Caravaggio - Boy met een mand fruit (1593) Poster

Het schilderij dateert van de tijd dat Caravaggio, die pas in Rome uit zijn geboorteland Milaan kwam, zijn weg maakte in de competitieve Romeinse kunstwereld. Het model was zijn vriend en metgezel, de Siciliaanse schilder Mario Minniti, op ongeveer 16 jaar. Het werk vond plaats in het collectie van Giuseppe Cesari, de Cavaliere d'Arpino, dat in 1607 door kardinaal Scipione Borghese in beslag werd genomen, en kan dus dateren van de periode waarin Caravaggio in zijn werkplaats voor de schilderbloemen en -vruchten van Arpino werkte; maar het kan nog wel een beetje later zijn wanneer Caravaggio en Minniti Cavalier'Ard's hadden verlaten Pino's workshop (januari 1594) om hun eigen manier te maken om schilderijen te verkopen via de dealer Costantino. Het is zeker niet mogelijk dat het Verdrag van Rome van 1593 dateert, het jaar dat Minniti in Rome is aangekomen. Men vermoedt dat het meer complexe werken van dezelfde periode (ook met Minniti als model) presteert, zoals The Fortune Teller en de Cardsharps (beide 1594), die Caravaggio onder de aandacht hebben gebracht van zijn eerste belangrijke beschermheer, kardinaal Francesco Maria Del Monte. Vittorio Sgarbi merkt op dat bepaalde Murillesque portretkwaliteiten in het schilderij gemakkelijk naar andere schilders in de Arpino-workshop kunnen wijzen[1]. Op één niveau is het schilderij een genre stuk dat ontworpen is om het vermogen van de kunstenaar aan te tonen om alles weer te geven, van de huid van de jongen tot de huid van een perzik, van de vouwen van de sonde tot het weef van de mand. De vrucht is bijzonder voortreffelijk en professor Jules Janick van het Department of Horticulture and Landscape Architecture van de Purdue University, Indiana, heeft ze vanuit het perspectief van de tuinbouwer geanalyseerd:[2] De mand ... bevat een groot aantal vruchten, allemaal in vrijwel perfecte staat, inclusief een tweekleurige perzik met een felrode brij; vier druiventrekensluiers — twee zwart, één rood en één "wit;" een rijpe granaatappel, open gesplit, waarbij de rode zaden worden ontgieerd; vier vijgen, waarvan er twee dood rijp zijn, zwart, beide gespleten en twee lichtgekleurde; twee medelijden; drie appels — twee rood, één gebroken en het andere gestreept, en één geel met een russetbekken en een litteken; twee takken met kleine peren, één met vijf gele, met een heldere rode kaas ek en de andere, half verborgen, met kleine gele, blote vruchten. Er zijn ook bladeren met verschillende aandoeningen: een vooraanstaand virescent druivenblad met schimmelvlekken en een ander blad met een witte eitmassa van insecten die lijkt op die van de schuine bladroller (Choristoneura rosaceana) en perzikbladeren met verschillende vlekken. Uit de analyse blijkt dat Caravaggio realistisch is. Door alleen maar te vangen wat er in de fruitmand zat, idealiseert hij noch hun rijpheid noch hun schikking - maar bijna wonderbaarlijk genoeg zijn we er nog steeds in geïnteresseerd om ernaar te kijken, want de kijker is een heel mooi en voortreffelijk onderwerp.