Het Rainboogbrug gedicht, ter nagedachtenis van ee Magneet

Het Rainbow Bridge Poem voor het verlies van een geliefde huisdier kenmerkt een hond op een bank die naar de horizon kijkt. "Alleen deze kant van de hemel is een plaats genaamd Rainbow Bridge. Als een dier sterft dat bijzonder dicht bij iemand hier is, gaat dat gezelschap naar de Rainbow Bridge. Er zijn weiden en heuvels voor al onze speciale vrienden zodat ze samen kunnen lopen en spelen. Er is veel voedsel, water en zonneschijn, en onze vrienden zijn warm en comfortabel. Alle zieke en oude dieren worden weer gezond en krachtig. Degenen die gewond of verminkt zijn, worden weer heel en sterk gemaakt, net zoals we ze herinneren in onze dromen van dagen en tijd voorbij. De dieren zijn gelukkig en tevreden, behalve één klein ding. Ze missen allemaal iemand die heel speciaal voor hen is, die achtergelaten moest worden. Ze draaien allemaal samen, maar de dag komt wanneer je plotseling stopt en de afstand in kijkt. Zijn heldere ogen zijn intent. Zijn gretige lichaam ruikt. Plotseling begint hij van de groep te lopen, over het groene gras te vliegen, zijn benen dragen hem sneller en sneller. Je bent opgemerkt en als je en je speciale vriend elkaar eindelijk ontmoeten, kom je samen in een vrolijke reünie, om nooit meer te worden ontvoerd. De gelukkige kussen regenen op je gezicht; je handen steken opnieuw het geliefde hoofd in, en je kijkt nog eens in de vertrouwde ogen van je huisdier, zo lang van je leven verwijderd, maar nooit afwezig in je hart. Dan kruis je samen de regenboogbrug..."