Galaxy Galerie - Negen spectaculaire sterrenstelse Poster

Galaxy Gallery - Nine Spectacular Galaxies Een nieuw, kleurrijk collectie van melkwegmonsters laat melkwegstelsels van verschillende soorten zien, van elegante groots ontworpen spiralen tot meer vlekkende spiralen. Sommige sterrenstelsels hebben rond gelegen centra, terwijl andere langwerpige centrale balken hebben. De oriëntatie van de sterrenstelsels varieert eveneens, waarbij sommigen recht naar ons lijken te kijken in de aangezichtsconfiguratie, terwijl anderen naar de kant wijzen, die rand-aan lijken te verschijnen. De oudste sterren lijken blauw, terwijl de zakken van nieuw gevormde sterren gele of roodachtige tinten hebben. Hieronder staat meer informatie over elk lid van het sterrenstelsel collectie. De orde is van boven links naar rechts; midden links naar rechts; en bodem links naar rechts. Hoewel Galaxy, of Messier 51 (M51), door astronomen bekend als M51, is deze schoonheid een grote ontwerpspiraal, die sterrenstelsels zijn met welomschreven spiraalarmen. Zijn kleinere metgezel, een dwergsterrenstelsel genaamd NGC 5195, zou hebben bijgedragen aan het definiëren en vormgeven van de armen door zijn zwaartekracht 'dans' met zijn grotere partner. M51 staat ook bekend als "The Lord Ross Melkweg", na de astronoom die als eerste zijn spiraalstructuur bestudeerde in de jaren 1840. Het is 25 miljoen lichtjaren verwijderd van de constellatie Canes Venatici, en is 81.000 lichtjaren over de hele lijn. Bode's Galaxy, of Messier 81 (M81) M81 is een ander groots ontwerp-sterrenstelsel, met uitgesproken wapens die in de kern van het ontwerp stromen. WISE beschrijft gebieden waar gas en stof in de armen zijn samengedrukt, wat leidt tot de vorming van nieuwe sterren. Deze compressie is versterkt door de interactie van het sterrenstelsel met zijn partner sterrenstelsel, Messier 82 (hier niet afgebeeld). Dat sterrenstelsel barst uit met nieuwe sterren, en staat daarom bekend als een "sterrenstelsel". M81 is 12 miljoen lichtjaren verderop in de constellatie Ursa Major en 94.000 lichtjaren over de hele lijn. De M83 is een beetje meer dan de helft van de grootte van onze melkweg, maar heeft een vergelijkbare algemene structuur. Net als de Melkweg liggen de meeste sterren, stof en gas van de M83 in een dunne schijf met grote spiraalarmen. Dit sterrenstelsel is geclassificeerd als een gestreepte spiraal omdat het naast een centrale bol sterren ook een centrale staafvormige zone van sterren heeft. Het is 15 miljoen lichtjaren verderop in de constellatie Hydra. NGC 628, of Messier 74 (M74) Sommige astronomen noemen de grote ontwerpspiraal Messier 74 de "perfecte spiraal" voor de uitzonderlijke symmetrie. Het wordt verdacht van een zwart gat in het midden, met een massa gelijk aan 10.000 zonnen. Het is slechts een van de weinige bekende zwarte gaten met massa's tussen de relatief kleinere die ontstaan uit de instortende sterren en de superzware zwarte gaten miljoenen keren groter dan de zon. Supermassieve zwarte gaten worden meestal gevonden in de centra van sterrenstelsels. Messier 74 bevindt zich tussen de 24,5 en 36 miljoen lichtjaren op de rand van de constellatie Pisces, en is 100.000 lichtjaren breed. NGC 1398 Deze rode spiraal heeft een dichte binnenring die om een heldere, centrale kern draait. De ring is eigenlijk twee spiraalarmen die op elkaar zijn gesloten. In tegenstelling tot zijn goed gedefinieerde centrum zijn de armen van dit sterrenstelsel vlekkeloos of vlocculent. Het is zo'n 43 graden van een randaanrichting verwijderd en heeft een diameter van 135.000 lichtjaren. NGC 1398 is 65 miljoen lichtjaren verwijderd in de Fornax-constellatie, en maakt deel uit van de Fornax-cluster van sterrenstelsels. NGC 2403 Dit duizelige melkwegstelsel is een flocculente, of vleiende spiraal. Het wordt grotendeels bedekt door gas en stof bij zichtbaar-lichte golflengten, maar wanneer men met WISE wordt bekeken, zijn de armen duidelijk zichtbaar. In 2004 was NGC 2403 gastheer van een van de grootste supernova in de afgelopen decennia — SN 2004dj werd voor het eerst waargenomen in 2004 in Japan en was 8 maanden zichtbaar. NGC 2403 bevindt zich 11,4 miljoen lichtjaar in de constellatie Camelopardalis en is ongeveer 73.000 lichtjaren verspreid. Splinter of Knife Edge Melkweg, of NGC 5907 Het gezicht van dit Melkwegstelsel is ongeveer 90 graden van ons uitzicht, dus het ziet er rand- en dun uit als een splinter of een mes. Het werd ontdekt door de astronoom William Herschel in 1788. Er is een groot complex van stellaire stromen rond het sterrenstelsel, dat niet kan worden gezien in het WISE-afbeelding. Dit zijn de torn-up schijven van kleinere sterrenstelsels die verbruikt werden. De zwakke groene tint die in de samenstelling van de WISE wordt gezien, is het gevolg van de "halo" van de oude sterren die het centrale gebied van het sterrenstelsel omringt. Het Splintermelkwegstelsel is ongeveer 53 miljoen lichtjaren verwijderd in de constellatie Draco, en is bijna 200.000 lichtjaren breed. Barnard's Galaxy, IC 4895 of NGC 6822 Barnard's sterrenstelsel staat bekend als een dwerg voor zijn kleine grootte — het heeft slechts ongeveer één procent van de massa van de Melkweg. De onregelmatige vorm van het sterrenstelsel wordt gedomineerd door een centrale balk van sterren, waarvan het uiterlijk lijkt op dat van het nabijgelegen satellietsterrenstelsel, de Grote Magellanische Wolk. Het wordt daarom ingedeeld als "Magelanisch type". De prominente gele vlekken tegen de blauwe stellaire achtergrond zijn sites van recente stervorming. Barnard's sterrenstelsel is 1,6 miljoen lichtjaar verwijderd in de Sagittarius constellatie, en is ongeveer 7000 lichtjaren over de hele lijn. Verborgen Galaxy, of IC342 noemden soms het Verborgen Melkwegstelsel, deze spiraalvormige schoonheid is gehuld achter ons eigen Melkwegstelsel. Stargazers en professionele astronomen hebben het moeilijk om het melkwegstelsel door de heldere band sterren, stof en gas van de Melkweg te zien. Het infraroodzicht van WISE snijdt door deze sluier, die een scherp uitzicht biedt. De kern is heel helder op infraroodgolflengten, door een uitbarsting van nieuwe sterren die daar ontstaan. Het verborgen sterrenstelsel ligt ongeveer 10 miljoen lichtjaren verderop in de constellatie Camelopardalis, en is 62.000 lichtjaren breed. De kleuren die in elk van dit afbeelding worden gebruikt vertegenwoordigen specifieke golflengten van infrarood licht. Blauw en cyaan vertegenwoordigen 3,4- en 4,6-micron licht, voornamelijk uitgestraald door warme sterren. Groen en rood vertegenwoordigen 12- en 22-micron golflengten, voornamelijk licht afkomstig van warm stof. Bewerkte tekst van NASA.