Johnny Automatic Clown Cartoon Ronde Button 5,7 Cm

, die toeschouwers vermaken door in een hilarische mode op te treden. De soorten van hun handelingen variëren sterk. Hoewel sommige mensen griezelige clowns vinden, is hun doel mensen te vermaken, vooral jonge kinderen. Peter Berger schrijft: "Het lijkt plausibel dat dwazen en dwazen, zoals religie en magie, voldoen aan een aantal diepgewortelde behoeften in de menselijke samenleving." Om deze reden wordt het clownnen vaak beschouwd als een belangrijk onderdeel van de opleiding als een fysieke prestatiediscipline, deels omdat lastige materie kan worden behandeld, maar ook omdat het een hoog risiconiveau vereist en een rol speelt in de uitvoerende kunstenaar. Clowning werd ontwikkeld op basis van een brede traditie van historische voorstellingen, en het is moeilijk om een unieke traditie of zelfs een paar verschillende voorgangers aan te wijzen als de belangrijkste voorlopers van clowns. Er zijn echter een paar vroegere, prominente vormen van entertainment die tijdelijk aan clowning zijn gekoppeld als mogelijke antecedenten. Voorbeelden van historische, "clown-like" comedische artiesten zijn de pantomimus in het oude Griekenland, de Lazzi van Commedia dell'Arte, bouffons, gerechtshoven en de Franse mimtraditie. Bovendien zijn er veel niet-Europese clowntradities (waaronder de gekloonde figuren in het Japanse theater van Kabuki) om na te denken over wat wel of niet van invloed kan zijn geweest op wat we nu als een clown beschouwen. Het is belangrijk om op te merken dat een whiteface karakter niet altijd de klassieke whiteface make-up draag. Bovendien, kan een karakter traditionele whiteface make-up en een auguste worden draag. Klassiek uiterlijk. Van oudsher gebruikt de witte klauw "gekloonde witte" make-up om zijn of haar hele gezicht en hals te bedekken met geen van de onderliggende vleeskleuren. In de Europese griesmake-up zijn de oren rood geschilderd. De kenmerken, in rood en zwart, zijn delicaat. Hij of zij wordt traditioneel veel extravaganter dan de andere twee soorten gekloonde dieren, soms met een gekruiste kraag en een gepunteerd pet dat kenmerkend is voor het stereotiepe "gekloonde pak". Teken. Het whiteface karakter-type is vaak ernstig, alwetend (zelfs als niet bijzonder slim), bossy en onhandig. Hij is de ultieme gezagvoerder. Hij dient de rol van "recht-man" en stelt situaties op die grappig kunnen worden gemaakt. Een aantal circusvoorbeelden zijn onder meer Pipo Sossman, François Fratellini (Fratellini-familie), Felix Adler, Paul Jung, Harry Dann, Chuck Burnes, Albert White, Ernie Burch, Bobby Kaye, Jack en Jackie LeClaire, Joe en Chester Sherman, Keith Crary, Charlie Bell, Tim Tegge, Kenny Dodd, Frankie Saluto, Tammy Parry. David Konyot (Circus Barum en Toni Alexis trio), Jay Stewart en Prins Paul Albert. Een rodeoclown is een cowboy, of dierenzwager, gekleed in wilde kostuums. Zij worden gebruikt in peerwedstrijden waarbij hun primaire taak is om de stier af te leiden van de rijder wanneer de rijder zich aan het einde van de rit (meestal 8 seconden) onttrekt of door vóór het einde van de rit te worden gegooid. Rodeo Clowns worden ook stierengevechten en cowboybescherming genoemd in rodeo cirkels. Rodeo Clowns werken meestal in paren of drieën en bewegen zich in de richting van de stier, zwaaien en schreeuwen om de aandacht van de stier op zichzelf te trekken zodra een stier zich onttrekt of uit de stier wordt gegooid. Met deze actie kan de bestuurder ontsnappen aan de veiligheid. In situaties waarin een rijder verstrikt raakt en zich niet van de stier kan bevrijden, lopen de Rodeo-clowns gevaar door de stier te spoelen en zich tussen de horens en de rijder van de stier te plaatsen en