De vlag van Zevenburgen Sticker

Transilvania (Roemeens: Transilvania [transilˈvani.a] of Ardeal; of Hongaars: Erdély [ˈɛrdeːj]; Duits: Siebenbürgen [ˌziːbm̩ˈ ʏ ʁ ɡ n̩ sylvanbDescriptorsCompacional] of Transsilvanien, historisch Überwald; Transiliaans Saksisch: Siweberjen) is een historische en culturele regio in Centraal-Europa, die het midden van Roemenië omvat. In het oosten en zuiden zijn de natuurlijke grens de Karpaten en in het westen het Apuseni gebergte. De westerne en noordwestelijke regio's Crișana en Maramureș, en soms Banaat, worden ook wel aangeduid als Transylvania. Historisch Zevenburgen omvat ook kleine delen van het naburige Westerne Moldavië en zelfs een klein deel van het zuid-westerne buurland Boekovina in het noordoosten (vertegenwoordigd door de provincie Suceava). Transylvania staat bekend om het landschap van zijn Karpaten landschap en zijn rijke geschiedenis, in combinatie met zijn multiculturele karakter. Het bevat ook de op een na grootste stad van Roemenië, Cluj-Napoca, en andere zeer goed bewaard gebleven middeleeuwse iconische steden en dorpen zoals Brașov, Sibiu, Târgu Mureș, Bistrița, Alba Iulia, Mediaș en Sighișoara. Het is ook de thuisbasis van enkele van de UNESCO-werelderfgoedlocaties van Roemenië, zoals de dorpen met versterkte kerken, het historische centrum van Sighișoara, de Dacische forten van het Orăștie-gebergte en het culturele mijnlandschap van Roșia Montană. Het was onder de heerschappij van de Agathyrsi, een deel van het Dacische Rijk (168 v.Chr. – 106 n.Chr.), Romeins Dacië (106–271), de Gothics, het Hunnische Rijk (4e–5e eeuw), het Koninkrijk der Gepiden (5e–6e eeuw), het Avar Khaganaat (6e–9e eeuw), de Slaven en het 9e eeuwse Eerste Bulgaarse Rijk. Tijdens de late 9e eeuw werd Zevenburgen bereikt en veroverd door de Hongaarse stammen, en Gyula's familie van de zeven stamhoofden van de Hongaren regeerde het in de 10e eeuw. Koning Stefanus I van Hongarije beweerde dat hij alle gebieden die door Hongaarse heren werden gedomineerd, zou regeren. Hij leidde persoonlijk zijn leger tegen zijn oom Gyula III van moederszijde en Zevenburgen werd in 1002 deel van het Koninkrijk Hongarije. Na de Slag bij Mohács in 1526 behoorde het tot het Oost-Hongaarse koninkrijk, waaruit het Vorstendom Zevenburgen in 1570 ontstond door het Verdrag van Speyer. Gedurende het grootste deel van de 16e en 17e eeuw was het vorstendom een vazalstaat van het Ottomaanse Rijk; het vorstendom had echter een dubbele suzereiniteit (Ottomaans en Habsburgs). In 1690 verkreeg de Habsburgse monarchie het bezit van Zevenburgen via de Hongaarse kroon. Na het mislukken van Rákóczi's Onafhankelijkheidsoorlog in 1711 werd de Habsburgse controle over Zevenburgen geconsolideerd en werden de Hongaarse Transylvanische vorsten vervangen door Habsburgse keizerlijke gouverneurs. Tijdens de Hongaarse Revolutie van 1848 riep de Hongaarse regering de unie met Zevenburgen uit in de aprilwetten van 1848. Na het mislukken van de revolutie, de maart grondwet van Oostenrijk besloten dat het Vorstendom Zevenburgen een aparte kroon land volledig onafhankelijk van Hongarije. De aparte status van Zevenburgen eindigde met het Oostenrijks-Hongaarse Compromis van 1867, en het werd opnieuw opgenomen in het Koninkrijk Hongarije (Transleithania) als onderdeel van het Oostenrijks-Hongaarse Rijk. Het was ook tijdens deze periode dat de Roemenen het ontwaken van het zelfbewustzijn ervoeren als een natie, gemanifesteerd in culturele en ideologische bewegingen zoals de Transylvanische School, en politieke petities opstelden zoals Supplex Libellus Valachorum. Na de Eerste Wereldoorlog riep de Nationale Vergadering van Roemenen uit Zevenburgen op 1 december 1918 de Unie van Zevenburgen uit met Roemenië, en Zevenburgen werd bij het Verdrag van Trianon in 1920 onderdeel van het Koninkrijk Roemenië. In 1940 keerde Noord-Zevenburgen terug naar Hongarije als gevolg van de Tweede Weense Prijs, maar het werd teruggegeven aan Roemenië na het einde van de Tweede Wereldoorlog. In de populaire cultuur wordt Transylvania vaak geassocieerd met vampiers vanwege de invloed van Bram Stoker's roman Dracula uit 1897 en de vele daaropvolgende boeken en films die het verhaal heeft geïnspireerd. Veel Transylvanische Saksen waren woedend op Vlad de Spietser voor het versterken van de grenzen van Walachije, die zich bemoeide met hun controle over handelsroutes, en zijn extreme sadisme en barbaarsheid.