Gezellige sweater lunchbox

Mijn vriend Ash kocht het in de tweedehands winkel en bracht het naar me toe. "Het zal er geweldig uitzien!" Hij bracht me altijd dingen die hij had gevonden in trift-winkels en vlooienmarkten—dingen die ik niet wilde en waarvoor ik geen nut had. Dingen als deze trui. Ik besloot het weg te gooien zodra zijn rug was gekeerd, maar om de vrede te bewaren en hem te laten stoppen met praten, probeerde ik het aan. Hij had gelijk. Het zag er geweldig uit. Ik zag er geweldig uit. Het past perfect bij mij, de kleuren vulden mijn eigen kleur aan, de sleeves waren (mirabiele dictu!) de juiste lengte. Het ging naar mijn bureau, en is sindsdien een deel van mijn klooster geweest. Soms weet een gekke vriend je beter dan je jezelf kent. Binnenkort moet ik het uit de vaart nemen. Het is nu dikke, en gaten de pop sneller dan ik ze kan mengen. Ik deed wat ik deed met alle dingen waar ik van hou en die ik niet eeuwig kan houden: ik nam mijn camera op en maakte er een record van voor mijn fotoalbum. En nu ook voor mijn lunchbox.