Mark Edward Westerfield, 70, 11-6-22 Briefkaart

Mark Edward Westerfield, 70, 11-6-22 ... Toen ik mijn baan van 30 jaar verloor als gevolg van het sluiten van het plant, koos ik ervoor om een overheidssubsidie voor omscholing te accepteren omdat delen van ons werk uit het land werden gehaald. We hebben veel van de beroemdste whisky-/whisky-/likeur-labels ter wereld gedrukt. Ik begon daar op mijn 21ste en het plant werd gesloten op mijn 51ste. We werkten zeer grote offsetlithografische drukpersen. Ik heb in mijn positie kunnen werken aan elke pers in de hoofdperszaal van het plant. We waren een unie en dus werden we in het algemeen wekelijks met anciënniteit geplaatst, hoe dat ook uitkwam. Ik heb nooit van week tot week geweten aan welke pers ik zou kunnen werken, aan welke collega's of welke ploegen, noch aan hoeveel uren. We hadden drie ploegen, maar minder werden toegewezen aan de 3de ploeg. Zo vaak bleef ik bij de 2de ploeg om de pers af te maken en de pers te wassen. In de 28 van de 30 jaar werkte ik volgens de manager van het plant elk jaar meer uren dan wie ook. Het aantal uren dat ik elke week inbracht varieerde van 40 tot 90 uur. Slechts twee keer werkte ik 90 uur. Een paar keer werkte ik tussen de 80 en 90 uur. Meerdere keren werkte ik tussen 70 en 80 uur. Vaak werkte ik tussen de 50 en 70 uur. Meestal werkte ik tussen de 40 en 50 uur per week. Het is vanzelfsprekend dat het onder de gegeven omstandigheden moeilijk was om een relatie te handhaven. Ik moest voorzichtig zijn, want we hadden veel vreselijke ongelukken daar waar werknemers zwaar gewond raakten. Op het plant dat mijn vriend sluit, zei ik dat ik het geluk had dat ik daar in goede staat uit kon komen. De hele 30 jaar daar was ik heel openlijk homo. In het begin leek het onwaarschijnlijk dat ik daar heel lang zou werken. Ik was van plan om mijn geld te sparen en dan uit deze stad te stappen. Maar ik probeerde er mee om te gaan en ik was er 30 jaar later nog steeds. Omdat de nieuwe koper een deel van ons werk naar Mexico en Canada bracht, kregen we de kans om naar Kentucky te verhuizen of om tot 7000 dollar te ontvangen voor omscholing. Ik nam de laatste en nam kunstlessen aan op onze plaatselijke universiteit waar ik in 2005 mijn top van mijn klas afstudeerde op mijn 53 1/2-jarige leeftijd. Verrassend aan mijn collega's, had ik ook de hoogste toegestane plaatsing in de wiskunde en een zeldzame score met een hoge geometrie. Soms vergeleken mijn klasgenoten mijn tekeningen, schilderijen of computerkunst met die van onze leraren. Een leraar die voorzitter was van mooie kunst vertelde me dat ik een kunstleraar zou maken in zijn afdeling. Ik kreeg een academische studiebeurs van een andere van mijn docenten die voorzitter was van haar afdeling die me vertelde dat niemand ooit zo hard had gewerkt in haar klas. Ik was ook openlijk homo in die klassen, dus het was een uitdaging. Een rijk koppel in een van mijn klassen bood aan me te helpen naar de kunstschool in Chicago waar ze vrienden waren van een leraar daar. Maar ik nam de eerste baan die ik kon en dat was voor een magazijn waar we tractoronderdelen kregen van leveranciers over de hele wereld en de bulkonderdelen verdeelden in tellingen voor bestellingen van wereldwijde dealers. Daar werd ik een trainer en leider en was er 31/2 jaar toen dat bedrijf gesloten werd toen het werk naar een ander bedrijf ging. Het eerste bedrijf wilde dat ik naar een andere stad zou overbrengen om in het bedrijf te blijven, maar ik wilde niet verhuizen of mijn moeder hier verlaten, dus huurde ik in naar het nieuwe bedrijf waar ik op een bepaald moment verhuisde om de hoofdaccountant te zijn van alle gebouwen in de fabriek en alle ploegen daar. Toen veranderde die faciliteit het werk zodat ik