De achtergronden van de medaille (J.L.T.GÉRICAULT) Canvas Afdruk

JEAN LOUIS THÉODORE GÉRICAULT - La Balsa de la Medusa (Museo del Louvre, 1818-19) Het ontwerp van de Medusa (Frans: Le Radeau de la Méduse) is een olieverschilderij van 1818-1819 van de Franse Romantische schilder en lithograpjas haar Théodore Géricault (1791-1824). Het werk is voltooid toen de kunstenaar 27 was, en is een icoon geworden van het Franse Romanticisme. Op 491 cm × 716 cm (193,3 × 282,3 inch) is het een schilderij van overlevendige grootte dat een moment weergeeft vanaf de nasleep van het wrak van de Franse marinefregat Méduse, die op 5 juli 1816 langs de kust van het hedendaagse Mauritanië liep. Minstens 147 mensen werden op een overhaast geconstrueerd vlot getrokken; op 15 na stierven in de 13 dagen voor hun redding, en degenen die overleefden, droegen honger en dehydratatie en oefenden kannibalisme uit. Het evenement werd een internationaal schandaal, deels omdat de oorzaak ervan in brede kring werd toegeschreven aan de onbekwaamheid van de Franse kapitein die onder het gezag staat van de onlangs gerestaureerde Franse monarchie. In werkelijkheid had koning Louis XVIII geen inspraak bij de benoeming van de kapitein, aangezien monarchen niet rechtstreeks betrokken waren bij benoemingen op schepen als een marineschip. De benoeming van de vicomte de Chaumareys tot kapitein van de Méduse zou een routinematige benoeming van de marine zijn geweest, die binnen het ministerie van de marine zou zijn verricht[2]. Bij het kiezen van de tragedie als onderwerp voor zijn eerste grote werk — een ongestelde afbeelding van een gebeurtenis uit de recente geschiedenis — selecteerde Géricault bewust een bekend incident dat groot openbaar belang zou genereren en zijn carrière zou helpen lanceren[3]. Het evenement fascineerde de jonge kunstenaar, en voordat hij aan het laatste schilderij begon, deed hij uitgebreid onderzoek en maakte hij veel voorbereidende schetsen. Hij interviewde twee overlevenden en maakte een gedetailleerd schaalmodel van het vlot. Zijn werk bracht hem naar mortuaria en ziekenhuizen waar hij uit de eerste hand de kleur en textuur van het vlees van de stervende en dode mensen kon uitzichten. Zoals de kunstenaar had verwacht, bleek het schilderij bij zijn eerste verschijning in het Parijse Salon in 1819 zeer controversieel, en trok het in gelijke mate gepassioneerde lof en veroordeling. Het heeft echter zijn internationale reputatie gevestigd en wordt tegenwoordig algemeen gezien als een semitisch verschijnsel in de vroege geschiedenis van de Romantische beweging in het Franse schilderij. Hoewel het ontwerp van de Medusa elementen bevat van de tradities van het schilderen van de geschiedenis, zowel wat betreft de keuze van het onderwerp als de dramatische presentatie ervan, is het een breuk met de kalmte en orde van de toenmalige Neoclassieke school. Het werk van Géricault kreeg bijna meteen na de eerste keer veel aandacht en werd vervolgens in Londen tentoongesteld. Het werd door het Louvre verworven kort na de vroege dood van de kunstenaar op 32-jarige leeftijd. De invloed van het schilderij is te zien in de werken van Eugène Delacroix, J. M. W. Turner, Gustave Courbet en Édouard Manet.