Kartel para la despedida del torero Bull Fighter Poster

Een arena waar stierengevechten worden uitgevoerd is een arena. Bullringen worden vaak geassocieerd met Spanje, maar ze zijn ook te vinden in de buurlanden en de Nieuwe Wereld. De kogels zijn vaak historische en cultureel significante centra die vele structurele gelijkenissen met het Roman amfitheater beren. Het Plaza de Toros de la Real Maestranza de Caballería de Sevilla is de oudste stierenring in Spanje. Het is de site van de jaarlijkse Feria de Abril in Sevilla, een van de bekendste stierengevechten ter wereld. De ring zelf wordt beschouwd als een van de meest plezierige toeristische attracties van de stad en is zeker een van de meest bezochte. Als podium voor stierengevechten wordt het beschouwd als een van 's werelds meest uitdagende omgevingen vanwege zijn geschiedenis, kenmerken en kijkcijfers, wat beschouwd wordt als een van de meest onvermakelijke in alle stierengevechten.Bullvechten, ook wel urotamachy genoemd (van de aanmaak van onverzettelijkheid, "bull-gevecht", is een traditie van Spanje, Portugal, in sommige steden Zuid-Frankrijk en in verschillende Latijns-Amerikaanse landen, waar een of meer stieren ritueel worden gedood in een stierengevechten als een publiek schouwspel. In Portugal is het illegaal om een stier in de arena te doden, een niet-dodelijke variant die voortkomt uit de invloed van Portugal op het Tanzaniaanse eiland Pemba. De traditie, zoals ze tegenwoordig wordt toegepast, bestaat uit professionele toreros (toureiros in het Portugees; ook wel "toreadors in het Engels" genoemd), die verschillende formele stappen uitvoeren om de stier zelf te verleiden. Dergelijke manoeuvres worden uitgevoerd in een nauw bereik en hebben in sommige hoesjes geleid tot letsel of zelfs de dood van de uitvoerende kunstenaar. Het stierengevecht eindigt meestal met de dood van de stier door een zwaardstuwkracht. In Portugal bestaat de finale uit een traditie die de pega wordt genoemd, waar mannen (forcados) proberen de stier bij de horens te pakken en vast te houden wanneer hij naar hen loopt. Forcados zijn gekleed in een traditioneel kostuum van vossen of velvet, met lange messen petten zoals gedragen door de kampinos (stierenheesters) uit Ribatejo. Stierengevechten veroorzaken hevige controverses in vele delen van de wereld, waaronder Mexico, Ecuador, Spanje, Peru en Portugal. Aanhangers van stierengevechten beweren dat het een cultureel belangrijke traditie is, terwijl dierenrechtengroepen beweren dat het een bloedsport is vanwege het lijden van stieren en paarden tijdens het stierengevecht. Op het Iberisch schiereiland en in Latijns-Amerika zijn er veel historische gevechten. De grootste plaats in zijn soort is het Plaza de toros México in Centraal-Mexico-Stad, waar 48.000 mensen verblijven. De oudste is het Plaza de Toros de Acho in Lima, Peru, dat in 1766 werd gebouwd. Het stierenvechten in Spaans formaat heet corrida de toros (letterlijk "ras van stieren") of la fiesta (het festival). In een traditionele corrida, drie matadores ("moordenaars"), vecht elk twee stieren, die elk minstens vier jaar oud zijn en 460-600 kg wegen. Elke matador heeft zes assistenten - twee picadores ("lancers") op de horseback, drie banderilleros ("flagmen") - die samen met de matadoren bekend staan als toreros ("bullfighters") - en een mozo de espada ("zwaardpagina"). Samen vormen zij een cuadrilla ("entourage"). De moderne corrida is zeer ritualiseerd, met drie verschillende fases of tercios ("derde"), waarbij het begin van elk wordt aangekondigd door een trompetgeluid. De deelnemers betreden eerst de arena in een parade, het paseíllo genaamd, om de president te begroeten, met band-muziek als voorganger. Torero-kostuums zijn geïnspireerd door de Andalusische kleding van de 18e eeuw en matadores worden gemakkelijk onderscheiden door