Arachnida (Spiders), Ernst Haeckel Fine Art Muismat

Kunstformen der Natur, 1904 The 66th bord from Ernst Haeckel's Kunstformen der Natur (Art Forms of Natuur), met spinnen. Soort 1. Tegeocranus hericius 0,6 mm, Europa 2. Tegeocranus latus 0,9 mm, Europa 3. Tegeocranus cepheiformis 0,62 mm, Europa 4. Leiosoma palmicinctum 1,0 mm, Europa 5. Phrynus reniformis (natuurlijke grootte), Oost-India 6. Arkys cordiformis (2x), Amerika 7. Gasteracantha cancriformis (3x), Brazilië 8. Gasteracantha acrosomoides (5x), Madagascar (nu Acrosomoides acrosomoides) 9. Gasteracantha geminata (3x), East India 10. Gasteracantha arcuata (2x), Java (nu Macracantha arcuata) 11. Acrosoma hexacanthum (4x), Brazilië (nu ook Gasterocantha cancriformis) 12. Acrosoma spinosum (2x), Zuid-Amerika (nu Micrathena schreibersi) 13. Acrosoma bifurcatum (4x), Brazilië (nu Micrathena furcata) 14. Oxyopes variegatus (3x), Duitsland (nu Oxyopes heterophthalmus) 15. Epeira diadema (3x), Germany (now Araneus diadematus) Spiders (order Araneae) zijn luchtademen cheliceraat-geleedpotigen met acht poten, en chelicerae worden omgevormd tot fangs die venom injecteren. Spinnen worden wereldwijd aangetroffen op elk continent, behalve Antarctica, en zijn ontstaan in bijna elke ecologische niche. Sinds 2008 hebben taxonomisten ongeveer 40.000 spinsoorten en 109 families geregistreerd. Anatomisch verschillen spinnen van andere geleedpotigen in die zin dat de gebruikelijke lichaamssegmenten worden versmolten in twee tagmata, de cephalothorax en de buik, en dat ze worden gecombineerd door een klein, cilindrisch pedicel. In alle opzichten, behalve de meest primitieve groep, de Mesothelae, hebben spinnen het meest gecentraliseerde zenuwstelsel van alle geleedpotigen, aangezien al hun ganglia in één massa in de cephalothorax worden gesmolten. In tegenstelling tot de meeste geleedpotigen hebben spinnen geen extensorspieren in hun ledematen en breiden ze deze uit door hydraulische druk. Hun buikbuikaanhangsel is een beer dat is gewijzigd in spinetten die zijde uitstrooien van maximaal zes soorten zijdeklieren in hun abdomineren. De webben van de spinnen variëren sterk in grootte, vorm en hoeveelheid kleverige draad die wordt gebruikt. Het lijkt er nu op dat het spiraalweb een van de vroegste vormen kan zijn, en spinnen die verstrengelde cobwebben maken, zijn meer overvloedig en divers dan rondzwervende spinnen. Spinachtige arachtigen met zijdeproducerende spigoten kwamen ongeveer 386 miljoen jaar geleden voor in de Devonische periode, maar deze dieren hadden blijkbaar geen spinneretten. Er zijn ware spinnen gevonden in Carbonifereuze rotsen van 318 tot 299 miljoen jaar geleden, en ze lijken erg op de meest primitieve overlevende orde, de Mesothelae. De belangrijkste groepen moderne spinnen, Mygalomorphae en Araneomorphae, verschenen voor het eerst in de Triassic-periode, vóór 200 miljoen jaar geleden. Ernst Heinrich Philipp August Haeckel (16 februari 1834 - 9 augustus 1919), ook geschreven von Haeckel, was een eminente Duitse bioloog, natuurkundige, filosoof, arts, professor en kunstenaar die duizenden nieuwe soorten ontdekte, beschreef en noemde, een genealogische boom vormde die alle levensvormen betrof en veel termen in de biologie bevatte lezen, fylum, fylogenie, ecologie en het koninkrijk Protista. natuur patroon dierlijk realisme fijne kunst.