tegelijkertijd te proberen de roer van de stier te bevrijden. Veel moderne rodeo's zullen Rodeo Clowns tonen door ze te laten zien in een segment dat gescheiden is van het pestrijden, waar de 'clowns' hun stierengevechten demonstreren door de stieren rechtstreeks te confronteren, ze over te springen en andere gespecialiseerde ontwijkende manoeuvres te gebruiken. Er zijn twee verschillende soorten gekloonde personages, die afkomstig zijn uit Commedia dell'Arte, maar die vandaag de dag nog steeds een gunst genieten, Pierrot en Arlecchino. Pierrot/Pirouette. Voortgekomen uit het commedia dell'arte personage Pedrolino - de jongste acteur van de groep, de dode pan en de onderbuik. Hoewel Pedrolino zonder masker verscheen, lijkt Pierrot meestal in een wit gezicht, meestal met een heel kleine andere kleur op het gezicht. Net als Arlecchino veranderde het personage van Pedrolino enorm door de stijgende populariteit van pantomime in de late 19e eeuw, die tot Pierrot werd. Dit clown karakter verkiest zwart-wit of andere eenvoudige primaire kleur in zijn of haar kostuum. (le Pierrot is vaak vrouw en ook wel "Pirouette" of "Pierrette" genoemd. Toen Bernard Delfont een levenspeer werd, koos hij "Pierrot en Pierrette" als de heraldische aanhangers van zijn wapenschild.) Het tragische liedje van Robert Hunter "Reuben and Cerise" noemt Pirouette twee keer in symbolische kleuren: ...Cerise was aan het kleden als Pirouette in wit toen een fataal zicht haar strakke Cerise-gewas in beslag nam vanavond... Cerise is de ware liefde van Reuben, maar Ruby Claire was een verleidster: ...Sweet Ruby Claire bij Reuben stared bij Reuben stared Ze was gekleed als Pirouette in het rood en haar haar hing zachtjes naar beneden... Beide vrouwen hebben namen die als "rood" vertalen, maar Reuben's ware liefde is gekleed in zuiver wit. De andere, aan wie hij zijn fatale lied speelde, is de "dame in rood". Deze symboliek zou kunnen impliceren dat Reuben Pierrot metgezel was, Arlecchino: Harlequin, of Arlecchino, is een motleyclown. In de Commedia draagt Arlecchino altijd een stok waarmee de andere artiesten kunnen slaan, hoewel deze stok normaal gesproken door de andere artiesten van hem wordt afgenomen en tegen hem wordt gebruikt. Dit wordt geacht de oorsprong te zijn van de slapstick-vorm van humor. Een slapstick (in het Italiaans) is een prop met twee vlakke buigzame houten stukken die parallel zijn aangebracht, zodat de twee stokken bij het aanslaan van het toestel samengaan, wat een klapgeluid veroorzaakt, waardoor het effect van een comedische slag wordt overdreven. Ondanks de slapstick, is Arlecchino niet kwaadaardig, maar mistig, aangezien de slapstick een klassiek voorbeeld is van carnivalesque fallische beelden (zie ook de neuzen van de commedia-maskers). Zoals een kruis tussen de personages van Puck en Nick Bottom in A MidSummer Night's Dream, is Arlecchino ongemakkelijk en tegelijk bedreven als onhandig en duizelig. Normaal gesproken is het 'boodschapper'-karakter in een comedy — de katalysator voor chaos. Arlecchino heeft een tegenhanger van het vrouw, Arlecchina, of Rosetta, maar vaker is hij verliefd op het karakter van Columbina, een ongecompliceerde en intelligente dienstmeid, die meestal de prolog en de epilog krijgt. Arlecchino heeft andere derivaten met enigszins verschillende kenmerken: Traccagnino, Bagattino, Tabarrino, Tortellino, Naccherino, Gradelino, Mezzettino, Polpettino, Nespolino, Bertoldino, Fagiuolino, Trappolino, Zaccagnino, Trivellino, Passerino, Bagolino, Temellino, Fagottino, Fritellino, Tabacchino Inino, wiens namen allemaal als grappige namen kunnen worden beschouwd, zelfs voor een Italiaan. De naam van Arlecchino is waarschijnlijk afgeleid van "hellech" plus het kleine