DE GIGGLING GOBLIN PIE POSTER

Op een dag kwam Jack in een bos op een huis. Daar ontmoette hij een oude vrouw die Crome heette. Ze nodigde hem binnen uit, bood eten en drink aan. "De taart die je niet aanraakt". Haar woorden deden Jack denken. De taart op de toonbank was heel en rond, het deeg was opgeblazen alsof er veel vulling was. De korst zag er niet knapperig uit, maar zacht goudbruin. De gedachte dat er geen Jack was, heeft Jack aan het fronsen gebracht. "Dat is de Giggling Goblin Pie", zei ze toen. "Als je het aanraakt, zou je snel dood zijn. De taart slaapt nu, maar als de taart aangeraakt zou worden, zou je zijn maaltijd worden, rauw gegeten, ongebakken." "Ik zeg wel", zei ze, "het is een geliefd huisdier voor mij. Ik heb mijn woorden gehoord, ik zal de dood van jullie niet veroorzaken." Bij het horen van haar woorden, lachen door Jack's geest: Ze is oud en dom, maar toch is ze zo vriendelijk. "Je hebt al je voedsel aangeboden, maar niet je taart. Ik zal dat zeker missen", zei hij met een sigh. Jack was al snel vertrokken toen de maaltijd voorbij was. "Meneer", zei de oude vrouw, "moet u zo snel vertrekken? Hoewel ik snel naar een voedselmarkt ga, weet ik, alsjeblieft, blijf. Ik kom morgen wel terug. En terwijl ik weg ben, kun je dit je thuis noemen." "Dank je", zei Jack. "Rest is het beste voor ik ga roamen." Ze was bereid het huis te verlaten, zei nog iets meer; Crome zwaaide een afscheid toen ze de deur sloot. Het kleine eten was zo dat Jack met zorg had gegeten, maar op een dag was het voorbij en waren de rekken bijna kaal. Tegen de vroege ochtend was er op elk plank weinig voedsel. Jack keek op de toonbank en zei tegen zichzelf: "Kijk naar die taart, gevuld en heel. Eet het maar. Ik weet alleen dat ik het leuk zou vinden, misschien moet ik... Maar wacht. Het ruikt alsof het vers gebakken was! Een geërgerd geur... Of ben ik niet helemaal wakker? Het ruikt goed verhit. Hoe is dit tot stand gekomen? Dit moet Gods wil zijn als cadeau aan mij." Die zoete geur kwam van een aromatische geit die door de taart werd gepresteerd. Als Jack alleen had gezaagd. Hij tilde de taart op, roerde en kronkelde. Toen werd een glimlach gekraakt en begon het te giechelen. "Door alles wat onheilig is, is deze taart een schepsel! Met zulke monsterlijke fangs, een afschuwelijke eigenschap!" Jack raakte het leven aan, hoewel het op deeg leek. Hoewel hij zijn hand schudde, zou zijn grip niet los laten. Toen mijn gastheer had gesproken, dacht ik dat Jack... ik haar kwaad had gezworen. "Ik hoorde mijn woorden...", zei ze. Ik wou nu dat ik dat had. De helft van zijn geest, gruwel was wat Jack zag en schreeuwde toen zijn hand in de kaak van de horror werd verpletterd. Jack vocht met zijn tanden en met zijn rechterknokkels; het beest viel en had bijna zijn rillingen gestopt. Hij deed het pijn. Het leek zijn kin te verlagen, zichzelf op te trekken en een duivelse grin te geven. Jack trok zijn been terug om het beest te schoppen als een bal, maar miste zo'n kracht dat hij bijna herfst deed. Het beest hakte dan op en huurde Jack's lip en trok vervolgens door zijn shirt en at een deel van de heup op. Bite na bijten ging door met een lach, kauwend door het afval. Jack zou binnenkort half zijn. Het giechelde en gekneusd en lachte alsof het drink was, gaf een monsterlijke gordel en dit geur was pure schimmel.