Kamikaze Ronde Sticker

De Kamikaze waren zelfmoordaanslagen door militaire vliegtuigpassagiers uit het Japanse Rijk tegen geallieerde marineschepen in de slotfasen van de Pacifische campagne van de Tweede Wereldoorlog, die waren ontworpen om zoveel mogelijk oorlogsschepen te vernietigen. Kamikaze-piloten probeerden opzettelijk hun vliegtuig te laten botsen met vijandige schepen — vliegtuigen die vaak geladen worden met explosieven, bommen, torpedo's en volle brandstoftanks. De normale functies van het vliegtuig (het leveren van torpedo's of bommen of het neerschieten van ander vliegtuig) werden terzijde geschoven, en de vliegtuigen werden omgebouwd tot wat in wezen bemande raketten waren, in een poging de vruchten te plukken van een veel grotere nauwkeurigheid en nuttige lading dan die van normale bommen. Het doel om zoveel mogelijk geallieerde schepen, met name vliegtuigen, te kreukelen, werd voldoende als kritiek beschouwd om de combinatie van piloten en vliegtuig te rechtvaardigen. Deze aanslagen, die in oktober 1944 begonnen, volgden een aantal kritische militaire nederlagen voor de Japanners. Ze hadden lang een luchtmachtspositie verloren als gevolg van verouderd vliegtuig en het verlies van ervaren piloten. Op macro-economisch gebied heeft Japan een afnemend vermogen om oorlog te voeren gekend, en een snel afnemende industriële capaciteit ten opzichte van de Verenigde Staten. De Japanse regering gaf uiting aan haar terughoudendheid om zich over te geven. Al met al leidden deze factoren tot het gebruik van kamikaze-tactieken, aangezien de geallieerde krachten zich naar de Japanse thuiseilanden begeven. USS Bunker Hill werd getroffen door kamikazes, bestuurd door Ensign Kiyoshi Ogawa (foto hierboven), en een andere vliegtuigman op 11 mei 1945. 389 personeelsleden werden gedood of vermist bij een bemanning van 2.600 [1]. Terwijl de term "kamikaze" gewoonlijk verwijst naar de luchtaanvallen, is de term soms toegepast op verschillende andere opzettelijke zelfmoordaanslagen. Het Japanse leger gebruikte of maakte ook plannen voor speciale Japanse aanvallen, met inbegrip van onderzeeërs, menselijke torpedo's, speedboten en duikboten. Hoewel kamikaze de meest voorkomende en bekendste vorm van Japanse zelfmoordaanslag tijdens de Tweede Wereldoorlog was, waren ze vergelijkbaar met de "banzai-aanklacht" die Japanse soldaten gebruikten. Het belangrijkste verschil tussen kamikaze en banzai is dat zelfmoord essentieel is voor het succes van een kamikaze-aanval, terwijl een banzaïekaanval alleen mogelijk suïcidaal is — dat wil zeggen dat de aanvallers hopen te overleven, maar dat verwachten ze niet. Westerne bronnen beschouwen Operatie Ten-Go vaak ten onrechte als een kamikaze-operatie, aangezien ze plaatsvond in de slag om Okinawa samen met de massagolven van kamikaze-vliegtuigen; maar banzai is de nauwkeurigste term, omdat het doel van de missie was om de gevechtstrook Yamato aan het strand te brengen en de eilandverdedigers te steunen, in plaats van te rammen en te ontslaan onder de vijandelijke marine. De traditie van zelfmoord in plaats van nederlaag, gevangenneming en vermeende schaamte was diep verankerd in de Japanse militaire cultuur. Het was een van de belangrijkste tradities in het samurai-leven en de Bushido-code: loyaliteit en eer tot de dood.