Witte bliksemkaarten

Ik heb heel hard geprobeerd mijn huidige situatie NIET in mijn werk tot uiting te laten komen. In plaats daarvan kruip ik de "gelukkige" muziek omhoog en probeerde ik de ondraaglijke pijn te negeren die op mijn rug en benen schoot, die ontsnapte aan een andere wereld. Eerlijk gezegd heb ik altijd het gevoel gehad dat kunst dat moest doen. Om je verbeelding te laten rennen en je naar "betere plekken" te brengen. Mijn ruggengraatchirurgie ging niet zo goed. In plaats van de pijn die ik al ondervond te verlichten, creëerde het een situatie waarin ik niet meer dan een stap of twee kon lopen zonder in pijn op de vloer te storten. De meest comfortabele stoel in het huis was en is in de stoel in mijn studio die goedgekeurd en besteld werd door de dokter die mijn eerste ruggengraatoperaties in 2011 uitvoerde. Na een tweede operatie een week later, besteed ik meer studiotijd dan ooit in het verleden door mijn onmobiliteit... Gelukkig is "White Lightening" een stuk dat ik enkele weken voor de operatie begon. In feite heb ik deze bloemen in een afzonderlijk nieuw stuk opgenomen, simpelweg omdat ik van hun eenvoud geniet. Ik heb vier of vijf andere stukken zoals deze die gewoon moeten aanraken voordat ik ze "finaliseer", maar "White Lightning" leek het meest vrolijke, het verst van de wereld die ik nu meemaak. In het verleden, hebben verscheidene commentaren opgemerkt dat zij de zwarte achtergrond verkozen die ik in mijn bloemwerk heb opgenomen, maar mijn behoefte aan iets actief, licht-hartstochtelijk en vrolijk is te overweldigend om te negeren. Het experimenteren met lagen en verschillende achtergronden laat me uren van ontsnapping toe tot de medische mensen kunnen uitzoeken wat er fout ging. Ik hoop dat je net zo veel van het stuk geniet als ik. Ik heb het gevoel dat als het uiteindelijk samenkwam, het een stuk is dat elke kamer in het huis zou opvrolijken. Bedankt om te luisteren!