Huisjes in een Landschap | William Henry Hunt Hangend Wandkleed

William Henry Hunt was een Engelse aquarellist. Hunt was "een van de sleutelfiguren in de negentiende-eeuwse Engelse aquarel schilderen. Zijn werk werd uitgebreid verzameld tijdens zijn leven, in het bijzonder zijn afbeeldingen van kinderen, vaak in humoristische situaties, en zijn gedetailleerde, naturalistische stillevens van fruit, bloemen en vogelnesten die hem de bijnaam ‘Bird’s Nest’ Hunt opleverden." Hunt werd geboren in 8 Old Belton Street, nu 7 Endell Street, in de buurt van Covent Garden. Zijn vader, John Hunt, werkte in borden en maakte en verkocht kleine verpakkingen, zoals blikken en dozen, die hij ook versierde. Hunt's oom, een slager, zou over de kunstenaar gezegd hebben: "Hij was altijd een arme kreupele, en omdat hij geschikt was voor niets, maakten ze een kunstenaar van hem." Dit is ten minste gedeeltelijk waar, omdat Hunt benen had misvormd die zijn beweging belemmerden en mogelijk hebben bijgedragen aan zijn uiteindelijke opgeven van landschapswerk ten gunste van stilleven en figuren. In 1806 overtuigde Hunt zijn vader om hem toe te staan te trainen als kunstenaar, en werd voor een periode van zeven jaar leerling van John Varley, de aquarellist, tekenmeester, astroloog en een goede vriend van William Blake. Blijkbaar maakte Hunt goede vooruitgang onder Varleys voogdij, want hij exposeerde drie olieverfschilderijen aan de Koninklijke Academie in 1807 en bleef daar nog enkele jaren tentoonstellen. In 1808 werd hij toegelaten tot de Royal Academy Schools. Via Varley werd Hunt geïntroduceerd in de kring van de verzamelaar, amateur en beschermheer van kunstenaars Dr. Thomas Monro, hoofdarts van het Bethlem Hospital, wiens informele tekenacademie vele begaafde jonge kunstenaars aantrok. Kunstenaars ontmoetten elkaar bij de dokter thuis in Adelphi Terrace op winteravonden en ook bij zijn landhuis in Bushey, Hertfordshire De dokter nodigde Hunt vaak uit voor langere periodes, om te schilderen vanuit de natuur onder de instructie van de dokter. Volgens Martin Hardie, "werden enkele van [Hunt's] meest charmante buitentekeningen gemaakt rond Bushey, 'waar hij werd omheen gedraaid op een soort grafheuvel met een kap erover...terwijl hij schetsen maakte'." Munro's steun bleek van cruciaal belang voor de vooruitgang van Hunt als kunstenaar. In 1822 leefde Hunt onafhankelijk van zijn familie. Van 1822 tot 1825 exposeerde hij opnieuw bij de Koninklijke Academie, waarna hij volledig stopte. Op 9 april 1824 werd hij verkozen tot geassocieerd lid van de Society of Painters in Water-Colours en twee jaar later, in juni 1826, volwaardig lid. Vanaf zijn vroegste bijdragen tot 1864, het jaar dat hij stierf, was Hunt een productieve exposant op de jaarlijkse tentoonstellingen van het genootschap, met een totaal van 765 werken in totaal. Hunts vroege werk show de invloed van zijn leermeester, John Varley, en zijn beschermheer, Dr. Thomas Munro en Henry Edridge, een naaste medewerker van Munro. Architectonische onderwerpen en landschappen domineerden zijn vroege werk. Losse tekening in potlood of pen en vloeistof, heldere kleurspoelingen zijn de kenmerken. Zijn onderwerpen, vooral die van zijn latere leven, zijn vaak eenvoudig; maar technisch gezien vertonen zijn werken alle middelen van het ambacht van de aquarelschilder, van de zuiverste transparante kleur tot het moedigste gebruik van gouache, stippelen op geprepareerde ondoorzichtige gronden, gebruik van ruw papier en schrapen voor hoogtepunten en textuur. Zijn kleurgevoel is misschien wel net zo waar als dat van elke Engelse kunstenaar. Hij was, zegt John Ruskin, al met al de beste schilder ooit van stilleven. Een aantal kenmerkende voorbeelden van het werk van Hunt, zoals de jongen met een geit, een bruine studie, pruimen en primrozen en vogelnesten in het Victoria and Albert Museum. Volgens de Redgraves, "De werken van Hunt verschillen sterk van zijn tijdgenoten: ze hebben een eigen karakter, en vele kwaliteiten die hem als kunstenaar plaatsen, in zijn enigszins smalle bereik, op een niveau met de hoogste.". "William Henry Hunt Chaffinch Nest and May Blossom Oil Painting". Kunstgalerie van Master Works. Gearchiveerd van origineel op 16 juli 2012. Geraadpleegd op 23 december 2012. Hunt overleed op 10 februari 1864 aan de gevolgen van apoplexie. Hij werd begraven op Highgate Cemetery op 15 februari 1864, waarbij hij door een aantal collega's van kunstenaars naar het graf werd gebracht. De lezer (27 februari 1864) was van mening dat "we zijn genialiteit maar flauw begonnen te waarderen en te begrijpen toen hij van ons werd weggenomen - een van de grootste kunstenaars van de eeuw."