IJslandse paarden in de winter Poster

Er zijn ruwweg 75.000 IJslandse paarden in IJsland, en tot voor kort relatief weinig in het buitenland, voor een groot deel te wijten aan de eeuwenoude IJslandse wetgeving die elk IJslands paard belet terug te keren naar het eiland zodra het naar een ander land is gebracht. Ze worden als klein beschouwd (gemiddeld 12,2 tot 14,1 handen/125 tot 155 cm hoog en 600 tot 900 lbs/270 tot 400 kg), maar zeer sterk voor hun grootte. Ze kunnen ongeveer een derde van hun gewicht dragen, maar moeten minstens 4,5 jaar oud zijn - beter vijf - voordat ze worden doorgebroken tot zadels. Men vermoedt dat de paarden die de Vikingen met hen meebrachten een grote variatie van uiterlijk en kleuren hadden, en als zodanig is er vandaag de dag een grote variatie in kleur in de IJslandse paarden. Het paard is in de geschiedenis van IJsland zeer belangrijk geweest als vervoermiddel en werkdier. Sinds ongeveer 1920 zijn de paarden geregistreerd in pedigrees. Jeeps en trekkers hebben het paard na de Tweede Wereldoorlog grotendeels vervangen als werkdier. Tegenwoordig worden alleen nog maar paarden gebruikt voor de uitvoering van de werkzaamheden die verband houden met het afmaken van schapen van het hoogland en de veestapel (schapen, runderen en paarden) op boerderijen. De meeste paarden worden voornamelijk gebruikt voor vrijetijdsritten, voor wedrennen en voor een IJslands paardenrennen. IJslandse paarden worden gefokt in gesloten stammen omdat ze terug naar IJslandse voorouders moeten kunnen worden getraceerd. IJslandse paarden worden sinds de middeleeuwen alleen gefokt met paarden uit IJsland. IJslandse woorden worden gebruikt als namen voor IJslandse paarden, woorden die hun kleur beschrijven enz. Soms worden namen uit de Noorse mythologie en de IJslandse natuur gebruikt. Een aantal voorbeelden zijn Grdopna, wat betekent "grijze mare", Teitur, wat betekent "de gelukkige" of HrÃmfaxi, wat betekent "degene met vorst op zijn manier".