e eeuw werd zijn werk herhaaldelijk geadopteerd en herontdekt door nieuwe ontwikkelingen in beurzen en prestaties. Zijn toneelstukken blijven tegenwoordig zeer populair en worden voortdurend bestudeerd, uitgevoerd en hergeïnterpreteerd in uiteenlopende culturele en politieke contexten in de hele wereld.