Amerikaanse keukentheekdoek Flamingo Theedoek

James Audubon Flamingo Op 7 mei 1832, toen ik uit de Indian Key zeilde, een van de vele eilandjes die de zuidoostelijke kust van het schiereiland Florida rokken, zag ik voor het eerst een kudde van Flamingoes. Het was op de namiddag van een van die sulkdagen die in dat deel van het land de meest glorieuze prestatie die men kan bedenken, naar de avond tentoonspreiden. De zon, die nu ver naar de horizon is gevorderd, scheen nog steeds met volledige splendor, de oceaan rond zijn gladde schoonheid, en de lichte wolken die hier en daar de hemel zagen, leken sneeuwvlokken gemarteld met goud. Onze schors werd bijna als magisch voortgestuwd, want nauwelijks een rimpel opgevoed door haar bogen toen we in stilte bewogen. Verreweg weg de zeebeker bespioneerden we een kudde Flamingoes die vooruitging in "Indische lijn", met goed uitgespreide vleugels, uitgestrekte halzen en lange poten die achteruit gericht waren. Ah! lezer, zou je de emoties kunnen kennen die mijn borst vervolgens opschudden? Ik dacht dat ik nu al mijn verwachtingen had bereikt, want mijn reis naar de Floridas werd in grote mate ondernomen om deze mooie vogels op hun prachtige eilanden te bestuderen. Ik volgde ze met mijn ogen, en keek alsof het allemaal hun vleugels waren. En terwijl ze snel naar ons toe gingen, liet Kapitein DAY, die zich bewust was van mijn angst om er wat te kopen, elk man uit het zicht en onze schutters in gereedheid opgeborgen. De piloot, de heer EGAN, stelde voor om de eerste smaak van zijn "kruidenierswaren" aan de leider van de band aan te bieden. Hij was een eersteklas schot, en had al veel Flamingoes gedood. De vogels waren nu, zoals ik dacht, op 150 meter afstand. plotseling , tot onze grote teleurstelling , is hun chef weggevaagd en werd hij natuurlijk gevolgd door de rest . De heer EGAN heeft ons echter verzekerd dat zij in minder dan tien minuten rond de Sleutel zouden vliegen, en misschien niet ver van ons, wat zij in feite wel deden, hoewel deze notulen mij bijna uren leken. "Nu komen ze," zei de piloot, "hou laag." Dat hebben we gedaan. maar helaas ! De Vlamingoes waren allemaal, zoals ik veronderstel, zeer oude en ervaren vogels, met uitzondering van één, want bij het draaien om het onderste uiteinde van de Sleutel, bespioneerden ze onze boot opnieuw, zeilden zonder hun vleugels te knippen, en bochten ze ongeveer 400 meter van ons af, en boven de honderd meter van de kust, op een "zeepvlak" in grote mate, waar noch de boot noch het man hen kon benaderen. Ik keek echter naar hun moties tot zonsondergang, toen we met tegenzin de plek verlieten en naar de Indische Sleutel vooruitgingen. De heer EGAN vertelde me toen dat deze vogels gewoonlijk terugkeerde naar hun voederplaatsen tegen de avond, dat ze tijdens het grootste deel van de nacht voedsel gaven en veel meer nachtelijk waren dan de Heronstam. Toen ik bij Key West aankwam, had mijn eerste onderzoek, gericht aan Dr. BENJAMIN STROBEL, een verwijzing naar de Flamingoes. Ik voelde me blij toen ik hoorde dat hij een groot aantal van hen had gedood en dat hij ons zou helpen om er wat te kopen. Wat die sleutel betreft, vinden wij dat zij hun toevlucht moeten nemen tot de ondiepe vijvers die daar vroeger als waterreservoirs werden gehouden om zout te maken. Wij hebben ze op verschillende tijdstippen bezocht, maar altijd zonder succes. En hoewel ik er een groot aantal heb gezien in de loop van mijn verblijf in dat land, kan ik er zelfs op dit moment niet van uitgaan dat ik het genoegen had gehad om één persoon te beschieten. Van een zeer klein aantal van deze vogels is bekend dat ze