Honkers - Canada Gese Bureaumat

Op een grijze lentedag in Alaska zwemmen twee Canadese ganzen, vaak aangeduid als "honkers", in een watermassa die nog gedeeltelijk verstikt is met ijs. Aanpassen door uw eigen tekst toe te voegen. De Canadese gans, Branta canadensis, heeft een zwarte kop en hals, witte vlekken op het gezicht en een bruingrijs lichaam. De zwarte kop en hals met witte "chinstrap" onderscheiden de Canadese gans van alle andere ganzen, met uitzondering van de Barnacle Goose, maar de laatste heeft een zwarte borst, en ook grijs, in plaats van bruin, lichaamsverenkleed. De Canada Goose heeft een lengte van 30 tot 43 inch en een spanwijdte van 50 tot 73 inch. Mannetjes wegen meestal 7,1-14 lbs en kunnen zeer agressief zijn in het verdedigen van territorium. Het vrouw ziet er vrijwel hetzelfde uit, maar is iets lichter met een gewicht van 5,5-12 lbs en heeft een andere toets. De levensverwachting in het wild van ganzen die volwassen worden varieert van 10 tot 24 jaar Canada Ganzen komen voor in Noord-Amerika. Ze broeden in Canada en het noorden van de Verenigde Staten in verschillende habitats. De nesten bevinden zich meestal in een hoger gelegen gebied in de buurt van water, zoals beken, meren, vijvers en soms op een beverhut. De eieren worden gelegd in een ondiepe, met plant beklede ondergrond. In de afgelopen jaren zijn de Canadese ganzenpopulaties in sommige gebieden aanzienlijk gegroeid, zozeer zelfs dat velen hen als ongedierte beschouwen voor hun uitwerpselen, bacteriën in hun uitwerpselen, lawaai en confronterend gedrag. Dit probleem is deels te wijten aan het verdwijnen van natuurlijke roofdieren en een overvloed aan veilige, door man aangemaakte waterlichamen, zoals te vinden op golfbanen, in openbare parken en stranden, en in geplande gemeenschappen. Gedeeltelijk door de kruising van verschillende trekkende ondersoorten met de geïntroduceerde niet-migrerende reuzenondersoort, zijn Canadese ganzen vaak een jaarrond kenmerk van dergelijke stedelijke omgevingen. Canada Ganzen hebben van nature Noord-Europa bereikt, zoals is gebleken uit de aanstormende recuperaties. De vogels behoren tot de ondersoort parvipes en mogelijk tot andere soorten. Canadese ganzen komen van nature voor op het schiereiland Kamtsjatka in Oost-Siberië, Oost-China en in Japan. Zoals de meeste ganzen is de Canada Goose trekvogels waarbij het overwinteringsgebied het grootste deel van de Verenigde Staten is. Hopen van grote groepen Canadese ganzen die in een V-vormige formatie vliegen, geven de overgang naar de lente en herfst aan. In sommige gebieden zijn de migratieroutes veranderd als gevolg van veranderingen in habitat en voedselbronnen. In milde klimaten van Californië tot de Grote Meren is een deel van de bevolking niet-migrerend geworden door voldoende wintervoedsel en een gebrek aan voormalige roofdieren. Canadese ganzen zijn voornamelijk planteneters, hoewel ze soms kleine insecten en vissen eten. Hun dieet bestaat uit groene vegetatie en granen. De Canadese gans eet een verscheidenheid aan grassen wanneer hij aan land is. Hij voedt zich met een grasspriet met de snavel en scheurt het vervolgens met een schok van het hoofd. De Canadese Gans eet ook granen zoals tarwe, bonen, rijst en maïs als ze beschikbaar zijn. In het water voedt het zich met slib op de bodem van het waterlichaam. Het voedt zich ook met planten, zoals zeewier. In stedelijke steden is het ook bekend dat ze voedsel uit vuilnisbakken pikken. Volwassen ganzen worden vaak gezien die hun struikgewas in een lijn leiden, meestal met de ene ouder aan de voorkant en de andere aan de achterkant. Terwijl ze hun goslings beschermen, jagen ouders vaak met geweld de nabijgelegen wezens weg, van kleine merels tot eenzame mensen die hen naderen, na hen te hebben gewaarschuwd door een sissend geluid af te geven en zullen dan aanvallen met beten en slagen van de vleugels als de dreiging zich niet terugtrekt of een gosling heeft ingenomen. De meeste soorten die op eieren azen, zullen ook een gosling nemen. Hoewel de ouders vijandig staan tegenover onbekende ganzen, kunnen ze groepen vormen van een aantal gollingen en een paar volwassenen, crèches genaamd.