Little Doggy in blue Leggings

Ik ben opgegroeid met een bruidsschat, ze heette Dinka (Short for Diana in Russian). Ze was heel slim en onafhankelijk, wist veel woorden. Een paar mensen die ik volg plaatsten een bericht over hun honden die helaas pas overleden zijn. Dus besloot ik dat het een Dog Dag zou worden en een digitale kunst van mijn oude hond zou maken. De hond werd ons als puppy gegeven door familieleden. Toen het nog heel jong was, had het toevallen: wanneer anderen buiten toekijken, gooide het zichzelf op de grond, zwaaide het op en schreeuwde. Mijn moeder was zo beschaamd. Maar na mijn geboorte was iedereen bezig met de baby, niemand besteedde veel aandacht aan de hond en de aanvallen stopten. De hond zou zelf naar de bushalte komen om de familieleden op het juiste moment te ontmoeten. Dinka hield van autorijden, maar toen men zei: "Je blijft vandaag thuis!" zou het ronddraaien en weglopen met haar staart, diep beledigd. Ooit probeerde iemand het van ons te stelen toen ik wachtte en het buiten een winkel te bekijken, een man met 70 snor. Gelukkig liep de hond weg van hem. Ooit in het begin van de jaren 80 namen we de hond met de auto naar de zijkant (driedaagse rit op een weg!) We sliepen in de auto op weg naar hier en terug en mijn moeder wilde Dinka onder de auto, maar het lukte toch om rustig binnen te glippen. Slecht ding was erg bang voor het zee en verloor veel haar door stress of een ander klimaat. Het zou altijd mijn verloren hamster of schildpad vinden als ik zou zeggen: "Zoek!" Dinka woonde 17 jaar bij ons. Ik beschouw mezelf nu meer als een kat persoon, maar Dinka was een geweldige metgezel voor een kind. Ik las ook dat de ziektekiemen van gezonde honden echt goed zijn voor de mens. Er zijn foto's van mijn hond bij mij en mijn moeder, mijn kinderlijke tekening van haar en het kunstwerk van vandaag