Headless Horseman's Jack-o-Lantern Head a Flame Waterfles

De eeuwige vlam van de Ruiter zonder hoofd — De Ruiter zonder hoofd was een angstaanjagend gezicht, maar zelfs het meest angstaanjagende spook heeft een goed verlicht pad nodig. In tegenstelling tot de flikkerende kaars waar de meeste jack-o-lantaarns op vertrouwen, bezat de ruiter een constante, griezelige gloed. Het geheim? Het altaar van de leden. — Legenden fluisterden van een verborgen open plek diep in het spookbos. In het midden stond een afbrokkelende stenen structuur, zijn doel verloren in de tijd. Maar de Ruiter wist het. Dit was niet zomaar een ruïne; het was het Altaar van de Leden. Etsen op de verweerde stenen verbeeldden een vurig ritueel, dat zinspeelde op de vergeten kracht van het altaar. — Aan de vooravond van Halloween zou de ruiter naar de open plek rijden. Met een slag van zijn spectrale pols, gromden en verschuiven de stenen, wat een verborgen put onthulde. Diep vanbinnen gloeiden de sintels met een onnatuurlijke warmte, die niet door hout of kolen werd gevoed, maar door een naamloze, helse energie. De ruiter zou zijn jack-o-lantaarn voorzichtig op een stenen plaat boven de kuil plaatsen. Bij aanraking met de warmte kraakte er een energiepiek, waarna de pompoenogen ontploften met een onnatuurlijk oranje licht. De gesneden grijns leek te verwijden, een stille dank voor de eeuwige vlam die het verlangde. — Gevoed door de donkere magie van het altaar, brandde de jack-o-lantaarn de hele nacht, waardoor een onheilspellende gloed op het pad van de ruiter werd geworpen. Dorpsbewoners, die een glimp opvangen van de spectraalrijder en zijn altijd brandende lantaarn, kropen dieper in hun huizen, voor altijd achtervolgd door de legende van de Hoofdloze Ruiter en zijn vurige baken. — Afbeelding genomen door Benjamin Balazs en geplaatst in Creative Commons CC0.