Carina Nebula Composiet 40 x 40 (28 x 28) Poster

Aanbevolen formaat voor standaard lijst: 40 x 40 inch (oorspronkelijke grootte: 28 x 28 inch bij 300 PPI, 71 MP). Veel andere formaten zijn beschikbaar. Klik op Aanpassen aan de rechterkant. Het grote en mooie afbeelding toont de volledige variatie van dit indrukwekkende skyscape, verspreid door clusters van jonge sterren, grote verneveling van stof en gas, stofpijlers, globulaten, en geadorbeerd door een van de meest indrukwekkende binaire sterren van het universum. Het werd verkregen door blootstelling te combineren met zes verschillende filters van het breedbeeld ("WFI"), dat aan de ESO/MPG-telescoop van 2,2 m is bevestigd in het waarnemingscentrum La Silla (European Southern Observatory) van de ESO in Chili. De Carina Nebula bevindt zich op ongeveer 7500 lichtjaren afstand in de constellatie van dezelfde naam (Carina; de Keel). Het overspannen ongeveer 100 lichtjaren, is het vier keer groter dan de beroemde Orion Nebula en veel helderder. Het is een intensief stervormend gebied met donkere stroken koel stof die het gloeiende nebula gas opsplitsen dat zijn vele clusters sterren omringt. De gloed van de Carina Nebula is voornamelijk afkomstig van heet waterstof dat in de sterke straling van monstersterren stroomt. De wisselwerking tussen de waterstof en het ultraviolette licht resulteert in de kenmerkende rode en paarse kleur. De immense nevel bevat meer dan een dozijn sterren met minstens 50 tot 100 keer de massa van onze zon. Dergelijke sterren hebben een zeer korte levensduur, hoogstens een paar miljoen jaar, de knippering van een oog in vergelijking met de verwachte levensduur van de zon van tien miljard jaar. Een van de meest indrukwekkende sterren van het universum, Eta Carinae, is te vinden in de nevel. Het is een van de meest massieve sterren in onze Melkweg, meer dan 100 keer de massa van de zon en ongeveer vier miljoen keer helderder, waardoor het de meest lichtgevende ster is die bekend staat. Eta Carinae is zeer instabiel en staat bloot aan gewelddadige uitbarstingen, met name de valse supernova in 1842. Eta Carinae werd slechts een paar jaar de tweede helderste ster in de nachtelijke hemel en produceerde bijna net zo veel zichtbaar licht als een supernova-explosie (de gebruikelijke doodswegen van een massieve ster), maar het overleefde. Eta Carinae zou ook een hete metgezel hebben die er over 5,54 jaar omheen draait, in een elliptische baan. Beide sterren hebben sterke winden, die botsen, die tot interessante fenomenen leiden. Medio januari 2009 was de metgezel op de dichtstbijzijnde afstand van Eta Carinae. Dit evenement, dat een uniek inzicht kan verschaffen in de windstructuur van de massieve sterren, is gevolgd door een bundel instrumenten op verschillende telescopen van het ESO. ESO (European Southern Observatory)