Het oog. poster

Dit infraroodafbeelding van de Spitzer Space Telescope van NASA show de Helix nebula, een kosmische starlet die vaak gefotografeerd wordt door amateurastronomen voor zijn levendige kleuren en een grote gelijkenis met een reusachtig oog. De nebula, die ongeveer 700 lichtjaren verderop in de constellatie Aquarius ligt, behoort tot een klasse objecten die planetaire nebulae wordt genoemd. In de 18e eeuw werden deze kleurrijke schoonheden genoemd omdat ze lijken op gasreuzenplaneten zoals Jupiter. Planetaire nebulae zijn de overblijfselen van sterren die ooit veel op onze zon zagen. Als zonachtige sterren sterven, gooien ze hun buitengasvormige lagen eruit. Deze lagen worden verwarmd door de hete kern van de dode ster, genoemd een witte dwerg, en schijnen met infrarode en zichtbare kleuren. Onze eigen zon zal bloeien in een planetaire nebula als het over ongeveer vijf miljard jaar sterft. In Spitzer's infrarooduitzicht van de Helix-nebula lijkt het oog meer op dat van een groen monster. Het infraroodlicht van de gasvormige buitenlagen wordt weergegeven in blauwen groene. De witte dwerg is zichtbaar als een kleine witte stip in het midden van het afbeelding. De rode kleur in het midden van het oog duidt de laatste gaslagen aan die zijn uitgebloten toen de ster stierf. De helderdere rode cirkel in het centrum zelf is de gloed van een stoffige schijf rond de witte dwerg (de schijf zelf is te klein om te worden opgelost). Dit stof, ontdekt door Spitzer's infrarood, hittezoekende visie, werd hoogstwaarschijnlijk opgeblazen door kometen die de dood van hun ster overleefden. Voordat de ster stierf, zouden haar kometen en mogelijk planeten de ster in een ordelijke mode hebben georbeerd. Maar als de ster van haar buitenlagen afblies, zouden de ijskappen en buitenplaneten over en in elkaar zijn gegooid, resulterend in een doorlopend kosmisch storm. Om het even welke binnenplaneten in het systeem zouden verbrand of ingeslikt zijn aangezien hun stervende ster zich uitbreidde. Tot nu toe is de Helix-nebula slechts een van de weinige doodsterrenstelsels waarin bewijs voor komeet-overlevenden is gevonden. Dit afbeelding bestaat uit gegevens van de infraroodarraycamera van Spitzer en de multiband beeldfotometer. Blauwe shows infrarood licht van 3,6 tot 4,5 micron; groene shows infrarood licht van 5,8 tot 8 micron; rode shows infrarood licht van 24 micron.