Dall's Sheep Stropdas

Het is vernoemd naar de Amerikaanse natuuronderzoeker William Healey Dall (1845-1927). Dall's schapen (Ovis dalli), meestal aangeduid als Dall schapen. zijn inheems in het noordwesten van Noord-Amerika. Dall schapen zijn meestal wit van kleur, hoewel een paar zwarte haren op de staart niet ongewoon zijn. De witte jas is een aanpassing, of speciale eigenschap die hen helpt te overleven. In de winter gaan alle schapen naar lagere hoogten, maar er zijn meer roofdieren. De witte vacht helpt de schapen ongezien tegen de sneeuw te gaan door roofdieren. In de zomermaanden verandert hun vacht niet van kleur, maar blijft wit. Ze zijn echter nog steeds beschermd, omdat ze zich verplaatsen naar steile en rotsachtige kliffen waar roofdieren onder zware druk staan om te volgen. om bruin te leien. De schapen bewonen de subarctische bergketens van Alaska, het Yukon-gebied, het Mackenzigebergte in de westerne Northwest Territories en het noorden van Brits-Columbia. Dall-schapen worden gevonden in relatief droog land en proberen te verblijven in een speciale combinatie van open alpiene richels, weiden en steile hellingen met extreem ruige grond in de directe omgeving, om te ontsnappen aan roofdieren die niet snel door dergelijk terrein kunnen reizen. De belangrijkste roofdieren van Dall zijn wolven, coyotes, zwarte beren en grizzly-beren; goudachtigen zijn roofdieren van de jongen. Dall’s schapen lopen een survival strakke band, hoewel ze het vrij effectief doen. Ze leven sinds het Pleistoceen in plaatsen zoals Alaska’s Arctic Refuge. Mannelijke schapen hebben dikke krulhoorns. De vrouwen hebben kortere, slankere, licht gebogen hoorns. Mannetjes leven in groepen die zich zelden associëren met vrouwen, behalve tijdens de paartijd eind november en begin december. De lammeren worden geboren in mei. Alle hoefdieren lopen op de tenen met hoeven. De hoeven zijn gemaakt van keratine, dat de botten omhult. Dall's schapen lopen op twee tenen waardoor ze in de "even-getande" groep van hoefdieren worden geplaatst, vergelijkbaar met giraffen, herten en kamelen. Hooves zijn een andere aanpassing die Dall-schapen in staat stelt om op rotsachtig, steil terrein te leven. Hun tenen zijn flexibel en in staat zich aan te passen aan de ongelijke oppervlakken in hun berggebieden, waar een zekere voet essentieel is. In de zomermaanden, wanneer er veel voedsel is, eten de schapen een grote verscheidenheid aan planten; voornamelijk grassen en richels samen met breedbladige planten en dwergwilgen. Het winterdieet is veel beperkter, en bestaat voornamelijk uit droog, bevroren gras en pitten die beschikbaar zijn wanneer sneeuw wordt afgeblazen, korstmossen en mos. Veel populaties bezoeken minerale likstenen in het voorjaar en reizen vaak kilometers om de grond rond de likstenen op te eten. Schapen reizen vaak naar mineralen om grond te eten. Dit zijn typisch rotsachtige gewassen waar hoge concentraties mineralen worden samengevoegd. Hierdoor worden de belangrijkste mineralen aangevuld die de schapen niet uit hun dagelijkse voeding van planten kunnen halen. De schapen van Dall hebben een goed ontwikkeld sociaal systeem. Volwassen rammen leven in groepen, of groepen, geassocieerd met ooiengroepen tijdens de paartijd. Omdat Dall-schapen zeer loyaal zijn aan hun sociale groep, hebben ze zeer specifieke huisranges. Nadat ze zich bij een sociale groep hebben aangesloten, zijn schapen nooit bekend om het te verlaten.