Meisje met een parelaar, Johannes Vermeer, 1665 Muismat

Johannes Vermeer (oktober 1632 - december 1675), in het oorspronkelijke Nederlands Jan Vermeer van Delft, was een Nederlandse Barokke Periode schilder die gespecialiseerd was in binnenlandse scènes van het middenklasseleven. Tijdens zijn leven was hij een matig succesvolle provinciale genre schilder, erkend in Delft en Den Haag. Desondanks produceerde hij relatief weinig schilderijen en was hij blijkbaar niet rijk, waardoor zijn vrouw en kinderen bij zijn dood in de schulden kwamen. Vermeer werkte langzaam en met grote zorg en gebruikte vaak zeer dure pigmenten. Hij is bijzonder beroemd om zijn meesterlijke behandeling en gebruik van licht in zijn werk. ""Bijna al zijn schilderijen," schreef Hans Koningsberger, ""worden klaarblijkelijk in twee kleine kamers in zijn huis in Delft geplaatst; ze shows dezelfde meubels en decoraties op verschillende manieren en ze portretteren vaak dezelfde mensen, vooral vrouwen". Zijn bescheiden beroemdheid gaf plaats aan obscuur na zijn dood. Hij werd nauwelijks genoemd in Arnold Houwards grote bronboek op het schilderij van de 17e eeuw (Grand Theater of Dutch Painters and Women Artists) en werd dus bijna twee eeuwen lang weggelaten uit daaropvolgende enquêtes naar Nederlandse kunst. In de 19e eeuw werd Vermeer herontdekt door Gustav Friedrich Waagen en Théophile Thoré-Bürger, die een essay publiceerde waarin hij 66 afbeeldingen toeschreeg, hoewel hij vandaag de dag slechts 34 schilderijen toewijst. Sinds die tijd is de reputatie van Vermeer gegroeid, en hij wordt nu erkend als een van de grootste schilders van de Nederlandse Golden Age. Citaat:Wikipedia