Mayan Dresden codex Koffiemok

Maya-codes (codex) vouwen boeken die afkomstig zijn van de pre-Columbiaanse Maya-beschaving, geschreven in het Maya-hiërogyschrift op Mesoamerikaans papier, gemaakt van de binnenste schors van bepaalde bomen, met als voornaamste de wilde vijgenboom of Amate (Ficus glabrata). Papier, dat algemeen bekend staat onder het Nahuatl-woord amatl, werd genoemd door de Mayas huun. De volgende boeken zijn de producten van professionele schrijvers die werken onder het beschermheerschap van de Howler Monkey Gods. De Maya ontwikkelden hun huun-paper rond de 5e eeuw[1] hetzelfde tijdperk dat de Romeinen deden, maar hun papier was duurzamer en een beter schrijfoppervlak dan papyrus. De codes zijn genoemd voor de steden waar ze uiteindelijk gevestigd zijn. Dresden codex wordt over het algemeen beschouwd als het belangrijkste van de weinigen die overleven. De Dresden Codex (Codex Dresdensis) is in handen van de Sächsische Landesbibliothe k (SLUB), de staatsbibliotheek in Dresden, Duitsland. Het is het meest uitgewerkte van de codices, en ook een zeer belangrijk kunstwerk: veel passages zijn ritualistisch (met inbegrip van zogenaamde almanacs), andere zijn van astrologische natuur (verduisteringen, Venus-cycli). De codex is geschreven op een lang vel papier dat 'schermgevouwen' is om een boek van 39 bladeren te maken, aan beide zijden geschreven. Het was waarschijnlijk net voor de Spaanse overwinning geschreven. Op de een of andere manier heeft het zijn weg naar Europa gemaakt en is het gekocht door de koninklijke bibliotheek van de rechtbank van Saksen in Dresden in 1739.