suffix "-ino", wat weinig duivel betekent. Op dezelfde manier is "Trufflino" "Little Truffler", is Trivellino (Arlecchino's) "Little Brother", enzovoort. De Harlequin verliest vaak een groot deel van Arlecchino's karakter in pantomime, omdat hij meer een balletkarakter krijgt, grotendeels ontdaan van dialoog en subversieve inhoud. Eiwitregister Wanneer een clown zich bij Clowns International in Engeland aansluit, die beweert de oudste gemeenschap ter wereld te zijn, kan hij zijn individuele make-up registreren. Een eggshell is versierd als miniatuurversie van het hoofd van de clown en toegevoegd aan de "Egg Gallery", die dan als soort gekloond auteursrecht fungeert. De vaardigheden in het circus, zouden een clown een andere circusrol kunnen uitvoeren: Loop een tightrope, een hoogdraad, een slack touw of een stuk touw op de grond. Ride een paard, een zebra, een ezel, een olifant of zelfs een struisvogel. Vervang zichzelf in de rol van "leeuwentaar". Akte als "emcee", van M.C. of Master of Ceremonies, de aangewezen termijn voor een clown die de rol van "Ringmaster" overneemt. "Ga in" met het orkest, misschien in een "pin spot" in de middenring, of van een stoel in het publiek. Alles wat een andere circusartiest kan doen. Het is niet ongebruikelijk dat een acrobaat, een paard achter de rug of een leeuwentemmer in het geheim voor de clown staat, waarbij de "schakelaar" in een kort stadium van de kast plaatsvindt. De Kaders van het kader zijn het algemene overzicht van een handeling die clowns gebruiken om hen te helpen een handeling bouwen. De kaders kunnen los zijn, met inbegrip van slechts een algemeen begin en het eindigen aan de handeling, verlatend het tot de creativiteit van de kast om de rest in te vullen, of aan het andere uiterste uiterste een volledig ontwikkeld manuscript dat zeer weinig ruimte voor creativiteit toestaat. Shows zijn de totale productie waarvan een clown deel uitmaakt, zij kunnen al dan niet andere elementen bevatten dan het clownen, zoals in een circusshow. In een circuscontext, worden de gekloonde shows typisch samengesteld uit één of andere combinatie van Entrées, zij schotels, de Stappen van de Kast, de Gags van het Spoor, Gags en beetjes. Joey, de Auguste en de ringmeester in clown duos, Clowns vertrouwen vaak op het kader Joey & Auguste, of Manipulator/Victim. Het Joey & Auguste Framework wordt vaak op grote schaal gebruikt in zulke stripboeken als Looney Tunes. Eenvoudig gesteld: de twee clowns die om welke reden dan ook concurreren om te overleven, vertrouwen wanhopig op elkaar; zonder elkaar leven ze een betekenisloos en misschien nog gevaarlijker avontuur . Bijvoorbeeld, als Sylvester eindelijk Tweety Bird vangt (of denkt dat hij dat doet), wordt hij zo onschuldig dat hij bijna zelfmoord pleegt. Het Ringmaster-relatie is de toevoeging van een manipulator of ons slachtoffer van deze scheikunde. Dit gebeurt vaak in de vorm van een wederzijdse vijand of een vijand. Een voorbeeld van deze situatie kan zijn: Een man komt laat thuis, hij is drink en heeft een kraag in lippenstift. Zijn vrouw wil weten waar hij is geweest en er komt een relatie van het manipulatieslachtoffer voor. Plotseling komt hun kind de scène binnen en verandert de dynamiek in een poging om hem/haar niet te traumatiseren. Het kind wil weten waarom er een vreemd man in hun slaapkamer zit, en de dyminamie van de manipulator-slachtoffer verschuift tijdens het volgende argument. Het blijkt dat het kind dit uitgebreide gebruik heeft gemaakt om koekjes te stelen en 's avonds laat tv te kijken, zonder dat het hem de status van manipulator heeft gegeven. Dit is een voorbeeld van een ringmaster situatie. De klokken in de ringmeesterpositie zijn vaak karakterclowns, waar