naar het oosten van de Floridas verder gaan dan Charleston in Zuid-Carolina, en er zijn er al een paar aangeschaft binnen acht of tien jaar geleden. Er is nooit iets waargenomen over de monden van de Mississippi; Tot mijn grote verbazing heb ik tijdens mijn reis naar de Texas geen enkele ontmoeting gehad, waar ik zeker van was dat ze nooit gezien waren, tenminste tot op het eiland Galveston. De westerne kust van Florida en een aantal delen van de kust van Alabama, in de buurt van Pensacola, zijn de delen waar ze het meest naar grijpen; maar ze zouden er altijd erg verlegen zijn en kunnen alleen worden verkregen door ze in de buurt van hun voedingsbodem te leggen naar de avond, terwijl dr. STROBEL in de loop van een paar uur een paar keer heeft geschoten. Dr. LEITNER heeft ook een aantal aangeworven tijdens zijn botanische excursies langs de westerne kust van Floridas, waar hij eindelijk werd vermoord door een of andere partij van Seminole-Indiërs, ten tijde van onze laatste rampzalige oorlog met die kinderen van de woestijn. Zoals ik weet, zijn er op het Cubaanse eiland, met name aan de zuidelijke kant van een aantal kustgebieden, veel vlamingoenen, waar veel eilandjes op een zekere afstand van het vasteland hun voldoende bescherming bieden. Tijdens hun vlucht lijken ze op Ibises, en ze bewegen meestal in lijnen, met de nek en de benen volledig uitgestrekt, waarbij ze afwisselend hun vleugels gedurende 20 of 30 meter toeren en over een soortgelijke ruimte vliegen. Voordat ze gaan branden, varen ze over het algemeen enkele minuten rond de plaats, wanneer hun gloeiende tinten het meest opvallend worden. Ze komen maar zelden op de kust zelf terecht, tenzij ze, zoals ik al zei, tijdens het broedseizoen, maar meestal in het water, en op ondiepe banken, of het nu gaat om modder of zand, van waaruit ze echter vaak naar de kusten zwaaien. Hun wandeling is standvastig en traag, en hun voorzichtigheid is extreem, zodat het erg moeilijk is om ze te benaderen, omdat hun grote lengte hen in staat stelt de bewegingen van hun verschillende vijanden op afstand te zien en te bekijken. Wanneer ze over het water reizen, vliegen ze zelden op een hoogte van meer dan acht of tien meter; Maar als ze over het land gaan, hoe kort de afstand ook is, gaan ze, evenals Ibises en Herons, op een aanzienlijke hoogte vooruit. Ik herinner me nog dat ik bij een keer in de buurt van Key West een van hen rechtstreeks zag vliegen naar een klein moeras mangroves, waar ik dichtbij was, en waar ik naar toe ging, in de hoop dat ik een mooie kans zou krijgen. Toen de vogel op 150 meter afstand kwam, was het roos obliquent, en toen hij direct boven mijn hoofd stond, was het bijna ver weg. Ik vuurde, maar met geen ander effect dan dat van het veranderen van zijn koers, en het aanzetten om nog hoger te stijgen. Hij bleef op deze hoogte vliegen tot bijna een halve kilometer afstand, toen hij neerwaarts reed, en hervat zijn gewaagde lage vlucht. Hoewel mijn vrienden dr. JOHN BACHMAN, dr. WILSON, en WILLIAM KUNHARDT, Esq. van Charleston, die tijdens het broedseizoen heel wat moeite hebben gehad om een verklaring af te leggen over de verzuring van deze vogels en hun gewoonten, en hoewel zij, net als ikzelf, bij brief veel vragen hebben gesteld over mensen die in Cuba verblijven, is alles wat mij is doorgegeven van weinig belang gebleken. Ik ben echter niet zo erg genoodzaakt door de bedoelingen van deze individuen, van wie er één A is. MALLORY, Esq., schrijft dus naar Kapitein CROFT. "Matanzas, 20 april 1837. "Capt. CROFT, "Beste meneer, - ik heb een onderzoek ingesteld naar een aantal vissers en zoutarbeiders, die