Het Briefkaart van het Leven van Boedha

Ongeveer Mandalas Mandala is een Sanscritisch woord dat "cirkel" betekent. In de Boeddhistische en Hindoese godsdienstige tradities neemt hun heilige kunst vaak een mandalavorm. De basisvorm van Meest Hindoese en Boeddhistische mandalas is een vierkant met vier poorten die een cirkel met een middelpunt bevatten. Elke poort is in de vorm van T. Deze mandalas, concentrische diagrammen, hebben spirituele en rituele betekenis in zowel Boeddhisme als Hindoeïsme. De termijn is van Hindoese oorsprong, maar ook in Boeddhisme gebruikt. In de Tibetan tak van Boeddhisme Vajrayana, zijn mandalas ontwikkeld tot het sandpainting. In diverse spirituele tradities, kunnen mandalas voor het concentreren van aandacht van aspiranten en deskundigen, als spiritueel het onderwijshulpmiddel, voor het vestigen van een heilige ruimte, en als hulp aan meditatie en tranceinductie worden aangewend. Zijn symbolische natuur kan men helpen om progressief tot diepere niveaus van onbewust toegang te hebben, uiteindelijk bijstaand meditator om een mystieke betekenis van oneness met de uiteindelijke eenheid te ervaren waarvan de kosmos in al zijn diverse vormen de zaag van psychoanaliticus Carl-Gustav Jung mandala als "vertegenwoordiging van onbewuste zelf" het gevolg is. In algemeen gebruikt, is mandala een generische termijn voor om het even welk plan, grafiek of geometrisch patroon geworden dat metaphysically de kosmos of symbolically, een microkosmos van het Heelal vanuit het menselijke perspectief vertegenwoordigt. De stadia van het Leven van Boedha (vorm het Onderwijs van Boedha) 1. De lidën van een clan Shakya bleven stilstaan langs de rivier Rohini die onder de zuidelijke uitlopers van het Himalayagebergte stroomde. Hun Koning Suddhodana Gautama had gebouwd een groot kasteel in Kapila gehad en wijselijk beslist, winnend de blije toejuiching van zijn mensen. De naam van de Koningin was Maya. twintig jaar zij geen kinderen, dan hadden, na het dromen van een vreemde droom van een olifant die haar kant ingaan, werd Koningin Maya zwanger. De koning en de mensen verheugden zich op met blije verwachting de geboorte van een koninklijk kind. De koningin kwam op haar eigen huis voor de geboorte terug, en terwijl op de manier, zij in de bloemtuin van Park Lumbini rustte. Allen over haar waren bloesems Asoka en in verrukking bereikte zij uit haar juist wapen om een tak te plukken en de Prins was geboren en allen, zelfs de Hemel en de Aarde vertoonden hun vreugde. Deze gedenkwaardige dag was de achtste dag van April. De vreugde van de Koning was extreem aangezien hij het kind noemde: Siddhartha Gautama, die de middelen, "Elke wens." vervulden 2. In het paleis van de Koning, echter, werd de verrukking snel gevolgd door verdriet, want na een paar dagen mooie Koningin Maya plotseling overleed. Gelukkig werd haar jongere zuster, Prajapati de pleegmoeder van het kind en bracht het omhoog met het houden van van zorg. Een kluizenaar voorspelde: "Deze prins, als hij in het paleis na zijn jeugd blijft, zal een groot Koning worden om de Vier Zeeen te beslissen. Maar als hij het huishoudenleven het godsdienstig leven achterlaat omhelzen, zal hij Boedha en de Verlosser van de wereld." worden Eerst was de Koning pleased wegens de voorspelling, maar later werd verontrust bij de gedachte van de mogelijkheid van zijn enige zoon die het paleis verlaten om een dakloze kluizenaar te worden. Op de leeftijd van negentien, schikte de Koning het huwelijk van de Prins aan de Prinses Yasodhara. 3. tien jaar werd de Prins ondergedompeld in een ronde van muziek, het dansen en genoegen, in de verschillende paviljoenen van de Lente, de Herfst en de Winter, maar ooit keerden zijn gedachten aan het probleem om te lijden terug aangezien hij pensively probeerde om de ware betekenis van het menselijke leven te begrijpen. Hij wenste om de ware natuur van ziekte, oude dag en dood te begrijpen, en te leven het leven dat al menselijk lijden overtreft. 