Golden Cod Stropdas

Amazing Golden Codfish Pin, 1880, Boston. Wikipedia: Kabeljauw is sinds de Viking-periode (ongeveer 800 AD) een belangrijk economisch goed op de internationale markten. De Noren reisden met gedroogde kabeljauw en snel ontwikkelde zich een markt voor gedroogde kabeljauw in Zuid-Europa. Deze markt heeft meer dan 1000 jaar geduurd, met als gevolg de zwarte dood, oorlogen en andere crises, en is nog steeds een belangrijke Noorse vishandel.[68] De Portugese vissers zijn in de 15e eeuw begonnen met het vissen op kabeljauw. Clipfish geniet in Portugal op grote schaal. De Basken speelden een belangrijke rol in de kabeljauwhandel en zouden de Canadese visserijbanken hebben gevonden voordat Columbus Amerika ontdekte[69]. De Noordamerikaanse oostkust ontwikkelde zich deels als gevolg van de enorme kabeljauwbestanden. Veel steden in het gebied New England bevinden zich in de buurt van kabeljauwvisgronden. De vis was zo belangrijk voor de geschiedenis en de ontwikkeling van Massachusetts, het parlement van de staat jaagde in zijn kamers op een houtbedekking van een kabeljauw, de zogenaamde Sacred Cod of Massachusetts. Afgezien van de lange geschiedenis verschilt kabeljauw van de meeste vissen omdat de visgronden ver van de bevolkingscentra liggen. De grote kabeljauwvisserij langs de kust van Noord-Noorwegen (en met name dicht bij de Lofoten-eilanden) is vrijwel uniek ontwikkeld voor de export, afhankelijk van het vervoer van de zee van de vee over grote afstanden[70]. Sinds de introductie van zout is ook gedroogde en gezouten kabeljauw (klipfish of klippfisk) in het Noors geëxporteerd. Tegen het einde van de 14e eeuw domineerde de Hanzea de handelstransacties en het vervoer van zee, waarbij Bergen de belangrijkste haven was[71]. William Pitt de Ouder, die kritiek had op het Verdrag van Parijs in het parlement, beweerde dat kabeljauw "Brits goud" was; en dat het dwaasheid was om de visserijrechten van Newfoundland voor de Fransen te herstellen. In de 17e en 18e eeuw in de Nieuwe Wereld, vooral in Massachusetts en Newfoundland, werd kabeljauw een belangrijk goed, waardoor handelsnetwerken en interculturele uitwisselingen werden gecreëerd. In 1733 probeerde Groot-Brittannië controle te krijgen over de handel tussen New England en de Britse Caraïben door de Molasses Act op te leggen, die volgens hen de handel zou elimineren door deze onrendabel te maken. De kabeljauwhandel groeide daarentegen omdat de Fransen graag met de New Englanders zouden samenwerken in een lucratieve contrabandregeling[69]. Naast de toename van de handel organiseerden de kolonisten in New England zich ook in een "codvisaristocratie". De kolonisten rozen tegen het Britse invoertarief. In de 20e eeuw kwam IJsland opnieuw op als visserijmogendheid en kwam het in de kabeljauwoorlogen. Eind 20e en begin 21e eeuw heeft de visserij voor de Europese en Amerikaanse kusten de bestanden ernstig uitgeput en is dit een belangrijk politiek probleem geworden. De noodzaak om de vangsten te beperken om het herstel van de bestanden mogelijk te maken, heeft de visserijsector en de politici die de werkgelegenheid niet willen schaden, in de war gestuurd.