Murano Mosaic II Briefkaart

De geschiedenis van Murano-glassmaking Murano's reputatie als centrum voor het maken van glasplaten werd geboren toen de Venetiaanse republiek, die gevreesd werd voor brand en vernietiging van de meeste houten gebouwen in de stad, de glasmakers ertoe opriep hun gieterijen in 1291 naar Murano te verplaatsen. Muranoglas is nog steeds verweven met Venetiaans glas. Murano's glasmakers waren al snel de meest prominente burgers van het eiland. In de 14e eeuw mochten glazen makers zwaarden draag, ongevoelig waren voor vervolging door de Venetiaanse staat en vonden hun dochters getrouwd met de meest welvarende families van Venetië. Natuurlijk was er een vangst: glasmakers mochten de Republiek niet verlaten. Veel ambachtslieden namen dit risico echter op en richtten glazen ovens op in de omliggende steden en tot ver weg als Engeland en Nederland. Murano's glasproducenten hadden eeuwenlang het monopolie op de productie van kwalitatief hoogwaardig glas, ontwikkelden of raffineren van een groot aantal technologieën, waaronder kristallijn glas, amelglas (smalto), glas met gouddraad (aventurine), meerkleurig glas (millefiori), melkglas (lattimo) en imitatieedelstenen van glas. Vandaag de dag gebruiken de ambachtslieden van Murano nog steeds deze eeuwenoude technieken, die alles maken van hedendaags kunstglas en glazen juwelen tot Murano-glazen kandeliers en wijnstoppen. Murano is vandaag de dag het Museo Vetrario of het Glass Museum in de Palazzo Giustinius, waar beeldschermen te zien zijn over de geschiedenis van het maken van glas, evenals glazen monsters die variëren van Egyptische tijden tot de dag van het cadeau. Sommige van de historische glasfabrieken in Murano behoren nu tot de belangrijkste glasmerken ter wereld. Deze ondernemingen zijn onder meer: Venini, Barovier & Toso, Simone Cenedese en Seguso. De oudste Murano-glasfabriek die vandaag nog actief is, is die van Pauly & C. - Compagnia Venezia Murano, opgericht in 1866.