August Macke - Turks Café 1914 Türkisches Café Magneet

Türkisches Café (II) 1914. Olieverf op multiplex. 60 × 35 cm. Hij leefde in een bijzonder innovatieve tijd voor de Duitse kunst, die de ontwikkeling van de belangrijkste Duitse expressionistische bewegingen zag, evenals de komst van de opeenvolgende avant-garde bewegingen die zich in de rest van Europa vormden. Als een echte kunstenaar van zijn tijd wist Macke de elementen van de avant-garde die hem het meest interesseerden in zijn schilderij te integreren. August Macke werd geboren in Meschede, Duitsland. Zijn vader, August Friedrich Hermann Macke (1845-1904), was bouwondernemer en zijn moeder, Maria Florentine, geboren Adolph (1848-1922), kwam uit een boerenfamilie in het Sauerland. De familie woonde tot 13 augustus aan de Brüsseler Straße. Hij woonde het grootste deel van zijn creatieve leven in Bonn, met uitzondering van een paar periodes doorgebracht aan het Thunmeer in Zwitserland en diverse reizen naar Parijs, Italië, Nederland en Tunesië. In Parijs, waar hij voor het eerst reisde in 1907, zag Macke het werk van de impressionisten, en kort daarna ging hij naar Berlijn en bracht een paar maanden door in Lovis Corinth's studio. Zijn stijl werd gevormd binnen de mode van het Franse impressionisme en het post-impressionisme en ging later door een Fauve periode. In 1909 trouwde hij met Elisabeth Gerhardt. In 1910 ontmoette Macke Kandinsky via zijn vriendschap met Franz Marc en deelde hij een tijdlang de niet-objectieve esthetiek en de mystieke en symbolische interesses van Der Blaue Reiter. De ontmoeting van Macke met Robert Delaunay in Parijs in 1912 was voor hem een soort openbaring. Het chromatische kubisme van Delaunay, dat door Apollinaire Orphism werd genoemd, beïnvloedde vanaf dat moment de kunst van Macke. Zijn Winkels kunnen worden beschouwd als een persoonlijke interpretatie van Delaunay's Windows, gecombineerd met de gelijktijdigheid van afbeeldingen gevonden in het Italiaans futurisme. De exotische sfeer van Tunesië, waar Macke in 1914 met Paul Klee en Louis Moilliet reisde, was van fundamenteel belang voor het ontstaan van de luministische benadering van zijn laatste periode, waarin hij een reeks werken produceerde die nu als meesterwerken worden beschouwd. Het oeuvre van August Macke kan worden beschouwd als expressionisme (de beweging die in Duitsland bloeide tussen 1905 en 1925), en ook als onderdeel van het fauvisme. De schilderijen concentreren zich voornamelijk op het uiten van gevoelens en stemmingen in plaats van het reproduceren van objectieve realiteit, meestal vervormend van kleur en vorm. Mackes carrière werd onderbroken door zijn vroege dood aan het front in Champagne in september 1914, de tweede maand van de Eerste Wereldoorlog. Zijn laatste schilderij, Farewell, toont de stemming van somberheid die zich na het uitbreken van de oorlog vestigde. Het expressionisme was een culturele stroming, aanvankelijk in de poëzie en de schilderkunst, die aan het begin van de 20e eeuw in Duitsland ontstond. Het is een typisch kenmerk van het cadeau van de wereld vanuit een uiterst subjectief perspectief, waarbij het met geweld wordt vervormd om een emotioneel effect te verkrijgen en om persoonlijke stemmingen en ideeën levendig over te brengen. Expressionistische kunstenaars probeerden de betekenis van "levend zijn" en emotionele ervaring uit te drukken in plaats van fysieke realiteit. Het expressionisme ontpopte zich als een 'avant-garde beweging' in de poëzie en schilderkunst voor de Eerste Wereldoorlog; in de Weimarjaren werd het gewaardeerd door een massapubliek, met zijn populariteitspiek in Berlijn, tijdens de jaren 1920. Expressionisme wordt tentoongesteld in vele kunstvormen, waaronder: schilderkunst, literatuur, theater, film, architectuur en muziek. De term duidt vaak op emotionele angst. In algemene zin kunnen schilders zoals Matthias Grünewald en El Greco expressionistisch worden genoemd, hoewel de term in de praktijk voornamelijk wordt toegepast op werken uit de 20e eeuw. De expressionistische nadruk op het individuele perspectief was ook een reactie op het positivisme en andere artistieke bewegingen zoals het naturalisme en het impressionisme. De Blaue Reiter was een groep kunstenaars uit de Neue Künstlervereinigung