Een mooie waterverf blauwe krab mooie schelp keramische knop

Er was eens, in de glinsterende ondiepten van Coral Cove, een kleine blauwe krab genaamd Princess Cora. Ze was niet zomaar een krab - haar schaal glinsterde als saffier en kleine zeeen parels kroonden haar hoofd. De koraalvis noemde haar Majesteit omdat ze onder de maan schitterde alsof het zee zelf haar had gekozen om koninklijk te zijn. Maar prinses Cora had een geheim: ze wilde niet op een koraaltroon zitten of zwaaien bij parades van kwallen. Ze droomde ervan om de wereld achter het rif te ontdekken - van kelpwouden, gezonken schepen en de mysterieuze diepte. Op een nacht, toen de sterren zich spiegelden in het zee, gleed Cora weg. Ze kantelde langs slapende anemonen en nieuwsgierige zeepaardjes, en volgde een spoor van gloeiend plankton. Onderweg hielp ze een baby-schildpad zijn weg terug naar de oppervlakte te vinden, kalmeerde ze een chagrijnige octopus met een lied en sloeg zelfs een stiekeme paling over met haar snelle klauwen en snellere humor. Bij zonsopgang was ze teruggekeerd, bedekt met zeeen stof en verhalen. Haar ouders, de koning en koningin, stonden te wachten. Maar in plaats van haar uit te schelden, glimlachten ze. "We wisten altijd dat je het hart van een koningin had", zei haar moeder. En vanaf die dag regeerde prinses Cora niet met een scepter, maar met verhalen - van moed, vriendelijkheid en het wilde, wonderbaarlijke zee.