Bunchberry met bessen poster

Beschikt over een digitaal schilderij van Bunchberry met bessen. Aanpassen door uw eigen tekst toe te voegen. De bosbes, Cornus canadensis, is een kleine, schaduwminnende, kruidachtige Dogwood. Ze groeien tot slechts zes of acht centimeter. Ze lijken op een miniatuur dogwood bos. De bladeren zijn hetzelfde, de bloemen zijn hetzelfde, alles; zeer veel verkleind. Ze ontwikkelen kleine bloemen in het midden van de vier witte, bloemblaadjes-achtige schutbladeren, wat is hoe een ogenschijnlijk enkele bloesem uiteindelijk een kleine "bos" bessen kan worden in plaats van een grote bes. De bloemen hebben elastische bloemblaadjes die naar achteren draaien, waardoor verende filamenten vrijkomen die onder de bloemblaadjes zijn gespannen. De filamenten breken omhoog en gooien stuifmeel uit containers die aan de filamenten zijn scharnierend. Deze beweging vindt plaats in minder dan een halve milliseconde en het stuifmeel ervaart 800 keer de versnelling die de Space Shuttle tijdens het opstijgen deed. De Bunchberry heeft een van de snelste plant-acties die tot nu toe zijn gevonden, waarvoor een camera nodig is die 10.000 lijsten per seconde kan fotograferen om de actie te vangen. Als ik in Idaho ben, eet ik regelmatig op de vruchten in het seizoen; ze smaken een beetje als appels. Vogels zijn het belangrijkste middel waardoor zaden worden verspreid. Bunchberry is een belangrijk plant voor muilezelherten, zwartstaartherten en elanden, die het gedurende het groeiseizoen consumeren. Bunchberry heeft koele, vochtige bodems nodig. De soort komt voor in het noorden van China, het verre oosten van Rusland, Japan en Noord-Amerika in de montane en boreale naaldbossen, waar hij groeit langs de randen van vochtige bossen, op oude boomstronken, in mossy gebieden en onder andere open en vochtige habitats. Waar bosbessen, een bossoort, en Cornus suecica, een veensoort, in hun overlappende verspreidingsgebied in Alaska, Labrador en Groenland dicht bij elkaar groeien, kunnen ze hybridiseren door kruisbestuiving, waardoor planten met tussenliggende eigenschappen worden geproduceerd. Northwest inheemse volkeren traditioneel bewaard de bessen in beer vet, zoals ze deden met veel bessen. In New England was het gebruikelijk om een paar bosbessen toe te voegen aan pruimenpudding omwille van de toegevoegde kleur of omdat de hoeveelheid pectine in bosbessen ervoor zorgt dat pudding wordt opgezet zonder maïszetmeel nodig te hebben, werd het bekend als puddingberry. Indianen gebruikten allerlei soorten hondenbossen, waaronder bosbessen, om wonden te verbinden. Abneki Indianen geloofden in de genezende krachten van bosbessen, en noemden het batkilawinbizon, wat ruwweg "plant dat pijn in de zijkant oplost" betekent, als gevolg van een aanhoudende alternatieve geneeswijzen die beweren dat bosbessen bedplassen kunnen beheersen of kunnen helpen bij nierziekten. Er zijn ook moderne kruidendokters die beweren dat hondenbossen de symptomen van tandvleesaandoeningen kunnen verlichten als de schors wordt gekauwd of als hondenhouten twijgen worden gebruikt voor het reinigen tussen de tanden. Al deze vermeende waarden zijn discutabel, maar een milde astringent kwaliteit is voldoende om dergelijke volksovertuigingen te rechtvaardigen.