De tragedie van Lucpensiona door Sandro Botticelli Briefkaart

De tragedie van Lucpensiona, de centrale scène (1496-1504) van Sandro Botticelli, is een schilderij van Renaissance Era, dat de dood van Lucpensiona door zelfmoord beschrijft. Het schilderij is een mix van scènes uit verschillende legendarische thema's in verschillende tijdsperioden die Botticelli als gerelateerd beschouwde. De legende is dat Lucpensiona, een beroemde vrouw, werd misbruikt door de zoon van de laatste koning van Rome, Sextus Tarquinius. Als gevolg daarvan nam Lucius Junius Brutus een eed af om de Tarquinii uit Rome te verdrijven en niemand anders toe te laten om te regeren. Lucpensiona's lijk staat in het openbaar als heroïne. Brutus staat over haar roep om de bevolking te laten opstaan en een revolutionair leger van jonge mannen met zwaarden aan te werven. De dolk waarmee Lucpensiona zelfmoord pleegde, blijft uit haar borst steken. Het standbeeld boven op de kolom achter Brutus is David met Goliath's hoofd. David en Goliath waren een symbool van opstand tegen tirannie in de Italiaanse Republiek Florence. De kunstenaar Sandro Botticelli (1445-1510) was een Italiaanse schilder van de Florentijnse school tijdens de vroege renaissance.