Joey en Auguste duos typisch uit een Kast Whiteface en een Auguste worden samengesteld. Gags, bits en business "Business" zijn de individuele bewegingen die de clown gebruikt, vaak gebruikt om het karakter van de clown uit te drukken. Een "gag" is een zeer kort stuk clowncomedy dat bij herhaling binnen een beetje of routinematig een "lopende gang" kan worden. De gokken kunnen los worden gedefinieerd als "de de klokken spelen van de grappen op elkaar". De beetjes zijn de schetsen of de routines van de clown die uit één of meerdere gags worden samengesteld of worden uitgewerkt en alvorens op stadium te gaan of onvoorbereide beetjes die uit vertrouwd improvisatiemateriaal worden samengesteld. Een gag kan een begin, een midden en een einde hebben, of zij kunnen niet. Gags kunnen ook verwijzen naar de stunts/trucs van de prop of naar de stunts die clowns gebruiken, zoals een draaiende bloem. De Entrées van het menu zijn eigenschap clowning handelingen die 5-10 minuten duren. Zij worden typisch samengesteld uit diverse markeringen en beetjes, en gebruiken gewoonlijk een het clownend kader. Entrées eindigen bijna altijd met een klap-off. (De klap-off is het komedische einde van een segment van het show, beetje, gaas, stunt of routine.) Zijschotels zijn kortere functies. De zijschotels zijn hoofdzakelijk kortere versies van de Entrée, typisch blijvend 1 - 3 minuten. De zijschotels worden typisch samengesteld uit diverse markeringen en beetjes, en gebruiken gewoonlijk een het clownend kader. Zijschotels eindigen bijna altijd met een klap-off. De sluitingen van de Interludes of de tussenvoegsels zijn de korte verschijning van clowns terwijl de steunen en het opmaken worden veranderd. Deze worden typisch samengesteld uit een paar markeringen of verscheidene beetjes. De kast Stops eindigt bijna altijd met een klap-off. De sluitingen zullen altijd een begin, een midden en een eind aan hen hebben. Deze worden ook door velen herverrassingen of run-ins genoemd en in het circus van vandaag zijn ze een kunstvorm op zich, oorspronkelijk waren ze stukjes van "zaken" die meestal de daad parocheerden die eraan voorafging. Als er bijvoorbeeld een draadwandelaar was geweest, zou de onderneming twee stoelen met een stuk touw tussen en de clown omvatten die de artiste probeerde te nabootsen door tussen hen te lopen met de resulterende herfsten en cascades die lachen uit het publiek brengen. Tegenwoordig zijn ze veel complexer en in veel moderne shows is het clowning een draad die het hele show met elkaar verbindt. Prop stunts Onder de meer bekende clown stunts zijn: snijbloem; de "te veel-clowns-uit-van-een-minuscule-autostunt"; om het even wat doen met een rubberkip, die over de eigen voeten struikelt (of een luchtzak of denkbeeldige vlek in de vloer), of om het even welk aantal belachelijke voertuigen of "clown bikes" te rijden. Individuele prop stunts worden over het algemeen beschouwd als afzonderlijke bits. Caulrofobie - Veel mensen vinden clowns eerder verontrustend dan amusant. Het is gebruikelijk dat kinderen bang zijn voor verkapte, overdreven of overdreven figuren — zelfs de kerstman. De mythen hebben een kannibalistisch klokkenmonster, de Siats. Kloedkostuums overdrijven meestal de gezichtskenmerken en sommige lichaamsdelen, zoals handen en voeten en neus. Dit kan zo monsterlijk of vervormd worden gelezen als het kan worden gelezen als komisch. Sommigen hebben echter gesuggereerd dat de angst voor clowns het gevolg kan zijn van de vroege kindertijd, wanneer kinderen beginnen te verwerken en een gevoel krijgen van gezichtskenmerken. De significante afwijkingen in het gezicht van een clown kunnen een kind zo bang maken dat ze deze fobie gedurende hun volwassen leven dragen.