Definitieve grensarbeider poster

In het begin van de klassieke oudheid werd algemeen aangenomen dat de aarde plat was. De Griekse filosofen uit die periode waren geneigd om conclusies te trekken die vergelijkbaar waren met die van Anaximander, die de Aarde als een korte cilinder met een vlakke, cirkelvormige top beschouwde. Men gaat ervan uit dat de eerste die een bolvorm van de aarde heeft bepleit, Pythagoras was (6e eeuw voor Christus), maar dit idee wordt niet ondersteund door het feit dat de meeste presocratische Pythagoreanen de wereld als plat beschouwden. Geloof in een vlakke aarde is te vinden in de oudste geschriften van de mensheid. In het begin van de Mesopotamische gedachte werd de wereld geportretteerd als een platte schijf die zweeft in de oceaan, en dit vormt het uitgangspunt voor vroege Griekse kaarten zoals die van Anaximander en Hecataeus. De Flat Earth Society "De feiten zijn eenvoudig", zegt Charles K. Johnson, president van de International Flat Earth Research Society. "De aarde is plat." Als je in zijn voortuin staat, is het moeilijk om het punt te betwisten. Van de Joshua-bomen, de creosoot-struiken en de tumorwieren rond zijn zuidelijke Californische heuvel, heb je een spectaculair uitzicht van de Mojave-woestijn. Het ziet er zo plat uit als een pooltafel. De laatste bekende groep van Flat Earth-voorstanders, de Flat Earth Society, hield het concept in leven en beweerden ooit een paar duizend volgers. De maatschappij is in de jaren negentig afgenomen na een brand op het hoofdkantoor in Californië en de dood van het laatste president. William Carpenter (1830-1896) beweerde dat er rivieren zijn die honderden mijlen naar het niveau van het zee stromen zonder meer dan een paar meter te vallen - met name de Nijl, die op duizend kilometer herfst maar een voet. Een gelijkmatige uitbreiding van deze omvang is volstrekt onverenigbaar met het idee van de 'convexiteit' van de Aarde. Carpenter legde ook een aeronautische verklaring voor dat zelfs op de grote waarneembare hoogten geen kromming van de aarde wordt waargenomen, en past bij het idee van een vlakke aarde, aangezien het de natuur van vlakke oppervlakken is om met het oog naar een niveau te stijgen. De Engelse wetenschapper Samuel Rowbotham (1816-1885), die onder het pseudoniem "Parallax" schreef, publiceerde de resultaten van veel experimenten die de kromming van water boven meren testten. Hij heeft ook studies uitgevoerd waarin werd beweerd dat de gevolgen van het verdwijnen van schepen in de horizon zouden worden show, en dat kan worden verklaard door de wetten van perspectief met betrekking tot het menselijk oog.