Aztec Gouden Schedel & Cutlass Piraat Calico Jack Koffiemok

Een laag gegrom dwarrelde over de golven, niet van het storm dat aan de horizon brouwde, maar van Captain Jack's keel. Zijn donkere ogen, meestal glanzend van onheil, hadden een steile glans terwijl hij het naderende schip in de gaten hield. De "Revenge", zijn sloep, liep een beetje in het slappe water, zijn zwarte romp staat in schril contrast met het bleke licht van de dageraad. — "Spaanse koopman, door zijn blik," verkrachtte Old Bill, de gegrizzled bosun, zijn verweerde gezicht geëtst met jaren in zee. "Dikke buik, rijp om te worden geplukt." Een trage glimlach verspreidde zich over Jack's gezicht, zo koud en scherp als het mes dat aan zijn heup hangt. In tegenstelling tot andere kapiteins die zich openlijk uitsloegen, gaf Jack de voorkeur aan een meer theatrale benadering. Hij was niet geïnteresseerd in enkel plunderen; hij verlangde naar de heerlijke terreur die eraan voorafging. — "Houd de zeilen, jongens", riep hij, zijn stem verrassend rustig te midden van de stijgende spanning. "Laat ze eens goed naar ons kijken." De crew, een bonte verzameling van kattenvangers en dromers, wisselde blikken uit. Dit was niet hun eerste rodeo. Onder het dek schudden de apen rond, wat zorgde voor een soepele munitiestroom, terwijl de kanonniers hun kanonnen met geoefend gemak bereidden. — Het nietsvermoedende koopvaardijschip, de "El Dorado", kwam dichterbij, met witte zeilen die de eerste stralen van de aarzelende zon opvangen. Een groep muzikanten speelde een vrolijke melodie, een schril contrast met de grimmige stilte aan boord van de "Revenge". Plotseling, met een bloei, stak Jack een hand op. De verbrijzelde Franse vlag die ze hadden gevlogen, dook onder en liet een gezicht zien dat zelfs de meest verharde piraten rillingen gaf: de Jolly Roger. Zijn witte schedel, leerend met lege houders, leek het naderende schip te bespotten. Onder de schedel, gekruiste inktbril glimlachte met een dodelijke belofte. — Een collectieve luidruchtige echo van het "El Dorado". De muziek ging dood, vervangen door een verschrikkelijke, verstikkende stilte. De feestelijke lucht verdween en werd vervangen door een dikke mist van terreur. Zelfs de doorgewinterde zeelieden van het "El Dorado" konden niet anders dan terugdeinzen bij het zien van de beruchte vlag. — Jack stond toe dat de stilte zich uitstrekte, de angst die straalde van het andere schip als hittegolven. Een langzame, wrede glimlach verspreidde zich over zijn gezicht. "Kijk, jongens," tekende hij, druppelend met zijn stem, met spotsympathie, "soms is het beste wapen een goede schrik." — Het verrassingselement, minutieus georkestreerd door Jack, had zijn werk gedaan. De piraten van de "Revenge" hebben misschien nog geen enkel schot gelost, maar de slag was al half gewonnen. De legende van Calico Jack en zijn gevreesde Jolly Roger zou nog jaren door de Caraïben echoën, een huiveringwekkende herinnering dat soms het meest angstaanjagende wapen een symbool is. — Dit bestand is gemaakt door RootOfAllLight en is beschikbaar onder de Creative Commons CC0 1.0 Universal Public Domain Dedication