Mictlantecuhtli - Aztec God voor de dood Briefkaart

Introductie van het Collectie "Sacred Symbols" door C.7 Design Studio. Hier vindt u een uniek ontwerp met de Mictlantecuhtli-Aztec God of Death. Mictlantecuhtli (de betekenis van "Lord of Mictlan") was in de mythologie van Aztec een god van de doden en de koning van Mictlan (Chicunauhmictlan), de laagste en meest noordelijke onderwereld. Hij was een van de belangrijkste goden van de Azteken en was de meest prominente van een aantal goden en goddessen van de dood en de onderwereld (zie ook Chalmecatl). De aanbidding van Mictlantecuhtli ging soms gepaard met ritueel kannibalisme, waarbij menselijk vlees in en rond de tempel werd geconsumeerd. Mictlantecuhtli werd gewoonlijk afgebeeld als een bloeduitgezaaid skelet of als een persoon die een tandschedel droeg, of als een schedel zelf. Hoewel zijn hoofd typisch een schedel was, bevatten zijn oogzakken soms oogbollen. Zijn hoofdtooi werd versierd met dwergen en papieren spandoeken, en hij droeg een ketting menselijke oogbollen, terwijl zijn oorspoelen gemaakt waren van menselijke botten. Hij was niet de enige Aztec-god die in deze mode werd afgebeeld, aangezien vele andere steden een heleboel manschappen hadden voor koppen of voor andere gedragen kleding of decoraties die botten en schedels bevatten. In de Aztec-wereld waren skeletbeelden een symbool van vruchtbaarheid, gezondheid en overvloed, waarbij werd gewezen op de nauwe symbolische verbanden tussen dood en leven. Hij werd vaak afgebeeld met sandalen als symbool van zijn hoge rang als Lord of Mictlan. Zijn armen werden vaak opgegraven in een agressief gebaar, waaruit bleek dat hij klaar was om de doden uit elkaar te halen toen ze in zijn aanwezigheid kwamen. In de Aztec-codices wordt Mictlantecuhtli vaak afgebeeld met zijn skeletkaak open voor de sterren die overdag in hem afdalen. Zijn vrouw was Mictecacihuatl, en samen zouden ze zich in een raamloos huis in Mictlan bevinden. Mictlantecuhtli werd geassocieerd met spinnen, uilen, vleermuizen, het elfde uur, en de noordelijke kompasrichting, bekend als Mictlampa, het gebied van de dood. Hij was slechts een van de weinige overblijfselen die de regering van alle drie de soorten zielen die door de Aztecs zijn geïdentificeerd, in stand hielden. Hij onderscheidde zich tussen de zielen van de mensen die normaal zijn overleden (van ouderdom, ziekte, enz.), heroïsche sterfgevallen (bijvoorbeeld in de strijd, in het opofferen of tijdens de bevalling) of niet-heroïsche sterfgevallen. Mictlantecuhtli en zijn vrouw waren de tegenstanders en complimenten van Ometecuhtli en Omecihuatl, de overmeesters van het leven. Mictlanteculhtli was de god van het dagbord Itzcuintli (hond), een van de twintig tekens die op de Aztec-kalender waren herkend, en werd beschouwd als het leveren van de zielen van degenen die op die dag geboren zijn. Hij werd gezien als de bron van zielen voor degenen die geboren zijn op de zesde dag van de 13-dagenweek en was de vijfde van de negen nachtgoden van de Azteken. Hij was ook de secundaire WeekGod voor de tiende week van de twintig weken durende cyclus van de kalender, die zich bij de zongod Tonatiuh aansloot om de dichotomie van licht en duisternis te symboliseren. In de koloniale Codex Vaticanus 3738 wordt Mictlantecuhtli in het Spaans aangeduid als "de heer van de onderwereld, Tzitzimitl, hetzelfde als Lucifer".