de sleutels tot de voorzijde van deze plek, met betrekking tot de gewoontes van de Flamingo, veelvuldig doorzoeken en de volgende informatie hebben verkregen, die naar mijn mening juist zal zijn: 1st, bouwen zij op bijna alle Sleutels aan de voorzijde, het meest dichtbijgelegen waarvan Collocino Lignas wordt genoemd. Ten tweede bouwt het voort op de grond. In de derde plaats is het nest een onregelmatige massa van grondgraven in de zoutvijvers, volledig omringd door water. Het wordt van de onmiddellijke nabijheid naar de hoogte van twee of drie meter getrokken en is natuurlijk hol bovenaan. Er is geen voering, noch iets anders dan de kale aarde. Ten vierde is het aantal eieren bijna altijd twee. Als er een is, is er waarschijnlijk een ongeluk gebeurd. Het tijdstip van incubatie is niet bekend. Het ei is wit en dicht bij de grootte van het ei van de gans. Bij het schrapen van de schelp, heeft het een blauwe scharnier. In de vijfde plaats is de kleur van de jongeren bijna wit, en pas twee jaar oud krijgt ze de kleur van de zwarte kleur. Ten zesde: als de jonge kinderen het nest voor het eerst verlaten, gaan ze naar het water en lopen ze niet zo'n twee weken lang, want hun voeten zijn bijna net zo zacht als gelei. Ik denk niet dat het gemakkelijk is om een heel nest te kopen. maar ik heb een paar eieren beloofd, dit is het moment om ze te kopen. "Heel echt je gehoorzame dienaar, "A. MALLORY." Een andere mededeling is de volgende: "De Flamingo is een soort vogel die leeft in lagunes met een communicatie met het zee. Deze vogel maakt zijn nest aan de kust van dezelfde lagune, met de modder die hij opheft tot boven het waterniveau. Zijn eieren zijn ongeveer even groot als die van een ganzen; zij legt slechts twee of drie keer per keer vast, die eind mei zijn uitgekomen. De jongeren die de schelp breken hebben geen veren, maar een soort katoenachtig neerslag die hen bedekt. Ze gedragen zich onmiddellijk naar het water om hun voeten te harden. Het duurt twee tot drie maanden voordat hun veren lang genoeg zijn om te kunnen vliegen. Het eerste jaar zijn ze roos-gekleurd en in het tweede jaar krijgen ze hun natuurlijke kleur, waarbij ze allemaal schaars zijn; de helft van hun rekening is zwart en de punten van de vleugels zijn zwart; de ogen zijn volledig blauw. Het vlees is smerig en zijn tong is zuiver vet. Het wordt gemakkelijk getamd en voedt zich met rijst, maismeel, &c. Het lichaam is ongeveer een hobbytuin, en de nek ongeveer half zo groot. De breedte van het nest, met weinig verschil, is die van de kroon van een pet. De manier waarop het vrouw de eieren bedekt, is door in het water op één voet te staan en het lichaam op het nest te steunen. Deze vogel rust altijd in een lagune, die zich afwisselend op één been steunde; en het moet worden opgemerkt dat het altijd met zijn voorkant tegen de wind staat . " Een ei, dat ik van Dr. BACHMAN heb gekregen en waarvan er twee in het nest zijn gevonden, meet drie centimeter lang en drie achtste in lengte, twee centimeter en een achtste in breedte, en is dus van langwerpige vorm. De schelp is dik, ruw of korrelig, en zuiver wit van buitenaf, maar van een blauwige tint wanneer het oppervlak wordt afgekrabd. RED FLAMINGO, Phoenicopterus Tuber, Wils. Amer. Orn., vol. viii. blz. 145. FOENICOPTERUS RUBER, Bonap. Syn., blz. 348. AMERICAN of RED FLAMINGO, Nutt. Man., vol. ii. blz. 71. AMERICAN FLAMINGO, Phoenicopterus ruber, Aud. Orn. Biog., vol. v. p. 255. Mannelijke, 45 1/2, 66. Vrij zeldzaam, en alleen tijdens de zomer in de Florida Keys, en de westerne kust van Florida. Accidental tot Zuid-Carolina. Voortdurend verblijft in Cuba.