De San Remo Towers - Centraal Park West Briefkaart

Het San Remo (145 en 146 Central Park West) is een luxe, 27-vlot, coöperatief appartementengebouw in New York City, gelegen tussen West 74th Street en West 75th Streets, drie blokken ten noorden van de Dakota. De San Remo wordt door Glen Justice van de New York Times omschreven als "een verbijsterend tweetoren-gebouw met boeiende uitzichten van Central Park."[2] Als woningbouwcoöperatie heeft de raad van bestuur een "reputatie van soepele toelatingsnormen" in vergelijking met de conservatieve, ouderwetse borden aan de andere kant van het park. De voormalige en cadeau bewoners van het gebouw zijn beroemde persoonlijkheden zoals Stephen Sondheim, Tiger Bossen, Steven Spielberg, Donna Karan, Tony Randall, Demi Moore, Glenn Close, Dustin Hoffman, Bono, Steve Martin, Bruce Willis, Trey Parker, Eddie Cantor, Robert Stigwood, Marshall Brickman, Jackie Leo, Don Hewitt, Billy Squier, Dodi Fayed, Andrew Tobias, Aaron Spelling en Hedy Lamarr. Rita Hayworth bracht haar de afgelopen jaren in een eenheid naast haar dochter, prinses Yasmin Aga Khan. In 2007 gingen inwoners op dezelfde verdieping Bono en Billy Squier naar de rechtbank over een haard. Steve Jobs kocht en renoveerde een appartement in een penthouse, maar woonde er nooit in, en verkocht het uiteindelijk aan Bono. Toen San Remo oorspronkelijk werd ontworpen, had het een brede waaier van vrij luxe flatconfiguraties. De appartementen werden benaderd door opulente tweelinglobby's met terrazzovloeren, marmermuren en aangepaste lichte klemmen van brons en gefronst glas. Het gebouw heeft twee adressen, 145 en 146 Central Park West, omdat het gebouw zo is ontworpen dat elke helft van de structuur wordt bediend door aparte lobby's, waardoor de behoefte aan lange gangen over de hoofdvloer wordt weggenomen. Het grootste deel van de eerste verdieping van San Remo wordt gebruikt door het personeel van de gebouwen of verhuurd als dokterskantoor. Het gemiddelde appartement bevatte acht kamers, verspreid over ongeveer 3.000 vierkante voet (280 m2). De norm was 10 en 11 meter. Zoals oorspronkelijk ontworpen, werden de onderste 14 verdiepingen doorgaans verdeeld in zeven appartementen - twee aan elk van de zijstraatvleugels van het gebouw en drie aan de voorkant van het gebouw dat het Centraal Park West tegenkomt. Er zijn talrijke tegenslagen ingebouwd in de verre uiteinden van elke vleugel van het gebouw, die voor verscheidene eenheden terrassen toestaan. de originele indeling van de parkgerichte eenheden was ongebruikelijk; de meeste gebouwen op de avenue verdeelden de frontage van het park in vier eenheden, niet in drie. Hierdoor konden de appartementen van San Remo een zeer genereuze frontage langs het park hebben, naast de typisch grote inwendige lay-outs. De grootste eenheden op deze lagere niveaus waren de C-eenheden, die de zuidoostelijke hoek van elke verdieping bezetten. De appartementen in de C-lijn bevatten 620 m² woonkamers (58 m2), 300 m² bibliotheken (28 m²) en 500 m² eetkamers (46 m2) die allemaal naar het park gericht waren. In C-appartementen waren meestal vier slaapkamers geordend langs de 74th Street (zuidkant) kant van het gebouw. Deze eenheden waren in totaal ongeveer 4.500 vierkante voet. Boven de 14de verdieping begon het gebouw een reeks tegenslagen, waardoor terrassen mogelijk werden voor de verschillende eenheden van de vloeren 14 tot en met 17. Deze eenheden waren meestal groter vloeroppervlak, met grotere kamers, dan de eenheden op de onderste vloeren. Het San Remo is vanaf het westen op de 18e verdieping gezien en wordt in de iconische torens van 10 verdieping van San Remo gespleten, geïnspireerd door de drum van het Choragic Monument of Lysicrates.[4] Het ontwerp van de tweekleppige toren was innovatief toen het zich voor het eerst ontwikkelde, en inspireerde een aantal imitators in de loop van de jaren (waaronder de Majestic, de Century, de Eldorado en de Eldorado)—meest recent—het Centrum van de Warner van de Tijd). In de noordtoren van het gebouw was er één appartement per verdieping van ongeveer 2.500 vierkante voet (230 m2). Dit waren meestal 2 slaapkamereenheden, met alle openbare ruimtes naar het park gericht. De verdiepingen van de zuidtoren waren iets groter en deze appartementen waren twee verdiepingen. In totaal waren deze twee verdiepingen ongeveer 6.000 vierkante voet (560 m2). de rivalering van de appartementen in de beste gebouwen van Fifth en Park Avenues (bijv. 834 Fifth Avenue), die doorgaans varieerden van 5.000 vierkante voet (460 m2) tot 7.000 vierkante