Briefkaart vóór Raphaelite van bestemming door J W

In Destiny gebruikt John William Waterhouse een bekende Pre-Raphaelite figuur, het contemplatieve vrouw, als het centrum van een dubbelzinnige allegorische scène. Een mooie vrouw staat met een beker wijn op haar lippen, die in de verte staart. Voor haar ligt een boek open. Achter haar overheerst een grote cirkelspiegel, die haar gezicht en een uitzicht van het zee reflecteert. De spiegel heeft een interessant samenstellingseffect. Het beperkt de diepte van de scène drastisch en blokkeert het uitzicht van de ruimte en van de natuurlijke ruimte daarbuiten. Nochtans, dient het tegelijkertijd als soort venster omdat het een uitzicht van de wereld buiten shows. In het begin lijkt deze scène ongecompliceerd. Het wordt echter aangevuld met inconsistenties en onmogelijkheden. Om te beginnen geven verschillende details een dubbelzinnige houding ten opzichte van de tijd weer. De ronde en ondiepe drink beker lijkt op soortgelijke bekertjes in de afbeeldingen van de Circe van Waterhouse. De architecturale details omvatten wat lijken Korinthische kolommen te zijn, die met een klassieke scène verenigbaar zouden kunnen zijn. De aanwezigheid van een bindend boek impliceert echter een veel latere datum. De schepen en het wereldbol van het spiegelende afbeelding lijken ook moderner te zijn dan de klassieke. De kleding- en haarstijl van de vrouw lijken op die van de Mariana van Millais en ze vertegenwoordigen geen duidelijke historische periode (zeker geen klassieke). Bovendien zijn er veel ruimtelijke verschillen. De vrouw is duidelijk binnen, in een donkere ruimte. De ramen aan de buitenkant liggen achter haar, voorbij de spiegel. Hoe zou haar spiegel dan de oceaan weerspiegelen? De bovenkant van een kasteel-achtige structuur verschijnt in de spiegel, bekeken van hoogte, maar het landschap zichtbaar door het echte portaal aan de buitenste shows dat de structuur op grondniveau is, in wat een moerasgebied lijkt te zijn. Ook, verschijnt een wereldbol dat in de spiegel wordt weerspiegeld niet in de daadwerkelijke ruimte. Het is duidelijk dat het afbeelding in de spiegel niet realistisch is. Het vertegenwoordigt een onbekende toekomst of eerder een visie die door de vrouw met de beker wordt ervaren. De titel van het werk, "Bestemming,"steunt deze lezing. Waterhuisexperimenten met het gebruik van cirkelvormige spiegels in ten minste twee van zijn andere werken, Circe Offering the Cup to Ulysses (1892) en "I am Half Sick of Shadows", zei de Lady of Shallott (1911). In de Lady of Shallott afbeelding werkt de spiegel heel gelijkaardig, als achtergrond voor een weloverwogen vrouw. Het weerspiegelt delen van de binnenplaats, zoals het weven van de dame, en show ook een onmogelijk uitzicht van buitenaf. In het schilderij van de Circe, is de samenstelling opvallend verschillend. Het centrale vrouw, actiever dan contemplatief, zit direct voor de spiegel.