Kahlil Gibran over vriendschap Fotoplaat

Een jeugd zei: "Spreek met ons van vriendschap." Je vriend is je behoeften. Hij is je veld dat je met liefde en Thanksgiving zaait. En hij is je bord en je vuursteentje. Want je komt naar hem toe met je honger, en je zoekt hem naar vrede. Als je vriend zijn mening spreekt, ben je niet bang voor de "nay" in je eigen hoofd, en je houdt je ook niet tegen. Als hij stil is, houdt je hart op niet naar zijn hart te luisteren. Want zonder woorden, in vriendschap, alle gedachten, alle verlangens, alle verwachtingen worden geboren en gedeeld, met vreugde die niet wordt geacclameerd. Als je van je vriend deel, grief je dat niet; voor wat je het liefst in hem vindt, kan het duidelijker zijn als hij afwezig is, want de berg aan de klimmer is duidelijker van de vlakte. En laten we geen enkel doel in vriendschap hebben om de verdieping van de geest te redden. Voor liefde die recht zoekt, maar de onthulling van haar eigen mysterie is geen liefde maar een netto-uitzending: en alleen de onrendabele wordt gevangen. En laat je best voor je vriend zijn. Als hij de obbb van je getij moet kennen, laat hem dan ook weten hoe de vloed is. Want wat is je vriend dat je hem met uren moet zoeken om te doden? Zoek hem altijd met uren om te leven. Want het is van hem om je behoefte te vullen, maar niet je leegte. En in het liefste van vriendschap laat je loven, en het delen van plezier. Want in de dauw van kleine dingen vindt het hart zijn ochtend en wordt het verfrist.