voet (650 m2). De Zuidtoren van San Remo hadden hun openbare kamers op het laagste niveau. De openbare kamers omvatten 800 vierkante voet (74 m2) (36 x 22') woonkamers, 290 vierkante voet (27 m2) (14 x 20,5') bibliotheken en 400 vierkante voet (37 m2) (17 x 24') eetkamers. Er was ook een ontbijtkamer, keuken en verschillende dienerskamers op dit niveau. Een halve cirkelvormige trap leidde voorbij ramen die het park naar het tweede niveau gericht waren. Bovenaan stonden vier slaapkamers, waaronder een mastersuite met een slaapkamer van 360 vierkante voet (33 m2) en een grote kleedkamer en badkamer, voor een totaal van meer dan 500 vierkante voet (46 m2), en extra dienerskamers. Een aparte achtertrap verbond het achterste deel van de appartementen, die de gebieden van de dienaren met elkaar verbindt. Geschiedenis van het gebouw [bewerken] De architect van het gebouw, Emery Roth, maakte gebruik van nieuwe zoningregels om de eerste van de tweelingtorenflatgebouwen van New York te bouwen.[5] Elk van de tien verdiepingen tellende torens van San Remo is bedekt met een Engelse barokke mansie op de manier van John Vanbrugh en bedekt met een eerbetoon aan het Choragic Monument van Lysicrates. Het Atheense monument was bekend bij Roth van de reproductie die in de Columbiaanse tentoonstelling in Chicago, 1893. Roth ontwierp ook The Beresford en andere woningen en appartementencomplexen in New York. De bouw begon in 1929, weken voordat de marktcrash de Grote Depressie begon. Het bouwproces van San Remo duurde ongeveer twee jaar. In 1940 werden beide gebouwen verkocht, voor $25.000 ten opzichte van de bestaande hypotheken. De Grote Depressie [geef uit] Tijdens de Grote Depressie, werden veel van de grotere eenheden in het gebouw onderverdeeld om hen gemakkelijker te maken te huren. Op één na waren alle appartementen met twee verdiepingen in de zuidtoren verdeeld in eenheden met één verdieping. Veel van de grotere C-lijn- en E-line-eenheden (noordoostelijke hoek) werden ook verdeeld in kleinere eenheden. Als gevolg daarvan werd het totale aantal appartementen in het gebouw met ongeveer 20 eenheden uitgebreid. Omschakeling naar een coöperatie [bewerken] De San Remo is nu een van de meest wenselijke en dure appartementengebouwen in Manhattan. In de jaren zeventig converteerde het naar een coöperatie, wat betekent dat huurders in de appartementen feitelijk aandeelhouders zijn in de onderneming die het gebouw bezit. Aandelen die eigendom zijn van een bepaalde eenheid, geven recht op een deelneming. De aankoop van appartementen (aandelen) in het gebouw is een aanzienlijke investering. Recente geschiedenis [bewerken] Recente vraagprijzen varieerden van een minimum van 3 miljoen dollar tot een hoog bedrag van 24 miljoen dollar. De beste appartementen (grote appartementen met Park-uitzichten of towervloeren) worden doorgaans gewaardeerd op $2.500-$3.500 per vierkante kilometer. voet. De San Remo heeft altijd de hoogste verkoopprijzen per eenheid bereikt op het West Central Park, en is het hoogste coopgebouw in termen van prijs per vierkante voet op de Upper West Side, met prijzen van $4.200 per vierkante voet voor zijn penthouse-eenheden. Veel kopers hebben hun rechten in de loop der jaren samengevoegd. Steven Spielberg combineerde twee parkgerichte eenheden op de 16e verdieping in een 6.000 vierkante voet (560 m2) eenheid met terrassen. Naar verluidt werd in april 2008 een eenheid verkocht aan professionele golfer Tiger Bossen voor $28 mln. Dustin Hoffman bezet een eenheid van drie verdiepingen, gemaakt van verschillende 74th Street-tegenhangers. De 27e verdieping (bovenverdieping) van de noordtoren is gecombineerd in een deel van de voormalige mechanische ruimte erboven, waardoor een unieke eenheid met twee verdiepingen is gecreëerd. In totaal heeft het appartement 3.500 vierkante voet (330 m2) aan binnenruimte en 1.300 vierkante voet (120 m2) aan terrassen. Deze eenheid werd door Bono gekocht bij Steve Jobs voor 15 miljoen dollar. Demi Moore is de laatste eenheid met twee verdiepingen in de zuidtoren, aan de top van deze toren. Moore en toen echtgenoot Bruce Willis kochten het appartement in 1987 bij Robert Stigwood[6]. Deze eenheid werd gecombineerd in een deel van de mechanische en opslagruimte van de toren erboven (vergelijkbaar met de bovenste verdieping in de noordtoren), waardoor een drietuig stuk eenheid werd gecreëerd met meer dan 7.000 vierkante voet (650 m2) aan binnenruimte, meerdere terrassen en 300000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000 uitzichten van 60 graden van alle vloeren.