München in München. Der Blaue Reiter was een Duitse beweging die van 1911 tot 1914 bestond en die samen met Die Brücke in 1905 werd opgericht. Les Fauves (Frans voor The Wild Beasts) waren een kortstondige en losse groep van vroege 20e-eeuwse moderne kunstenaars wier werk de nadruk legde op schilderachtige kwaliteiten en sterke kleur boven de representationele of realistische waarden die behouden bleven door het impressionisme. Terwijl het fauvisme als stijl begon rond 1900 en voortduurde na 1910, duurde de beweging als zodanig slechts drie jaar, 1905-1907, en had drie tentoonstellingen. De leiders van de beweging waren Henri Matisse en André Derain. Schilderen is een vorm van expressie en de vormen zijn talrijk. Tekeningen, composities of abstracties en andere esthetica kunnen dienen om de expressieve en conceptuele intentie van de beoefenaar te manifesteren. Schilderijen kunnen naturalistisch en representatief zijn (zoals in een stilleven of landschapsschilderij), fotografisch, abstract, beladen met verhalende inhoud, symboliek, emotie of politiek van natuur. Het schilderen is de praktijk om verf, pigment, kleur of ander middel op een oppervlakte (steunbasis) toe te passen. In de kunst beschrijft de term zowel de handeling als het resultaat, dat een schilderij wordt genoemd. Schilderijen kunnen ter ondersteuning oppervlakken als muren, papier, canvas, hout, glas, lak, klei of beton hebben. Schilderijen kunnen worden versierd met bladgoud, en sommige moderne schilderijen bevatten andere materialen zoals zand, klei en stukjes papier. Een deel van de geschiedenis van de schilderkunst in zowel de oosterse als de Westerne kunst wordt gedomineerd door spirituele motieven en ideeën; voorbeelden van dit soort schilderijen variëren van kunstwerken die mythologische figuren op aardewerk afbeelden tot Bijbelse scènes die worden weergegeven op de binnenmuren en het plafond van de Sixtijnse Kapel, tot scènes uit het leven van Boeddha of andere scènes van oosterse religieusoorsprong. Onder de voortdurende en huidige richtingen in de schilderkunst aan het begin van de 21e eeuw zijn de schilderkunst in monochroom, de schilderkunst, de schilderkunst, de geometrische abstractie, de toe-eigening, het hyperrealisme, het fotorealisme, het expressionisme, het minimalisme, de lyrische abstractie, de kunst van de Pop, op art, het Abstracte expressionisme, het kleurenveld schilderen, het neo-expressionisme, het collage, het intermediale schilderen, het assembleren, het computerkunstschilderen, het postmoderne schilderen, het neo-dwerk, het milieuschilderen, het figuurschilderen, . Ontwikkelingen in de Oosterse schilderkunst lopen historisch gezien parallel met die in de Westerne schilderkunst, over het algemeen enkele eeuwen eerder. Afrikaanse kunst, islamitische kunst, Indiase kunst, Chinese kunst en Japanse kunst hebben elk een grote invloed gehad op de Westerne kunst, en omgekeerd. De oudst bekende schilderijen bevinden zich in de Grotte Chauvet in Frankrijk, waarvan sommige historici beweren dat ze ongeveer 32.000 jaar oud zijn. Ze worden gegraveerd en beschilderd met rode oker en zwarte pigment en shows, neushoorns, leeuwen, buffels, mammoeten of mensen die vaak jagen. Het vroegste bewijs van schilderen is echter gevonden in twee rotshuizen in Arnhemland, in het noorden van Australië. In de onderste laag van het materiaal op deze plaatsen zijn gebruikte stukken oker die naar schatting 60.000 jaar oud zijn. Archeologen hebben ook een fragment van rotsschilderingen gevonden in een 40 000 jaar oude kalkstenen rotsschuilplaats in de regio Kimberley in Noord-Western Australië. Er zijn voorbeelden van grotschilderingen over de hele wereld—in Frankrijk, Spanje, Portugal, China, Australië, India enz. In Westerne culturen zijn olieverfschilderkunst en waterverf de bekendste kunstvorm, met een rijke en ingewikkelde stijl- en materiaaltraditie. In het Oosten overheersten inkt en kleureninkt historisch gezien de keuze van media met even rijke als complexe tradities. Verschillende soorten verf worden meestal geïdentificeerd aan de hand van het medium waarin het pigment is gesuspendeerd of ingebed, wat de algemene werkingskenmerken van de verf bepaalt, zoals viscositeit, mengbaarheid, oplosbaarheid, droogtijd, enz.