Galapagos Eilanden Toeristen op Tortoise Sanctuary Briefkaart

"Toeristen van de Galapagos-eilanden in een schildpaddenreservaat op het eiland Santa Cruz, Ecuador" door Catherine Sherman. Een gigantische Galapagos schildpad heeft zich teruggetrokken in zijn schelp terwijl een groep toeristen samenkomt om meer te weten te komen over dit prachtige wezen. Galapagos is een oud Spaans woord voor schildpad. De borden op deze ranch waarschuwen bezoekers om de "galapagos" niet te voeden of aan te raken. De Galapagos-schildpad (Chelonoidis nigra) is de grootste levende schildpad en het veertiende-zwaarste levende reptiel. Moderne reuzenschildpadden kunnen tot 550 pond (250 kg) wegen; nog grotere versies, nu uitgestorven, zwierven door elk continent behalve Antarctica en Australië. Tegenwoordig bestaan ze alleen nog op de Galapagos-eilanden en Aldabra in de Indische Oceaan. De schildpad is inheems in zeven van de Galapagos-eilanden, een vulkanische archipel ongeveer 620 mijl (meer dan 1.000 kilometer) ten westen van het Ecuadoraanse vasteland. Met een levensduur in het wild van meer dan 100 jaar, is het een van de langstlevende gewervelde dieren. De grootte en vorm van de schelp variëren tussen de populaties. Op eilanden met vochtige hooglanden zijn de schildpadden groter, met koepelvormige schelpen en korte nekken - op eilanden met droge laaglanden zijn de schildpadden kleiner, met "zadelrug" schelpen en lange nek. Charles Darwins observaties van deze verschillen tijdens de tweede reis van de Beagle in 1835 droegen bij aan de ontwikkeling van zijn evolutietheorie. Het aantal schildpadden daalde van meer dan 250.000 in de 16e eeuw tot een dieptepunt van ongeveer 3.000 in de jaren 1970. Deze daling werd veroorzaakt door de exploitatie van de soorten voor vlees en olie, het kappen van habitats voor de landbouw en de introductie van niet-inheemse dieren op de eilanden, zoals ratten, geiten en varkens. Instandhoudingsinspanningen, beginnend in de 20e eeuw, hebben ertoe geleid dat duizenden in gevangenschap gefokte juvenielen op hun voorouderlijke thuiseilanden zijn vrijgelaten, en naar schatting bedroeg het totale aantal van de soort aan het begin van de 21e eeuw meer dan 19.000. Ondanks deze opleving wordt de soort als geheel door de International Union for Conservation of Natuur (IUCN) als "kwetsbaar" geclassificeerd.