overstapte naar de faciliteit waar ik het meeste werk kreeg dat toevallig terug was in het gebouw waar ik begon met dit werk bij het vorige bedrijf. De managers vroegen me om de controle daar voort te zetten en ik koos ervoor om op een van de lijnen te blijven om de ene lijn toe te wijzen en te controleren. Ik was nog steeds in dat bedrijf tot bijna mijn zeventig jaar, toen ik op 17 juni 2022 thuis een ernstige hersenbloeding ondervond. Ik kwam uit maar kwam genoeg om 911 te bellen en een ambulance te halen. Ik was in het ziekenhuis in de neurologie 3 weken en werd gedurende 2 weken naar de fysieke therapie gestuurd. Merkwaardig genoeg was mijn geest ongeschonden, mijn gelaatsuiterlijk was ongedeerd, maar (tijdelijk) verloor ik mijn vermogen om te lopen, verloor ik mijn evenwicht en verloor mijn kracht in mijn beide benen. Ik verloor 23 pond. Tegen de 3de week probeerde ik vrij te lopen en begon ik met fysieke therapie om kracht in beide benen te herwinnen, genoeg om een wandelaar te kunnen gebruiken, zodat ik thuis kon komen om mijn 90-jarige moeder te helpen die op de middelbare school door Polio kreupel werd gemaakt. Nu heb ik 90 nodig om haar te helpen eten. Ik kon haar niet helpen gedurende de 5 weken dat ik in de medische zorg zat. Gelukkig was ik nog in staat om te rijden zodat ik boodschappen kon halen. Ik ben al mijn recepten kwijt en ben al drie à twee maanden geleden sinds mijn kwijting. De afgelopen drie maanden heb ik kunnen lopen zonder de wandelaar. Gedurende de afgelopen 2 1/2 maanden heb ik het blok zonder de wandelaar kunnen rondlopen tussen 1 en 8 keer per dag, de meeste dagen. 3 weken lang liep ik meestal 8 keer rond het blok. Eén probleem was dat je een week in het ziekenhuis op een katheter moest zitten en een veel slechtere week in het verpleeghuis waar het geïnfecteerd raakte, wat ondraaglijke pijn en slaapgebrek veroorzaakte. Het duurde 4 dagen om de infectie te 'kweken' en een dag voordat de arts het antibioticum goedkeurde en 4 dagen voordat het antibioticum werkte. Ondertussen kreeg ik nauwelijks enige opluchting om te slapen, omdat de infectie de katheter bleef blokkeren en de opluchting moest uitspoelen midden in de nacht voordat ik kon slapen. Het was ondraaglijk, totdat de katheter uiteindelijk een week eerder uit de kast werd gehaald en het antibioticum van kracht kon worden om de pijnlijke infectie op te lossen. Mijn totale medische rekeningen bedroegen meer dan $406.000, waarvan ik meer dan $4.000 betaalde. Ze zijn allemaal betaald. Zo'n $402.000 werd betaald door mijn werkgever die een ziektekostenverzekering heeft. De overheidsverzekering hoefde niets te betalen. Ik ben in orde. Ik heb nog steeds de volledige sociale zekerheid en de overblijfselen van twee sterk verminderde pensioenen (van waar ik 30 jaar werkte). Deze online winkel helpt me nu veel te bereiken. Ik had drie goede cheques sinds mijn medische kwijting. Ik begon als zazzle-ontwerper eerste maanden van 2016 ... ongeveer 65/6 jaar geleden toen ik dit schreef. Een aantal van mijn vroege afbeeldingen zijn van 65/6 jaar geleden op zadelaar en ik weet niet zeker waar die bestanden thuis zijn. De meesten kwamen uit toen ik in 2004 naar mijn gemeenschap ging voor de kunstopleiding... dus 17 of 18 jaar geleden. Mijn Cat Face tekening is gemaakt op mijn leeftijd van 15.. meer dan 55 jaar geleden! Ik heb nu meer dan 10.300 items op zazzle. Helaas is de verkoop niet de beste. Ik begon in heel 2018 een verrassende verkoop te hebben, maar blijkbaar waren er problemen die mijn begrip te boven gingen voor die koper die helaas besloot om naar een andere plaats te gaan. Ik begon in 2020 met betere verkopen tijdens de pandemie, maar dat lijkt voorbij te zijn. Ik hoop dat ik dit kerstseizoen nog goed kan verkopen.