Herinneringen. Park Güell. Geweldige mozaïek. Deel Tegeltje

Herinneringen. Park Güell. Geweldige mozaïek. Deel 1. Reizen. Europa. Spanje. Catalonië. Barcelona. Park Güell. Antoni Gaudí. Het Park Güell is een openbaar park dat bestaat uit tuinen en architectonische elementen op de Carmel Hill in Barcelona, Catalonië (Spanje). Carmel Hill behoort tot het berggebied van Collserola - de Parc del Carmel ligt aan de noordelijke kant. Park Güell ligt in La Salut, een wijk in het district Gràcia in Barcelona. Met het oog op de verstedelijking wees Eusebi Güell het ontwerp van het park toe aan Antoni Gaudí, een beroemde architect en het gezicht van het Catalaanse modernisme. Het park werd tussen 1900 en 1914 gebouwd en werd in 1926 officieel als openbaar park opengesteld. In 1984 heeft de UNESCO het park uitgeroepen tot werelderfgoed onder de titel "Works of Antoni Gaudí". Park Güell is de weerspiegeling van de artistieke omvang van Gaudí, die tot zijn naturalistische fase (eerste decennium van de 20e eeuw) behoort. Tijdens deze periode perfectioneerde de architect zijn persoonlijke stijl door inspiratie van organische vormen. Hij zette een reeks nieuwe structurele oplossingen in de praktijk die geworteld zijn in de analyse van de meetkunde. Daar voegt de Catalaanse kunstenaar creatieve vrijheid en een creatieve, sierlijke schepping aan toe. Hij begint met een soort baroquisme en krijgt een structurele rijkdom aan vormen en volumes, zonder de rationele starheid of een klassiek gebouw. In het ontwerp van Park Güell ontketende Gaudí al zijn architectonische genie en zette hij veel van zijn innovatieve structurele oplossingen in praktijk die het symbool zouden worden van zijn organische stijl en die zouden uitmonden in de oprichting van de Basilica- en Expiatory Church of the Heilige Familie (Catalaans: Sagrada Familia). Güell en Gaudí bedachten dit park, dat in een natuurpark ligt. Ze bedachten een georganiseerde groep van hoogwaardige huizen, ontsloten met alle nieuwste technologische vooruitgang om een optimaal comfort te garanderen, afgewerkt met een artistieke aanraking. Zij hebben ook een gemeenschap in het leven geroepen die sterk wordt beïnvloed door het symboliek, omdat ze in de gemeenschappelijke elementen van het park veel politieke en religieuze idealen probeerden samen te vatten die door beschermheren en architect worden gedeeld: Er zijn dus opmerkelijke begrippen die voortkomen uit het politieke Catalanisme - met name in de ingang waar de Catalaanse landen vertegenwoordigd zijn - en uit het katholicisme - het Monumento al Calvario, dat oorspronkelijk als kapel was bedoeld. De mythologische elementen zijn zo belangrijk: Blijkbaar waren Güell en Gaudí's idee van het park ook geïnspireerd door de tempel van Apollo van Delphi. Aan de andere kant hebben veel deskundigen geprobeerd het park te koppelen aan verschillende symbolen vanwege de complexe iconografie die Gaudí toepaste op het stadsproject. Dergelijke verwijzingen gaan van politieke indicatie naar religieuze exaltatie, door mythologie, geschiedenis en filosofie. In veel studies wordt met name beweerd dat er wordt verwezen naar de vrijmetselarij, ondanks de diepe religieuze overtuigingen van zowel Gaudí als graaf Güell. Deze referenties zijn niet bewezen in de geschiedenis van de moderne architect. De veelheid van symbolen in het Park Güell is, zoals eerder gezegd, verbonden met politieke en religieuze tekens, met een mysterie volgens de voorkeuren van die tijd voor raadsels en puzzels. Park Güell is de weerspiegeling van de artistieke omvang van Gaudí, die tot zijn naturalistische fase (eerste decennium van de 20e eeuw) behoort. Tijdens deze periode perfectioneerde de architect zijn persoonlijke stijl door inspiratie van organische vormen. Hij zette een reeks nieuwe structurele oplossingen in de praktijk die geworteld zijn in de analyse van de meetkunde. Daar voegt de Catalaanse kunstenaar creatieve vrijheid en een creatieve, sierlijke schepping aan toe. Hij begint met een soort baroquisme en krijgt een structurele rijkdom aan vormen en volumes, zonder de rationele starheid of een klassiek gebouw. In het ontwerp van Park Güell ontketende Gaudí al zijn architectonische genie en zette hij veel van zijn innovatieve structurele oplossingen in praktijk die het symbool zouden worden van zijn organische stijl en die zouden uitmonden in de oprichting van de Basilica- en Expiatory Church of the Heilige Familie (Catalaans: Sagrada Familia). Güell en Gaudí bedachten dit park, dat in een natuurpark ligt. Ze bedachten een georganiseerde groep van hoogwaardige huizen, ontsloten met alle nieuwste technologische vooruitgang om een optimaal comfort te garanderen, afgewerkt met een artistieke aanraking. Zij hebben ook een gemeenschap in het leven geroepen die sterk wordt beïnvloed door het symboliek, omdat ze in de gemeenschappelijke elementen van het park veel politieke en religieuze idealen probeerden samen te vatten die door beschermheren en architect worden gedeeld: Er zijn dus opmerkelijke begrippen die voortkomen uit het politieke Catalanisme - met name in de ingang waar de Catalaanse landen vertegenwoordigd zijn - en uit het katholicisme - het Monumento al Calvario, dat oorspronkelijk als kapel was bedoeld. De mythologische elementen zijn zo belangrijk: Blijkbaar waren Güell en Gaudí's idee van het park ook geïnspireerd door de tempel van Apollo van Delphi. Aan de andere kant hebben veel deskundigen geprobeerd het park te koppelen aan verschillende symbolen vanwege de complexe iconografie die Gaudí toepaste op het stadsproject. Dergelijke verwijzingen gaan van politieke indicatie naar religieuze exaltatie, door mythologie, geschiedenis en filosofie. In veel studies wordt met name beweerd dat er wordt verwezen naar de vrijmetselarij, ondanks de diepe religieuze overtuigingen van zowel Gaudí als graaf Güell. Deze referenties zijn niet bewezen in de geschiedenis van de moderne architect. De veelheid van symbolen in het Park Güell is, zoals eerder gezegd, verbonden met politieke en religieuze tekens, met een mysterie volgens de voorkeuren van die tijd voor raadsels en puzzels. Park Güell is ontworpen en samengesteld om de vrede en rust te brengen die je van een park zou verwachten. De gebouwen die de ingang flankeren, hoewel erg origineel en opmerkelijk met fantastisch vormgegeven daken met ongebruikelijke pinnen, passen goed bij het gebruik van het park als tuinen voor de pleziervaart en lijken relatief onopvallend in het landschap als je kijkt naar de flamboyantie van andere gebouwen die door Gaudí zijn ontworpen. In een van deze gebouwen is een permanente tentoonstelling van het Barcelona City History Museum MUHBA gewijd aan het gebouw zelf, het park en de stad. Het centrale punt van het park is het hoofdterras, omgeven door een lange bank in de vorm van een zee-serpent. De krommen van de serpentbank vormen een aantal enclaves, waardoor een meer sociale sfeer ontstaat. Gaudí nam veel motieven van het Catalaanse nationalisme en elementen uit religieus mystiek en oude poëzie in het Park op. Een groot deel van het ontwerp van de banken was het werk niet van Gaudí, maar van zijn vaak over het hoofd geziene medewerker Josep Maria Jujol.