De prinses van de deelstaat Porcelain, Klokler Poster

De prinses van de deelstaat Porcelain (La Princesse du pays de la porcelaine) Het schilderij van Christine Spartali, een opmerkelijke schoonheid van de jaren zestig, is een andere in zijn reeks duidelijk Westerne samenstellingen die jonge vrouwen in de taal van Orientale props weergeven. Later zagen de schrijvers parallellen tussen dit werk en Japanse afbeeldingen, zoals houtsblokprints van Utamaro, maar het schilderij is net zo stevig gebaseerd op de 18e-eeuwse Franse chinoiserie. De Princesse is een van de vele vroege werken waarvoor, zoals bekend, voorbereidende schetsen zijn gebruikt. Een overlevende schets show de kunstenaar die in de algemene samenstelling en kleuren blokkeert, maar die details van tapijt, scherm en kostuum weglaat die aan het definitieve werk werden toegevoegd. Later werd de nevel van bloemen links van de olieschets geëlimineerd. De beslissing van Whistler isoleerde het profiel van Miss Spartali en verhoogde de impact van haar exotische visage. Maar haar vader weigerde het werk te kopen als portret van zijn dochter. Whistler was niet bereid om de omvang van zijn handtekening voor een andere potentiële koper te verkleinen, en de Pennells geloofde dat dit incident hem ertoe bracht zijn vlinder te ontwikkelen. De vlinder kwam echter pas enkele jaren later aan het licht. James Abbott McNeill Whistler (1834 - 1903) was een in Amerika geboren, in Groot-Brittannië gevestigde kunstenaar. Afgezien van sentimentaliteit en morele allusie in schilderij, was hij een vooraanstaand voorstander van het credo "kunst in het belang van de kunst". Zijn beroemde handtekening voor zijn schilderijen was in de vorm van een gestileerde vlinder met een lange stinger voor een staart. Het symbool was goed, want het combineerde beide aspecten van zijn persoonlijkheid, zijn kunst werd gekenmerkt door een subtiele delicatesse, terwijl zijn publieke persoonlijkheid strijdlustig was. Whistler vond een parallel tussen schilderen en muziek en noemde veel van zijn schilderijen "arrangementen", "harmonies" en "nocturnes", waarbij hij de nadruk legde op het primaat van tonale harmonie. Zijn beroemdste schilderij is de iconische Moeder van Whistler (1871), het achterhaalde en oft parodie portret van het moederschap. Whistler, een wit, dandy en schaamteloze zelfpromotor, beïnvloedde de kunstwereld en de bredere cultuur van zijn tijd met zijn artistieke theorieën en zijn vriendschappen met vooraanstaande kunstenaars en schrijvers.