Darracq - automatische reclame stropdas

Darracq automatische reclame hersteld en verbeterd door Scenesfromthepast.net. Automobiles Darracq S.A. was een Franse automobielproducent die in 1896 werd opgericht door Alexandre Darracq. Met een deel van de aanzienlijke winst die hij had behaald bij de verkoop van zijn fietsenfabriek in Gladiator, begon Alexandre Darracq te opereren vanuit een plant in de Parisiaanse voorstad Suresnes. De onderneming begon met de bouw van elektrische motorvoertuigen tot 1900 toen zij hun eerste voertuig met een verbrandingsmotor produceerden. Het autobedrijf Darracq bloeide op en de "Vliegende Vijftien" uit 1904 was een productiemodel van uitzonderlijke kwaliteit dat het bedrijf hielp een aandeel van tien procent op de Franse automarkt te halen. In 1902 ondertekende Alexandre Darracq een overeenkomst met Adam Opel om samen voertuigen te produceren in het Duitse Rijk onder de merknaam "Opel Darracq". Drie jaar later breidde de onderneming zich uit naar Groot-Brittannië, met de A. Darracq Company (1905) Limited met een kapitalisatie van £ 650.000. In 1906 breidde de onderneming zich uit tot Portello, een Italiaanse voorstad van Milaan. Zij richtten Società Italiana Automobili Darracq (SIAD) op door middel van een vergunning met Cavaliere Ugo Stella, een aristocraat uit Milaan. Het bedrijf deed het niet goed en Darracq sloot het af in 1909, maar een nieuw partnerschap, Anonima Lombarda Fabbrica Automobili (A.L.F.A.), verwierf de activiteit die enkele jaren later Alfa Romeo heette. In 1907 vormde Darracq Sociedad Anonima Espanola de Automoviles Darracq in Vitoria, Spanje, met een kapitalisatie van 1.000.000 peseta's. Het bedrijf begon te concurreren op het gebied van autowedstrijden als manier om reclame te maken voor zijn producten. Paul Baras reed op 13 november 1904 in Ostend (België) met een Darracq naar een nieuwe landsnelheid van 104,53 mph (168,22 km/h). Een ander nieuw wereldrecord werd ingesteld door een fabriek die op 30 december 1905 een speciale Darraq bouwde, toen Victor Hémery zijn V8 Special reed met een snelheid van 109,65 mph (176,46 km/h) in Arles, Frankrijk. De V8 werd in 1906 verscheept naar Ormonde Beach Daytona, waar het tijdstip in 1906 om 122,45 km/h (197,06 km/h) was bereikt om de titel "Speed King" van 1906 te winnen. Bij terugkeer naar Europa werd de auto verkocht aan Algenon Lee Guinness, die de komende jaren veel records legde, tot de auto in 1909 met een gebroken zuiger met pensioen ging. Deze V8 Special werd in 2005 opnieuw gebouwd met zijn oorspronkelijke motor die nog intact was. Darracq won de Vanderbilt Cup 1905 en 1906 op Long Island, New York in de Verenigde Staten en de Cubaanse race in Havana. De belangrijkste chauffeurs die Darracqs renden waren Louis Chevrolet, Victor Hémery Louis Wagner en Vincenzo Florio, die later de Targa Florio oprichtten. In 1913 verkocht Alexandre Darracq aan Britse financiële belangen onder leiding van Owen Clegg, die zich naar het hoofdkwartier van Parijs had verplaatst om het over te nemen als algemeen directeur van de onderneming. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de Darracq-fabriek omgevormd tot de productie van verschillende oorlogsmaterialen. De oorlog eindigde in 1918 en in 1919 nam Darracq de Britse Talbot-modellen over en vervolgens werden ze in de handel gebracht als Talbot-Darracqs. In 1920 werd de operatie gereorganiseerd als onderdeel van het conglomeraat Sunbeam-Talbot-Darracq (STD) en in 1935 werd de onderneming aangekocht door de Rootes Group. In 1953 werd in een Britse film onder leiding van Henry Cornelius, Genevieve, een Darracq uit 1904 het middelpunt genoemd. De zeer succesvolle film leidde tot een enorme toename van het inzamelen en restaureren van auto's.