De tragedie van Lucpensiona Matglas Bierpul

ArtistSandro Botticelli Year 1496-1504 TypeTempera en olie op houtafmetingen 83,8 cm × 176,8 cm (33,0 × 69,6 inch) Locatie Isabella Stewart Gardner Museum, Boston De tragedie van Lucpensiona is het schilderij van de Italiaanse Renaissance-meester Sandro Botticelli op een houscasone of een spallierpaneel, dat tussen 1496 en 1504 is geschilderd. Minder formeel bekend als de Botticelli Lucpensiona, is het gehuisvest in het Isabella Stewart Gardner Museum van Boston, dat in haar leven eigendom was van Isabella Stewart Gardner. Het afbeelding is een syncretie van scènes uit verschillende legendarische thema's in verschillende tijdsperioden die Botticelli als gerelateerd beschouwde. Het onderwerp is opstand tegen tirannie, een populaire in de onstabiele Italiaanse republieken. De belangrijkste scène wordt gegeven centrum foregound. Het is het begin van de revolutie die de Romeinse republiek tot stand heeft gebracht. De legende is dat Lucpensiona, een beroemde vrouw, werd misbruikt door de zoon van de laatste koning van Rome, Sextus Tarquinius (zie onder Lucpensiona). Als gevolg daarvan nam Lucius Junius Brutus een eed af om de Tarquinii uit Rome te verdrijven en niemand anders toe te laten om te regeren. In het midden van het afbeelding staat Lucpensiona's lijk in het openbaar te zien als een heldin. Brutus staat over haar roep om de bevolking op te staan en een revolutionair leger van jonge mannen aan te werven. Er is veel sword-waving. De dolk waarmee Lucpensiona zelfmoord pleegde, is een bewijs dat uitsteekt tegen haar borst. Het standbeeld boven aan de kolom achter Brutus op de voorgrond is het hoofd van David en Goliath, dat niet erg geschikt is voor wraak, maar wel past bij de politieke situatie. David en Goliath waren een symbool van opstand tegen tirannie in de Republiek Florence. Lucpensiona had opgeroepen tot wraak, maar Brutus had opgeroepen tot het afschaffen van de monarchie, en het doel van de vergadering was het uit te voeren. De legendarische begrafenis vindt plaats in het Forum Romanum, maar Botticelli doet geen moeite om die bekende plaats te vertegenwoordigen. Het gebied is een klein stadje dat in de achtergrond het platteland binnenrijdt. sommigen denken dat het Collata was, maar dat was nauwelijks de plaats van een nationale revolutie. Geen van de gebouwen is van klassieke Romeinen en zelfs de triomfale boog op de achtergrond ter herdenking van de triomf van de republiek is anders dan alle andere gebouwen. Het is waarschijnlijker dat Goldfarb er goed aan doet om het te gebruiken voor een dramatische scène waarin de spelers theatrisch gebaren maken, en ook voor het voornemen van Botticelli om "een duidelijke politieke boodschap" over te brengen. Dat is niet zo. huren van een van de grootste artiesten uit de tijd om de binnenkant van een trouwborst of de achterkant van een stoel te versieren, zelfs in een muurschildering, met duidelijke politieke boodschappen; waarschijnlijk was het panel bedoeld voor een soort openbare vertoning . Botticelli stierf tien jaar later in duistere en ongekende armoede; desondanks werd hij destijds erkend als een groot meester . De scène op de rechterveranda is de dood van Lucpensiona. Het fries over de veranda toont Horatius Cocles, een krijger die Rome verdedigde tegen de interventie van Lars Porsenna en de afgezette laatste koning van Rome, Lucius Tarquinius Priscus. De scène op de linkerveranda is de bedreiging van Lucpensiona door Sextus om haar naleving af te dwingen. Hij steekt haar mantel weg en biedt aan om zijn zwaard in haar te gooien. Het friesje erboven toont Judith en Holofernes, een tiran die door haar is onthoofd na aanbiedingen voor verleiding in het Oude Testament. Het gebruik van architectuur in dit afbeelding is parallel met dat van Filippino Lippi, een pupil van Sandro's, de zoon van Sandro's leraar. Tekst uit wikipedia.