Melkborging - Fin'n Feather, Dundee Township, IL Tweekleurige Koffiemok

De Milk Pail en zijn gronden zijn in de geschiedenis gestoord. De noordelijke Fox Riviervallei werd voor het eerst in de jaren dertig van de vorige eeuw gevestigd. Oorspronkelijk profiteerde de regio van haar natuurlijke hulpbronnen en breidde ze zich uiteindelijk uit tot de productie, zelfs verdienende verbindingen met de Chicago en de Noord-Westerne Spoorweg in Carpentersville. Increase C. Bosworth, een rijke zakenman uit Chicago, vestigde zich in 1837 in het gebied. Hij kocht in 1860 een bezittingen van 136 hectare van een Mr Clark. Hij bouwde een boerderij van de jaren '60 dat een boerderij, windmolen en een crème bevatte. Het huis was in de voorste stijl met Italiaanse details. Illinois State Route 25 zou begin 20th eeuw worden gebouwd om de oostkant van de Fox te bedienen, van Oswego naar Algonquin. De woonplaats van Bosworth was gelegen op gronden die grenzen aan de geplande snelweg. Max McGraw, die later de Toastmaster Co. en de McGraw Edison Co. vormde, zag een kans op ontwikkeling en kocht het onroerend goed in 1926. McGraw begon grote rijkdom te verwerven in de industrie, door het succes van zijn Toastmaster-producten. Hij voegde later dat jaar een verlenging met één verdieping toe. Route 25 werd geopend in 1929, en de Landelijke Tea Room, zoals vele wegrestaurants in zijn dag, bloeide. De weg was een belangrijke transportroute voor zuivelproducten en bood een route voor toeristen die Wisconsin in het noorden wilden bezoeken. Klanten maakten graag hun eigen brood met McGraw's uitvinding, en sommigen kochten toastmasters voor hun eigen huis. Toen het restaurant voor het eerst werd geopend, waren de eetmogelijkheden voor autoreizigers beperkt tot picknicken of fancy hotels. In de jaren 20 en 30 hadden wegrestaurants behoefte aan andere opties voor reizigers. McGraw hield ook de zuivelactiviteiten van het boerderij tot 1939 in stand. Tegen het einde van de jaren dertig van de vorige eeuw werden de wegcontroles verspreid over de meeste grote snelwegen. Om concurrerend te blijven, moesten restaurants variëteit bieden aan hun patrouilles, om zich te kunnen onderscheiden van andere instellingen. De Landentheekkamer worstelde aanvankelijk met deze verandering. Om tegemoet te komen aan de eisen van de veranderende smaak van reizigers in de jaren dertig, werd het teahouse omgevormd tot een volledig restaurant met spel uit McGraw's nabijgelegen spelvoorbehouden. Het heruitvinden van zichzelf als het restaurant van de Milk Pail, een volledig restaurant met unieke ingangen. Een deel van het bezit werd omgezet in de Catalogus van de Veer van de Fin, die gerookt spel verkocht, waarvan sommige op het menu van de Pail van de Melk waren voorzien. McGraw kocht het omringende land, noemde het de McGraw Wildlife Foundation, en opende het als een privé-spel-domein. Het oorspronkelijke gebouw staat voor het oosten, terwijl de toevoeging van 1926 naar het zuiden gericht is. De schuur, de kreeft en de stal die ooit het boerderij bediende, staan nog steeds ten zuidwesten, hoewel ze gedurende hun hele bestaan zijn gewijzigd en niet bijdragen aan de historische waarde van de site. Een parkeerplaats ligt in het noorden en oosten van het hoofdgebouw. Het huis met twee verdiepingen als een kleine toevoeging van één verdiepingen die gebouwd werd voor de vroege jaren '90. De verlenging van het landentehuis in 1926 werd gebouwd aan de westkant van het huis. De vernaculaire houten plank zit op een stenen stichting. Een schoorsteen is te vinden aan de noordzijde van het gebouw. Windows op oost- en zuid-hoogte is voorzien van houten paden, die aan de noordzijde niet. Aspfaltgordels en het dak. De bedrijven en het restaurant zijn in 2013 gesloten. Het hoofdgebouw werd op 25 februari 1999 toegevoegd aan het nationaal register van historische plaatsen.