Antiek blauw Willow Pattern circa 1790 Ronde Sticker

Antiek Blauw Willow Pattern circa 1790 Classic Ronde Sticker ... De exacte herkomst van dit algemene ontwerppatroon is onbekend. Het is gedateerd circa 1790, toen het vroegst bekende algemene patroon werd ontworpen en geproduceerd in Engeland met Chinese / Japanse oosterse motieven. Veel Chinese borden gebruikten het algemene patroon met kleine variaties. Het design patroon komt met een legendarisch verhaal. Het romantische fabeltje Er was eens een rijke Mandarijn, die een mooie dochter had (Koong-se). Ze was verliefd geworden op haar vaders nederige boekhoudkundige assistent (Chang) en maakte haar vader boos. (Het was niet gepast voor hen om te trouwen vanwege hun verschil in sociale klasse.) Hij ontsloeg het jonge man en bouwde een hoog hek rond zijn huis om de geliefden uit elkaar te houden. De Mandarin was van plan om zijn dochter te laten trouwen met een machtige hertog. De hertog arriveerde per boot om zijn bruid op te eisen, met een doos juwelen als geschenk. De bruiloft zou plaatsvinden op de dag dat de bloesem uit de wilgenboom viel. Aan de vooravond van het huwelijk van de dochter met de hertog, gleed de jonge boekhouder, vermomd als dienaar, onopgemerkt het paleis in. Toen de geliefden ontsnapten met de juwelen, werd alarm geslagen. Ze renden over een brug, achtervolgd door de Mandarin, zweepslagen in de hand. Uiteindelijk ontsnapten ze op het schip van de hertog naar de veiligheid van een afgelegen eiland, waar ze jarenlang gelukkig leefden. Maar op een dag hoorde de hertog van hun toevlucht. Honger naar wraak, stuurde hij soldaten, die de geliefden gevangen namen en hen ter dood brachten. De goden, geraakt door hun benarde toestand, veranderden de geliefden in een paar duiven. Het oude gedicht Twee vogels vliegen hoog, Een Chinees schip, zeilen langs. Een brug met drie mannen, soms vier, een wilgenboom, hangende o'er. Een Chinese tempel, daar staat het, gebouwd op de rivierzanden. Een appelboom, met appels aan, een scheef hek om mijn liedje te beëindigen. Mijn grootmoeder van vaderskant, Phyllis Talla Johnson Westerfield, had blauwe ogen dus ze hield van kobaltblauw glas en het servies van blauwe wilg. Ik herinner me dat ik haar Blue Willow-borden in haar huis zag in de jaren 1950, toen ik een klein jongetje was.