4. In zijn negenentwintigste jaar was zijn enig kind, Rahula, geboren. Gautama besliste zijn paleishuis te verlaten en naar de oplossing van zijn geestelijke onrust in het dakloze leven van mendicant te streven. Hij schoor zijn hoofd, droeg een het bedelen kom in zijn hand, en draaide zijn mendicant stappen aan het zuiden. De prins bezocht eerst de kluizenaar Bhagava en lette op zijn ascetische praktijken; dan ging hij opeenvolgend naar Arada Kalama en Udraka Ramaputra hun methodes van bereiken leren, maar nadat het uitoefenen van hen voor een tijd overtuigd werd dat zij hem niet tot verlichting zouden leiden. Tot slot ging hij naar het land Magadha en oefende ascetisme in het bos van Uruvilva op de banken van de rivier Nairanjana uit waar het door het Kasteel Gaya stroomt. 5. De methodes van zijn praktijk waren unbelievably intens. Hij spoorde zich met de gedachte aan die "geen ascetisch in het verleden, niets in het cadeau, en niets in de toekomst, ooit ooit ernstiger of uitoefenen zal heeft dat ik." Nog, kon de Prins niet krijgen naar wat hij streefde. Na zes jaar in het bos gaf hij de praktijk van ascetisme op. Hij baadde in de rivier en keurde een kom voedsel van de hand van Sujata goed, een meisje dat in het naburige dorp leefde. De vijf metgezellen die met de Prins voor de zes jaar van zijn ascetische praktijken hadden geleefd dachten hem gedegradeerd daardoor en verlieten hem. De prins, dus, werd verlaten alleen. Hij was nog zwak maar op het gevaar af van zijn leven probeerde hij een definitieve meditatie, zeggend aan zich, het "Bloed kan uitgeput worden, kan het vlees rotten, kan het bot uiteenvallen, maar ik zal nooit deze plaats verlaten tot ik de manier aan verlichting." vind Hij werd bezet met alle lokmiddelen van kwaad. Maar onderzocht hij hen zorgvuldig en geduldig één voor één en verwierp hen allen, en toen de ochtendster in de oostelijke hemel verscheen, over was de strijd en de Prins had de weg aan verlichting uiteindelijk gevonden. Het was December de achtste, toen hij vijfendertig jaar oud was dat de Prins Boedha werd. 6. Van dit keer op de Prins werd gekend door verschillende namen; sommigen spraken van hem als Boedha, volkomen Geïnformeerde; sommigen spraken van hem als Shakyamuni, de Salie van de clan Shakya; en nog spraken anderen affectionately van hem als Heilige. Hij ging eerst naar Mrigadava in Varanasi waar vijf mendicants die met hem tijdens de zes jaar van zijn ascetisch leven hadden geleefd bleven. Aanvankelijk meden zij hem, maar nadat hij met hen had gesproken, geloofden zij in hem en werden zijn eerste aanhangers. Hij ging over het land die op aalmoes leven en man overreden om zijn manier van het leven goed te keuren. Twee grote leraren, Sariputra en Maudgalyayana, en hun twee duizend discipelen kwamen aan hem. Eerst werd de Vader van Boedha, Koning die Suddhodana, binnenwaarts aan op een afstand de gehouden pensionering van zijn zoon lijden, maar daarna zijn gelovige discipel; en Maha-Prajapati, de stiefmoeder van Boedha, en de Prinses Yasodhara, zijn vrouw, en alle leden van de clan Shakya, geloofden in hem en volgden hem. En de massa's anderen werden zijn toegewijde en gelovige aanhangers. 7. vijfenveertig jaar ging Boedha over het land die en man prediken overreden om zijn manier van het leven, maar uiteindelijk, in Vaisali op de manier van Rajagriha aan Sravasti te volgen, werd hij ziek en voorspelde dat na drie maanden hij Nirvana zou ingaan. Nog die reiste hij tot hij Pava waar hij ziek kritisch door voedsel gemaakt werd door Cunda wordt aangeboden, een smid bereikte. Dan bereikte hij het bos op de grens van kasteel Kuninagara. Liggend tussen twee grote salabomen, zette hij het zijn onderwijs aan zijn favoriete discipelen tot het laatste ogenblik voort. 8. Onder de onoplettendheid van Ananda, de favoriete discipel van Boedha, werd het lichaam verast door zijn vrienden in kasteel Kusinagara. De as was verdeeld en begraven onder acht grote monumenten.