het goud van hun handelswaar de luces ("lichtpak") in plaats van de kleinere anderilleros, die ook "toreros de plata" worden genoemd ("bullfighters of Silver"). Vervolgens gaat de stier de ring in om door de matador en de banderilleros op ferociteit te worden getest met de magenta en de goudcapote ("kleedcape"). Dit is de eerste fase, het tercio de varas ("de dansende derde"), en de matador confronteert de stier voor het eerst met de capote, waarbij hij het gedrag van de stier observeert terwijl hij een tanda ("serie passages") uitvoert om de menigte onder druk te zetten. Vervolgens komt een picador de arena binnen met een vara ("lance"). Om het paard te beschermen tegen de horens van de stier, is het paard omringd door een peto — een beschermende matras-achtige bekleding. Vóór 1930 draag het paard geen bescherming en de stier zou het paard in dit stadium gewoonlijk ontdarmen. Totdat deze verandering werd ingevoerd, was het aantal paarden dat tijdens een gevecht werd gedood groter dan het aantal stieren dat werd gedood. Natuurlijk gebeurt ontstoffing vandaag nog steeds soms. Op dat moment steekt de picador vlak achter het morillo, een heuvel aan de nek van de vechtstier, verzwakt de nekspieren en leidt tot het eerste verlies van bloed bij het dier. De manier waarop de stier het paard aanrekent, geeft belangrijke aanwijzingen aan de matador over welke kant de stier de voorkeur heeft. Als de picador succesvol is, zal de stier zijn hoofd en horens lager houden tijdens de volgende fases van de strijd. Dit maakt de lading van de stier minder gevaarlijk en betrouwbaarder, zodat de matador kan presteren. In het volgende stadium, het tercio de banderillas ("de derde van de vlaggen"), de drie banderilleros die elke poging doen om twee banderilla's te planten, scherpe gestreepte sticks in de wolkenkrabbers. Deze woede en de stier, die moe is geworden door zijn aanvallen op het paard en de schade die hij heeft aangericht aan de lance, wordt door deze woede aangewakkerd. Soms zal een matador zijn eigen andermans plaatsen. In het laatste stadium komt het tercio de muerte ("de derde van de dood"), de matador de ring alleen weer binnen met een kleine rode cape, of muleta, en een zwaard. Het is een algemeen misverstand dat de rode kleur de stier in gevaar moet brengen, omdat stieren in feite kleurenblind zijn. Men denkt dat de cape rood is om het bloed van de stier te maskeren, hoewel dit nu ook een kwestie van traditie is. De matador gebruikt zijn cape om de stier aan te trekken in een reeks passen die het tweeledige doel dienen: het dragen van het dier om het te doden en het maken van een mooi scherm of een schitterende faena. Hij kan ook zijn overheersing over de stier aantonen door hem bijzonder dicht bij zijn lichaam te vangen. De faena is de volledige prestatie met de muleta en wordt gewoonlijk uitgesplitst in standaarden, "series", van passen. De faena eindigt met een laatste reeks passages waarin de matador met een muleta probeert de stier in een positie te manoeuvreren om hem tussen de schouderbladen en door de aorta of het hart te staven. De daad van het drogen van het zwaard heet een estocada. Als de matador bijzonder goed heeft gepresteerd, kan de menigte het president verzoeken om de matador een oor van de stier te geven door witte zakdoeken te zwaaien. Als zijn optreden uitzonderlijk was, zal hij er twee uitdelen, en in sommige gevallen kan er nog steeds een staart worden toegekend. In zeer zeldzame gevallen kunnen de burgers of de ambassadeur, als ze geloven dat de stier moedig heeft gevochten, het president van de plein verzoeken om de stier een indulto te geven voor het tercio de muerte. Dit is wanneer het leven van de stier wordt gespaard en de ring levend mag verlaten en naar de ranch terugkeren waar hij vandaan komt. Dan wordt de stier een stier voor de rest van zijn leven.