Decoupage Wackadoodle Raak mijn koffievogel niet a Tissuepapier

Ooit in een schilderachtige kleine keuken badend in het ochtendzonlicht, ontstond Mocha Puff. Geboren uit de verbeelding van een kunstenaar die zowel van vogels als van koffie hield, was Mocha Puff geen gewone vogel. Met veren zo pluizig als schuim bovenop een cappuccino en ogen zo breed als schotels, was ze voorbestemd voor uniekheid. De dagen van Mocha Puff werden besteed aan het springen van de ene met kranten bedekte tafel naar de andere, altijd nieuwsgierig naar de verhalen die zich in druk onder haar kleine voeten ontvouwden. Haar ochtenden begonnen met het rituele klinkende geluid van keramisch vergaderhout - het signaal dat haar geliefde metgezel was aangekomen met hun gedeelde elixer: koffie. Ondanks haar slordige pluimen die nooit plat leken te liggen (net als bedhaar dat kammen tart), droeg Mocha Puff een sfeer van elegantie over haar. Ze was een soort icoon geworden in deze serene hoek waar kunst het leven ontmoette. Haar leven was eenvoudig maar vol; elke dag bracht nieuwe bezienswaardigheden door het raam dat ze neerzette - regendruppels die glas of gouden stralen afraasden en alles wat ze aanraakten schilderden. En door dit alles heen bleef Mocha Puff altijd met grote ogen en wonderbaarlijk, en leerde iedereen die op haar staarde dat er schoonheid is in onvolmaaktheid en vreugde in gewoon zijn. En zo gaat het verhaal van Mocha Puff – niet zomaar een wackadoodle-vogel, maar een waarvan het bestaan ons eraan herinnert om onze eigenaardigheden te omarmen en te genieten van onze dagelijkse rituelen.