Feliz Navidad - Ringed zegel Grote Kerstsok

Een moeder Ringed Seal en pup op een ijsschots. "Feliz Navidad" verschijnt in gloeiend blauw en wit. Voeg je eigen aanvullende tekst toe. Net als bij de Beren die op hen jagen, worden zeezoogdieren zoals de ringzegel bedreigd door de veranderingen die de klimaatverandering veroorzaakt in het Arctische ijspakket. De ringvormige zegel (Phoca hispida), genoemd naar de ringvormige markeringen aan hun kusten, is de meest voorkomende en breedste ijsafdichting op het noordelijk halfrond: die zich uitstrekt over de Noordelijke IJszee, in het Beringse Zee en het Okhotsk-Zee zo ver naar het zuiden als de noordkust van Japan in de Stille Oceaan, en door de Noord-Atlantische kusten van Groenland en Scandinavië zo ver naar het zuiden als Newfoundland, en omvat twee zoetwaterondersoorten in Noord-Europa. Geringde zeehonden zijn een van de belangrijkste prooien op polaire beren en zijn al lang een onderdeel van de voeding van de inheemse bevolking van het Noordpoolgebied. Duidelijke dalingen in de overvloed aan ringzegel hebben waarschijnlijk trapsgewijze effecten in Arctische voedselwebben. De ringzegel is een aanwijzing voor de ecologische veranderingen in het Noordpoolgebied, omdat het afhankelijk is van het zee. Geringde zeehonden zijn. Ze worden geboren van half maart tot half april en gespeend voor het uiteenvallen in juni. De verdeling van de ringelrobben in de wereld wordt hieronder weergegeven: Tijdens de lactatieperiode brengen jonge zeehonden de helft van hun tijd op het ijs door en de helft onder water, waar ze worden opgejaagd door polaire beren. Om zich te beschermen tegen roofdieren en hun jongen op te laten groeien, maken geringde zeehonden sneeuwschuilplaatsen op het oppervlak van zee. Degenen in de dunne sneeuwlagen zijn gevoeliger voor aanvallen dan die in de dikke lagen. De overvloed en de stabiliteit van ijs is erg belangrijk voor het succes van de jonge zeehonden. Als het ijs blijft dalen als gevolg van klimaatverandering, zullen jonge zeehonden op jonge leeftijd gedwongen worden om in open water te zwemmen, waardoor ze meer energie uitzetten en kwetsbaar zijn voor aanvallen. Bovendien is het ijs ook nodig om te rusten, na de speenperiode, wat essentieel is voor hun ontwikkeling. Zee ijsreductie als gevolg van klimaatverandering kan de reeksen van de Ringzeehonden verder naar het noorden verplaatsen en zou hun voedingsseizoenen, vruchtbaarheid en overleving beïnvloeden. Drijfijs dat door stijgende temperaturen wordt gecreëerd, kan ook het bereik van zadelrobben vergroten en de zeehonden met capuchon voor West-Groenland vergroten, waardoor het evenwicht dat al is vastgesteld tussen de inheemse populaties in dat gebied wordt aangetast. De afname van de populaties van ringelrobben heeft ook invloed op de populatie van hun roofdier - het polaire beer. Polaire beren jagen bijna uitsluitend op geringde zeehonden en doden meestal hun pups die afhankelijk zijn van zee om te overleven. Naast polaire beren jagen mensen al eeuwenlang op de geringde zeehonden. Ze zijn niet alleen een bron van voedsel voor de meeste mensen aan de kust, ze zijn ook een bron van inkomsten. Duizenden ringelrobben worden jaarlijks geoogst en verhandeld voor bont door de Inuit en andere mensen van het Arctische bekken. Andere bedreigingen Warmere oceaantemperaturen veroorzaken ook meer kans op een toename van pathogenen die de Ringzeehonden beïnvloeden. En een migratie van ringelrobben om stabielere habitats te vinden, kan de verspreiding van deze pathogenen verhogen, wat zelfs kan leiden tot een epidemie van een ziekte. Bovendien zal er, naarmate de temperaturen warmer worden, meer menselijke aanwezigheid zijn in het Noordpoolgebied, met scheepvaart, visserij, landbouw en oliewinning. Dit zal de habitats van de ringelrob verder aantasten en de beschikbaarheid van hun voedsel, zoals vis, verminderen. Sterker nog, zieke en dode geringde zeehonden verschenen in juli (2011) aan de kust van Beaufort Zee bij Barrow, de noordelijkste gemeenschap van het land. Strandingen werden gemeld tot in het westen als Point Lay en Wainwright op het Zee Chukchi. De aangetaste dieren hadden laesies op de achterflappers en in hun mond. Sommigen vertoonden fragmentarisch haarverlies en huidirritatie rond de neus en ogen. Getroffen levende zeehonden waren lethargisch, waardoor mensen konden naderen. Necropsies op de dode ringvormige zeehonden vonden vocht in de longen, witte vlekken op de lever en abnormale groei in de hersenen. Symptomen, maar geen sterfgevallen, werden ook waargenomen bij walrussen in de Stille Oceaan. Aanvankelijk werd gedacht dat straling die vrijkomt uit de kernreactoren van Fukushima in Japan de oorzaak zou kunnen zijn. Het is bewezen dat dit niet het hoesje is. Immuunsysteemziekten, schimmels, door man gemaakte en biotoxines, contaminanten en stressoren gerelateerd aan ijsverandering in het zee kunnen de oorzaak zijn. Onderzoek heeft wetenschappelijke waarnemingen gecombineerd met Canadese Inuit traditionele kennis om te bepalen hoe orka's (Orcinus orka) in het Noordpoolgebied eten en zich gedragen. Een toename van jachtgebieden die beschikbaar zijn voor orka's in het Noordpoolgebied als gevolg van klimaatverandering en smeltend zee kan "het evenwicht van het mariene ecosysteem ernstig beïnvloeden". Moordwalvissen zijn onlangs begonnen met het koloniseren van Hudson Bay Ze zijn toppredatoren die het gedrag van hun prooi beïnvloeden, waardoor ze weglopen, diep duiken of zich proberen te verbergen tussen zee-ijs. Orka's eten alles van scholen kleine vissen tot grote baleinwalvissen, meer dan twee keer hun eigen grootte. Kleinere zoogdieren zoeken hun toevlucht in ondiepe wateren of aan de kust, en grotere prooien rennen weg, duiken diep, of proberen zich te verbergen tussen het ijs. Zelfs narwal, zal lopen naar ondiepe wateren en wachten tot de walvissen opgeven.